1404/09/11
سرمقاله شماره ۱۶۴ روزنامه صدای ایران
این یک توصیه اخلاقی نیست
در میانهی جنگ آنگاه که اخبار و روایتهای گوناگون اوج میگیرند و خیز بر میدارند و حتی برخی متخصص رسانهای را در خود غرق میکنند - اخبار و روایتهایی که بعضاً حتی صحت و سقمشان هم مشخص نیست - سخن گفتن و روایت کردن از واقعیات، آنگونه که هستند نه آنگونه که دشمن آن را بازنمایی میکند، اهمیت و ضرورتی مضاعف پیدا میکند. البته نه به شکل آنچه که در هجوم اخبار و اطلاعاتی میبینیم و امکان رمزگشایی آنها برای مخاطب مشخص نیست بلکه به شکلی که اولویتها را به شیوهای منطقی برای مخاطب مشخص کند، ارتباط منطقی میان پدیدهها را تشریح کرده و توجه مخاطب به سمت و سویی رهنمون شود که در حالت عادی چندان مد نظر قرار نمیگیرند.«صدای ایران»، روزنامه اینترنتی رسانهی KHAMENEI.IR که از روزهای آغازین جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونی علیه ایران با مأموریتی که ذکر شد آغاز به کار کرد، حال و در زمان توقف آتش سعی دارد تا بهصورت روزانه همراه ملّت ایران باشد. محورهای مهم و مرتبط را از لابهلای سیل اخبار و اطلاعات درست و نادرست بیرون کشیده، سره را از ناسره جدا کرده و وضعیت راهبردی جمهوری اسلامی ایران را آنگونه که هست روایت کند. «صدای ایران» صدای ملّت ایران خواهد بود و راوی ایستادگی و مقاومت آنها.
صد و شصتوچهارمین شماره «صدای ایران» به روح مطهر شهید حمید عبداللهی تقدیم شده است.
این روزنامه اینترنتی هر شب حوالی ساعت ۲۲ در رسانهی KHAMENEI.IR منتشر خواهد شد.
سرمقاله
این یک توصیه اخلاقی نیست
سال ۱۴۰۴ برای جمهوری اسلامی و مردم ایران سال مهمی است. سالی که دنیا به چشم دید که «گزینههای روی میز» ابرقدرتهای دنیا که دههها بود در هر سخنرانی و مذاکرهای با کارتش بازی میکردند بر ملّت ایران و رهبرش بیاثر است. بنابراین وقتی رهبر انقلاب در این سال به مردم میگویند «در مقابل دشمن مثل دوران جنگ دوازدهروزه همه در کنار هم قرار بگیریم» و بلافاصله در جمله بعد همگان را به حمایت «از رئیسجمهور محترم و دولت خدمتگزار» فرا میخوانند، باید بدانیم که با چه کار با اهمیتی در چه سال مهمی روبرو هستیم؛ سالی که سختی اداره کشور در آن چند برابر میشود و بار اصلی، طبیعی است که روی دوش دولت سنگینتر بنشیند.
رهبر انقلاب، از موقعیت کسی که هم تمام اضلاع میدان سیاست را دیده و هم سالهای جنگ را در بالاترین مسئولیت اجرایی گذرانده، بیش از هرکسی نیاز دولت به حمایت را درک میکنند و این جمله یک تحلیل واقعبینانه از وضعیت است، نه صرفاً یک توصیه اخلاقی.
خوشبختانه مسئولان کشور نیز با درک صحیح از شرایط حساس منطقه و کشور، امروز وفاق و همدلی کمنظیری را در سطوح مختلف اجرایی و تقنینی به نمایش گذاشتهاند. تأکید ایشان بر ادامه مسیر شهید رئیسی هم یعنی مسیر خدمترسانی متوقف نشده و دولت فعلی سعی بر امتداد همان خط دارد.
دولت نوپای امروز وارث مشکلاتی در بخشهای انرژی، کمآبی، طرحهای نیمهتمام و پیامد سالها تحریم و سوءمدیریتهای دهه نود است. دشمنان هم در این شرایط بیکار ننشستهاند: از سویی با پروژههایی مانند اسنپبک و تشدید تحریمها دنبال فشار بر ایراناند و از سوی دیگر با انبوهی از شبه رسانههای مگسصفت، مشغول ساختن تصویر مد نظر خودشان از توانایی و وضعیت دولت هستند.
در چنین نقطهای، کشور نیاز به تمرکز دارد، نه حاشیه. هر نوع سنگاندازی، دودستگیسازی و دامنزدن به هیجانهای بیپشتوانه، عملاً کمک به مختلکردن اصلاحات ضروری است. وظیفه ملّی ما این است که اجازه دهیم کارها به درستی پیش برود. باب نقد دلسوزانه و منصفانه نباید بسته شود و منتقدان دلسوز و منصف نیز باید دقت نمایند که طرح مسائلشان در این شرایط به نحوی باشد که باعث ایجاد دوگانگی و تحریک فضای عمومی نشود. همه گروههای سیاسی بایستی به هوش باشند که ایجاد فضای نقار، پهنکردن فرش قرمز زیر پای پروژههای معطلمانده و ناکام دشمن است.
حمایت از دولت یعنی احترام به رأی و سلیقه و خواست مردم و پشتیبانی از توان تصمیمگیری کشور در شرایط فشار چندلایه. این همراهی، نه تطهیر ضعفهاست و نه دفاع جناحی. تضعیف دولت، هر اسمی که رویش گذاشته شود، خروجیاش یکی است: تقویت خط خارجیِ مایل به بیثباتی.
در نظام جمهوری اسلامی سختترین و بیشترین بخش کار بر عهده دولت است و دستگاه اجرایی مسئولیت اصلی را حمل میکند؛ اما نخبگان، بخش خصوصی و سایر قوا باید در سبکسازی بار همراه شوند و مسیر پروژههای نیمهتمام و خدمترسانی ادامهدار را روشن برای مردم توضیح دهند.
حمایت از دولت، یک توصیه اخلاقی نیست؛ حمایت از دولت، وظیفهای ملّی برای حفظ اقتدار در شرایط تهدید و تضمین عبور ایران از مقطع تاریخی است. این بخشی مهم از همان «اتحاد مقدسی» است که ضامن بقا و سربلندی ملّت ایران در تمامی بزنگاههای تاریخی است.
