امروز سهشنبه، ۱۲ آذر ۱۴۰۴
دیدار شاعران آئینی با رهبر انقلاب
شعرخوانی علی انسانی
در آستانه ولادت با سعادت امیرالمؤمنین، علیبنابیطالب علیهالسلام جمعی از شاعران آئینی، سرودههای خود را با مضامین عمدتا مذهبی، اخلاقی و نیز بیداری اسلامی در محضر رهبر انقلاب اسلامی قرائت کردند. آنچه در زیر میآید، شعرخوانی علی انسانی در این دیدار است. همچنین صوت این شعر را از اینجا بشنوید و فیلم آن را از این لینک تماشا کنید.
قلم به دست گرفتم که ماجرا بنویسم
غریبوار پیامی به آشنا بنویسم
نرفته یک غمم از دل، غمی دگر رسد از راه
ز خانۀ دل تنگ و برو بیا بنویسم
غریبی من و دل را کسی چه داند و بهتر
که مویههای غریبانه با رضا بنویسم
پی رضای امام رئوف بودم و گفتم
روم به توس ولیکن ز کربلا بنویسم
به یاد کودکی و درس و مشق و مدرسه افتم
دوباره مشق ز بابا و طفل و آب نویسم
چه کودکانه و خوشباورانه بود و فسانه
نه آبی آمد و نه باد! من چرا بنویسم؟
گهی ز پشت حسین و گهی ز فرق اباالفضل
یکییکی که شنیدم، دو تا دو تا بنویسم
به یاد قامت عباس و دست و همت سقا
رسا اگر چه نگویم ولی رسا بنویسم
به فرش خاک بیابان، به عرش نیزۀ دونان
تنی جدا بسرایم، سری جدا بنویسم
چه بر سر تنش آمد ز من مپرس که باید
ز توتیا شده در چشم بوریا بنویسم
بنیاسد بگذارید من به قبر شهیدان
غزل نه قطعه از آن قطعهقطعهها بنویسم
ز نوک نیزه و کنج تنور و دیر نصارا
تمام سیر و سفر بود، از کجا بنویسم؟
چهها گذشت به بزم یزید با دل زینب
شراب را بگذارم کباب را بنویسم
لبی لبالب قرآن، لبی به طعنه و طغیان
دگر مپرس! سزا نیست ناسزا بنویسم
قلم به دست گرفتم که ماجرا بنویسم
غریبوار پیامی به آشنا بنویسم
نرفته یک غمم از دل، غمی دگر رسد از راه
ز خانۀ دل تنگ و برو بیا بنویسم
غریبی من و دل را کسی چه داند و بهتر
که مویههای غریبانه با رضا بنویسم
پی رضای امام رئوف بودم و گفتم
روم به توس ولیکن ز کربلا بنویسم
به یاد کودکی و درس و مشق و مدرسه افتم
دوباره مشق ز بابا و طفل و آب نویسم
چه کودکانه و خوشباورانه بود و فسانه
نه آبی آمد و نه باد! من چرا بنویسم؟
گهی ز پشت حسین و گهی ز فرق اباالفضل
یکییکی که شنیدم، دو تا دو تا بنویسم
به یاد قامت عباس و دست و همت سقا
رسا اگر چه نگویم ولی رسا بنویسم
به فرش خاک بیابان، به عرش نیزۀ دونان
تنی جدا بسرایم، سری جدا بنویسم
چه بر سر تنش آمد ز من مپرس که باید
ز توتیا شده در چشم بوریا بنویسم
بنیاسد بگذارید من به قبر شهیدان
غزل نه قطعه از آن قطعهقطعهها بنویسم
ز نوک نیزه و کنج تنور و دیر نصارا
تمام سیر و سفر بود، از کجا بنویسم؟
چهها گذشت به بزم یزید با دل زینب
شراب را بگذارم کباب را بنویسم
لبی لبالب قرآن، لبی به طعنه و طغیان
دگر مپرس! سزا نیست ناسزا بنویسم
....
لطفاً نظر خود را بنویسید:
ضمن تشکر ، نظر شما با موفقیت ثبت شد.
