[دریافت فیلم]

یک، رباعی
چشم تو به عیب است، خطاپوشش کن
خشم تو چو آتش است، خاموشش کن
گر کار تو زشت است مبر از یادش
ور کار تو نیکوست فراموشش کن

دو، غزل
گفتم به دیده: امشب اگر یار بگذرد
راهش به گریه سد کن و مگذار بگذرد
گفتا چه جای گریه؟ که او همچو ماه نو
رخسار خود نکرده پدیدار، بگذرد
بگذشت از کنار من آن‌‌سان که بوی گل
دامن‌کشان ز ساحت گلزار بگذرد
در باغ گل نمی‌نهد از خویش جای پا
از بس که چون نسیم، سبکبار بگذرد
غافل ز دوست یک‌مژه برهم‌زدن مباش
آیینه شو که فرصت دیدار بگذرد
دردا که بی‌فروغ دلارای روی دوست
هر روزِ ما به رنگ شب تار بگذرد
سرشار از تجلّی یارند لحظه‌ها
حیف است عمر ما که به تکرار بگذرد
ترک دل است از نظر عارفان محال
کِی جَم ز جام آینه‌کردار بگذرد؟
در طورِ دل به نور تجلّی نوشته‌اند
زین جلوه‌زار کوکبۀ یار بگذرد
اینجا کسی به فیض تماشا نمی‌رسد
تا خود چه‌ها به طالب دیدار بگذرد
گر در ولای آل علی صرف می‌شود
از خیر عمر بگذر و بگذار بگذرد
ای کاش این دو روزۀ باقی ز عمر نیز
در صحبت ائمۀ اطهار بگذرد
امشب بیا به پرسش «پروانه» ای عزیز
زان پیش‌تر که کار وی از کار بگذرد