تا قبل از خلافت امیرالمؤمنین (ع) بخش مهمی از منابع حکومت، خمس غنیمتهای فتوحات گسترده بود. امّا امیرالمؤمنین که این فتوحات را متوقف کرده بودند، یکی از منابع مهم درآمد بیتالمال را از دست داده بودند. اما چون آن تبعیضهای گسترده را از بین بردند و آن رقمهای نجومی که به عدهی خاص داده میشد، قطع شد و در بدنهی جامعه توزیع شد، لذا موفق شدند کمک بزرگی به بهبود معیشت مردم و رفع فقر در جامعه کنند.
اگر چهارچوب اقتصادی مشخصی داشته باشیم، ثبات اقتصادی هم خواهیم داشت البته با این شرط که هیچکس جزیرهای عمل نکند. الآن هرکسی برای خودش یکجور تصمیم میگیرد. جمهوری اسلامی امروز از نظر امنیتی و نظامی در نهایت قدرت و از نظر علمی نیز رشد بسیاری داشته است؛ زیرا در این زمینهها همهچیز در یکجا متمرکز و فرماندهی میشود.
یکی از مشکلات تکرارشونده که مانع از تحقق اهداف برنامه های اول تا ششم توسعه بوده، این است که پول ملی ما دائم در معرض افت ارزش قرار گرفته. این مشکل در همهی دولتها و در همهی برنامهها وجود داشته و نادیده گرفته شده. اگر در برنامهی هفتم هم ما به ثبات پول ملی توجه نکنیم ممکن است که باز هم به اهدافمان نرسیم.
با ابلاغیهی رهبر انقلاب به سران سه قوه در خصوص ضرورت اصلاح ساختار بودجه، این موضوع مورد توجه قرار گرفت. مأموریت تهیهی برنامهی اصلاح ساختار بودجه با سازمان برنامهوبودجه بود. ما برنامهی جامع تفصیلی در چهار محور «درآمدهای پایدار»، «هزینههای کارا»، «عدالت و توسعه و ثبات در اقتصاد» و نهایتاً «اصلاح نهادی در نظام بودجهریزی» را تهیه کردیم و به شورایعالی هماهنگی اقتصادی ارائه شد.
حضرت آیتالله خامنهای: «سال آخر خیلی مهم است؛ یک سال هم زمان کمی نیست؛ اوّل مسئولیّت، رؤسای محترم یک فرصت صد روزه را معیّن میکنند که کارهایی را انجام میدهیم. یک سال سه تا ۱۰۰ روز به اضافهی یک ۶۵ روز است؛ بنابراین، زمان کمی برای کار نیست.» ۱۳۹۹/۰۶/۰۲
پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR براساس این بخش از بیانات رهبر انقلاب، لوح «فرصت یکساله» را منتشر میکند.
کشور از لحاظ معیشت عمومی دچار مشکل است؛ واقعاً معیشت خانوارها دچار مشکل جدّی است و مردم مشکل دارند؛ گرانیها و مانند اینها هست، اینها بایست علاج بشود. دستگاههای مسئول به آن توجّه کنند که یک بخش مسائل فوری ما است، یک بخش هم مسائل بلندمدّت ما یا میانمدّت ما است. مسائل فوری عمدتاً مسئلهی مهار قیمتها است.
مواسات یعنى به یکدیگر یارى رساندن و دیگران را در دسترنج و حاصل تلاشهاى خود، شریک ساختن. اگر افراد جامعه، دارایِ ثروت، علم و آبرویی هستند، میبایست بهوسیله آنها خلأهاى اجتماعی را پر کنند تا جامعهی اسلامی از قدم برداشتن در مسیر تقرب به خدا عقب نیفتد.