علامه مصباح نگاه می‌کرد وظیفه‌اش چیست و آن را انجام می‌داد؛ وظیفه‌ای که او را به خدا نزدیک کند. یکی از تفاوت‌های جدی او با همه‌ی فلاسفه‌ی عالم این بود که قرب به خدا را اصل می‌دانست و نگاه توحیدی را جدی گرفت و پایش ایستاد.