از مطرح کردن شایعه درخواست مذاکره، هم در عرصه‌ی داخلی و هم در عرصه‌ی خارجی طبعاً نیت‌هایی دارند. از یک طرف تخریب چهره‌ی مقاومتی جمهوری اسلامی در عرصه‌ی بین‌الملل، و از طرف دیگر زنده نگه داشتن مسئله‌ی مذاکره با آمریکایی‌ها در عرصه‌ی داخلی.

کنشگر عاقل انقلابی در منظری خودآگاهانه و منطقی به ابزارها و امکانات می‌نگرد و در صورت تأمین منفعت و یا دفع ضرر، کاربست ابزاری چون مذاکره را تجویز و یا رد می‌کند. بدیهی است پذیرش مذاکره در شرایط تحمیلی، تحقیری و تسیلمی عقلانی نیست.

غرب بعد از چند دهه چهره‌ی پنهان خویش را در آستانه نظم جدید آشکار کرده است و برخلاف روایت‌های رومانتیک، فانتزی و غیرواقع‌بین که از نظم عادلانه‌ی لیبرالی سخن می‌گفتند، نشان داد که قدرت یگانه ارزشی است که جنگل تمدن غرب به رسمیت می‌شناسد.

جامعه ایران بر خلاف انتظار دشمن نه تنها چندپاره نشد، که یک وحدت بی‌نظیر را تجربه کرد. گسل‌های سیاسی، اقتصادی، قومی و مذهبی فعال نشد و همه اقشار مردم یکپارچه در مقام دفاع از غرور و حاکمیت ملی برآمدند. مردم با چشم خود دیدند که دشمن در به خاک و خون کشیدن نظامی و غیرنظامی، تفاوتی قائل نمی‌شود و زن و کودک و پیر و جوان برایش فرقی ندارد. مردم به سرعت دریافتند که هدف، ایران است.

| حسین محمدی‌سیرت
از منظرهای مختلفی می‌توان به کتاب «ایستگاه خیابان روزولت» توجه کرد. این کتاب از تاریخ‌نگاری شعاری فاصله گرفته و تلاش کرده یک روایت عالمانه و غیر سوگیرانه و غیر شعاری را از یک اتفاق تاریخی ارائه دهد. تلاش شده روایت‌های متعدد و مستند را ارائه دهد و این ویژگی مخاطب را مجاب می‌کند که این روایت را هم بشنود.

|حسین محمدی‌سیرت
دلیل اینکه تنفیذ رخ می‌دهد این است که رفتار رئیس‌جمهور در چارچوب فقه اسلامی، قواعد اسلامی رخ بدهد و این بالاترین ابزار نظارتی ماست. یعنی رئیس‌جمهور اجازه دارد در چارچوب قواعد اسلامی عمل بکند و این یک ظرفیت نظارتی بسیار بالایی است

|حسین محمدی‌سیرت
گام متکامل ملیّت ایرانی در همان دهه ۶۰ ریشه داشت و مبنای آن، اندیشه معمار انقلاب اسلامی است، آن زمان که حفظ نظام را اوجب واجبات دانستند و برای صدور آرمان‌های جهانی انقلاب اسلامی بر حفظ ایران اسلامی تاکید کردند.

نقش مردم در تأسیس و تداوم انقلاب کاملاً آشکار و روشن است. انقلاب اسلامی در آمارهای انقلاب‌پژوهان غربی هم جزو مردمی‌ترین انقلاب‌هاست. از اقشار، نسل‌ها، جنسیت‌ها و صنوف مختلف، حوزویان، دانشگاهیان، دانشجویان، زنان، مردان و طیف‌های دیگر در انقلاب نقش داشتند

دانش مطالعات انقلاب که به نوعی در کالبد و هژمونی مطلق اندیشه‌ی لیبرالی متولد شده است، در غالب موارد، انقلاب را امری محبوب و موفق معرفی نمی‌کند و وعده‌ی پایان انقلاب‌ها را سر می‌دهد و می‌گوید انقلاب دیگر معنا و حتی امکان نمی‌یابد و امری مطلوب نیست!