امروز چهارشنبه، ۶ آذر ۱۴۰۴
دیدار شاعران ۹۶ | شعرخوانی آقای قادر طهماسبی (فرید)
در شام میلاد کریم اهلبیت حضرت امام حسن مجتبی (علیهالسلام)، محفل شعرخوانی جمعی از شاعران در حضور حضرت آیتالله خامنهای برگزار شد. آقای قادر طهماسبی (فرید) از شعرای کشورمان، اشعاری را در این جلسه قرائت نمود که پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR متن این اشعار را منتشر میکند.
یک
فرید! خط شهادت همیشه حائل باد
میان خستگی و پای پایداری ما
دو
سر بشکنید فتنهگر بیوجود را
رسوا کنید فتنۀ آل سعود را
با چند بیوجود مگر میتوان شکست
آرامش طلایی شهر شهود را
از داعش خبیث گرفتیم عین و شین
زین بافه وا کنید دگر تار و پود را
تهران داغدار! در این غم صبور باش
ایران من! بخند و بگریان حسود را
آهستهتر خرام در این دشت ای صبا!
ما بذر لاله کاشتهایم این حدود را
ما اهل فتنه را به بصیرت شناختیم
طول از چه میدهید قیام و قعود را
سه
خشم ما چونان سپند در شرار افتادهایست
یا که طوفان به دشت کارزار افتادهایست
نیست ما را باکی از تهدید جنگافزارها
کاین سلاح کهنه نیرنگ ز کار افتادهایست
زردرویی را به نام ارغوان سر بشکنید
کاین زمان این سکۀ از اعتبار افتادهایست
آتشافروز سیهکردار کجپندار را
خشم ما چون شعلۀ در خارزار افتادهایست
هر سر افتاده اینجا از فراز قامتی
بنگری گر راست، منصور ز دار افتادهایست
اشتیاق ما و آغوش شهادت این زمان
طفل از پستان مادر بر کنار افتادهایست
اشک خونآلود من در کوچ سرخ لالهها
شبنم سرخ به دامان بهار افتادهایست
زین میان جان گرانبار و تبآلود فرید
سنگ سنگین در آغوش مزار افتادهایست
یکفرید! خط شهادت همیشه حائل باد
میان خستگی و پای پایداری ما
دو سر بشکنید فتنهگر بیوجود را
رسوا کنید فتنۀ آل سعود را
با چند بیوجود مگر میتوان شکست
آرامش طلایی شهر شهود را
از داعش خبیث گرفتیم عین و شین
زین بافه وا کنید دگر تار و پود را
تهران داغدار! در این غم صبور باش
ایران من! بخند و بگریان حسود را
آهستهتر خرام در این دشت ای صبا!
ما بذر لاله کاشتهایم این حدود را
ما اهل فتنه را به بصیرت شناختیم
طول از چه میدهید قیام و قعود را
سهخشم ما چونان سپند در شرار افتادهایست
یا که طوفان به دشت کارزار افتادهایست
نیست ما را باکی از تهدید جنگافزارها
کاین سلاح کهنه نیرنگ ز کار افتادهایست
زردرویی را به نام ارغوان سر بشکنید
کاین زمان این سکۀ از اعتبار افتادهایست
آتشافروز سیهکردار کجپندار را
خشم ما چون شعلۀ در خارزار افتادهایست
هر سر افتاده اینجا از فراز قامتی
بنگری گر راست، منصور ز دار افتادهایست
اشتیاق ما و آغوش شهادت این زمان
طفل از پستان مادر بر کنار افتادهایست
اشک خونآلود من در کوچ سرخ لالهها
شبنم سرخ به دامان بهار افتادهایست
زین میان جان گرانبار و تبآلود فرید
سنگ سنگین در آغوش مزار افتادهایست
لطفاً نظر خود را بنویسید:
ضمن تشکر ، نظر شما با موفقیت ثبت شد.
