شعرخوانی آقای نجیب بارور از افغانستان

گاه ما را رستم است و گاه ما را حیدر است
هفت‌خوان قصۀ تاریخ یاران خیبر است

گاه ضحاک است این باطل، زمانی هم یزید
معنی لبیک گاهی پرچم آهنگر است

ای که از فرهنگ سرداری امامت یافتی
خطبۀ تاریخ ما این روزها ازمان بر است

مَزگِتِ دیروز اگر امروز مسجد گشته است
بانی یکتاپرستی این قدیمی‌خاور است

از رسالت سنت آزادگی دارد به یاد
در عجم نام علی هم سنگ با پیغمبر است

جوهر آزادگی را از حسین آموختیم
کربلا را از دیدگاه اهل ایمان سنگر است

کوفه و بغداد و بابل عمق این جغرافیاست
زور ذوالقرنین دارد، از نشان خنجر است

زابل و بلخ و بخارا و سمرقند و خجند
ریشۀ اجدادی این قوم را راوی‌گر است

وصل می‌جوید سرودم از نیستانگاه دل
رازهای هم زبانی خود ز لون دیگر است

هر که نشناسد خدا را خلق گوید کافر است
هر که خود نشناسد از دیگر مرا کافرتر است

ما سخن‌گویان دعواهای کوچک نیستیم
تا خیال سربداری‌های دیگر در سر است

فرّ ما، فرهنگ ما در بایگانی جهان
از قد تاریخ بعضی نوبنا بالاتر است

شعر ما پرچم به دست آرش حماسه‌ها
شرح ما در شمس و مولانای عرفان‌پرور است

موج می‌کوبد از این بحر و نمی‌تابد ز جا
کشتی عصر تمدن‌های ما با لنگر است

سینۀ بومسلم و راز دل یعقوب لیث
راوی فرهنگ خونین‌جامگان تا محشر است

از متاع زندگی جز سربلندی یاد نیست
سنت آبائی و شمشیر ما را در بر است

یک صدا می‌آید از اعماق دل آمین ما
بر مراد این و آن هرگز نگردد دین ما

روشنایی می‌جهد همواره از آئین ما
خشم دارد همچون شمشیر برهنه کین ما

نعرۀ اللّه ما بر ضدّ باطل اکبر است ...