دیدار شاعران ۹۳ | شعرخوانی آقای زکریا اخلاقی

به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارسا
به کدام جلوه بجویمت، متعالیا و مقدسا

همه جا نشان جمال تو، همه سو شکوه جلال تو
همه در ثنای تو نغمه‌خوان، همه در حریم تو جبهه‌سا

ورقی گشوده در این چمن، صفحات دفتر حسن تو
که شکفته بر لب هر گلی، به ستایشت غزلی رسا

چه خوش‌ست وقت موحدان، به حدیث قدسی زلف تو
چه خوش‌ست صحبت دوستان، به صفای سایۀ این کسا

نه همین تبسم فطرتم، که هزار آینه حیرتم
به کدام جذبه سفر کنم، به رواق مهر تو ذره‌سا

چو نی از ترنم حزن خود، چه ترانه‌ها که شنیده‌ام
همه شب در این غم دلنشین، به صباح می‌رسم از مَسا

قدم شهود خیال من، نرسد به ساحت قدس تو
که بریده در ره جست‌وجو، نفس سلوک بسا کسا

سبحات روی تو دل‌نشان، نفحات کوی تو گل‌فشان
فبنور وجهک غشّنی، لِیَسیر لیلی شامِسا

بِسَماع ذِکرِکَ لَذّتی وَ اِلی هواکَ صَبابتی
فَلَقد قَصَدتُکَ والهاً و لقد أتیتُکَ آنِسا

به مدیحۀ تو نمی‌رسم، نه به تازی و نه به پارسی
مگر آن که وصف تو بشنوم، به زبان مردم پارسا

سخنم تمام و هنوز هم، عطشی نهفته به جان من
کلمات افاقه نمی‌کند، به سکوت می‌رسم ای بسا