این یک توصیه اخلاقی نیست

 این یک توصیه اخلاقی نیست

 سال ۱۴۰۴ برای جمهوری اسلامی و مردم ایران سال مهمی است. سالی که دنیا به چشم دید که «گزینه‌های روی میز» ابرقدرت‌های دنیا که دهه‌ها بود در هر سخنرانی و مذاکره‌ای با کارتش بازی می‌کردند بر ملّت ایران و رهبرش بی‌اثر است. 

بنابراین وقتی رهبر انقلاب در این سال به مردم می‌گویند «در مقابل دشمن مثل دوران جنگ دوازده‌روزه همه در کنار هم قرار بگیریم» و بلافاصله در جمله بعد همگان را به حمایت «از رئیس‌جمهور محترم و دولت خدمتگزار» فرا می‌خوانند، باید بدانیم که با چه کار با اهمیتی در چه سال مهمی روبرو هستیم؛ سالی که سختی اداره کشور در آن چند برابر می‌شود و بار اصلی، طبیعی است که روی دوش دولت سنگین‌تر بنشیند.

رهبر انقلاب، از موقعیت کسی که هم تمام اضلاع میدان سیاست را دیده و هم سال‌های جنگ را در بالاترین مسئولیت اجرایی گذرانده، بیش از هرکسی نیاز دولت به حمایت را درک می‌کنند و این جمله یک تحلیل واقع‌بینانه از وضعیت است، نه صرفاً یک توصیه اخلاقی. 

خوشبختانه مسئولان کشور نیز با درک صحیح از شرایط حساس منطقه و کشور، امروز وفاق و همدلی کم‌نظیری را در سطوح مختلف اجرایی و تقنینی به نمایش گذاشته‌اند. تأکید ایشان بر ادامه مسیر شهید رئیسی هم یعنی مسیر خدمت‌رسانی متوقف نشده و دولت فعلی سعی بر امتداد همان خط دارد.

دولت نوپای امروز وارث مشکلاتی در بخش‌های انرژی، کم‌آبی، طرح‌های نیمه‌تمام و پیامد سال‌ها تحریم و سوءمدیریت‌های دهه نود است. دشمنان هم در این شرایط بیکار ننشسته‌اند: از سویی با پروژه‌هایی مانند اسنپ‌بک و تشدید تحریم‌ها دنبال فشار بر ایران‌اند و از سوی دیگر با انبوهی از شبه رسانه‌های مگس‌صفت، مشغول ساختن تصویر مد نظر خودشان از توانایی و وضعیت دولت هستند.

در چنین نقطه‌ای، کشور نیاز به تمرکز دارد، نه حاشیه. هر نوع سنگ‌اندازی، دودستگی‌سازی و دامن‌زدن به هیجان‌های بی‌پشتوانه، عملاً کمک به مختل‌کردن اصلاحات ضروری است. وظیفه ملّی ما این است که اجازه دهیم کارها به درستی پیش برود. باب نقد دلسوزانه و منصفانه نباید بسته شود و منتقدان دلسوز و منصف نیز باید دقت نمایند که طرح مسائلشان در این شرایط به نحوی باشد که باعث ایجاد دوگانگی و تحریک فضای عمومی نشود. همه گروه‌های سیاسی بایستی به هوش باشند که ایجاد فضای نقار، پهن‌کردن فرش قرمز زیر پای پروژه‌های معطل‌مانده و ناکام دشمن است.

حمایت از دولت یعنی احترام به رأی و سلیقه و خواست مردم و پشتیبانی از توان تصمیم‌گیری کشور در شرایط فشار چندلایه. این همراهی، نه تطهیر ضعف‌هاست و نه دفاع جناحی. تضعیف دولت، هر اسمی که رویش گذاشته شود، خروجی‌اش یکی است: تقویت خط خارجیِ مایل به بی‌ثباتی.

در نظام جمهوری اسلامی سخت‌ترین و بیشترین بخش کار بر عهده دولت است و دستگاه اجرایی مسئولیت اصلی را حمل می‌کند؛ اما نخبگان، بخش خصوصی و سایر قوا باید در سبک‌سازی بار همراه شوند و مسیر پروژه‌های نیمه‌تمام و خدمت‌رسانی ادامه‌دار را روشن برای مردم توضیح دهند.

حمایت از دولت، یک توصیه اخلاقی نیست؛ حمایت از دولت، وظیفه‌ای ملّی برای حفظ اقتدار در شرایط تهدید و تضمین عبور ایران از مقطع تاریخی است. این بخشی مهم از همان «اتحاد مقدسی» است که ضامن بقا و سربلندی ملّت ایران در تمامی بزنگاه‌های تاریخی است.