شعرخوانی آقای محمدعلی مجاهدی

[دریافت فیلم]

یک، رباعی
چشم تو به عیب است، خطاپوشش کن
خشم تو چو آتش است، خاموشش کن
گر کار تو زشت است مبر از یادش
ور کار تو نیکوست فراموشش کن

دو، غزل
گفتم به دیده: امشب اگر یار بگذرد
راهش به گریه سد کن و مگذار بگذرد
گفتا چه جای گریه؟ که او همچو ماه نو
رخسار خود نکرده پدیدار، بگذرد
بگذشت از کنار من آن‌‌سان که بوی گل
دامن‌کشان ز ساحت گلزار بگذرد
در باغ گل نمی‌نهد از خویش جای پا
از بس که چون نسیم، سبک‌بار بگذرد
غافل ز دوست یک مژه بر هم زدن مباش
آیینه شو که فرصت دیدار بگذرد!
دردا که بی‌فروغ دل آرای روی دوست
هر روزِ ما به رنگ شب تار بگذرد
سرشار از تجلّی یارند لحظه‌ها
حیف است عمر ما که به تکرار بگذرد
ترک دل است از نظر عارفان محال
کِی جَم ز جام آینه کردار بگذرد؟
در طور دل به نور تجلّی نوشته‌اند:
زین جلوه‌زار کوکبه‌ی یار بگذرد
این‌جا کسی به فیض تماشا نمی‌رسد [لن ترانی]
تا خود چه‌ها به طالب دیدار بگذرد!
گر در ولای آل علی صرف می‌شود
از خیر عمر بگذر و بگذار بگذرد
ای کاش این دو روزه‌ی باقی ز عمر نیز
در صحبت ائمه‌ی اطهار بگذرد
امشب بیا به پرسش «پروانه»ای عزیز
زان پیش‌تر که کار وی از کار بگذرد