آیا مسئلهی جمهوری اسلامی ایران برای نظام سیاسی آمریکا یک موضوع حزبی و سیاسی است؟ آیا رویکردهای دو حزب اصلی آمریکا، یعنی جمهوریخواهان و دموکراتها در قبال جمهوری اسلامی تفاوتی جدی دارد؟ بهطور کلی سیاست خارجی آمریکا تابع چه مؤلفههایی است؟
سناتور راند پال، یکی از نامزدها احتمالی جمهوریخواهان در انتخابات ریاستجمهوری آیندهی آمریکا، معتقد است: «ایران در سراسر منطقه نفوذ و هژمونی دارد.» فرید زکریا، تحلیلگر سیاسی در آمریکا، میگوید: «نفوذ آمریکا در منطقهی غرب آسیا با نفوذ ویژهی ایران قابل مقایسه نیست.»...
هنری پرکت -مسئول پیشین میز ایران در وزارت خارجهی آمریکا- میگوید: «عدهای هستند که اساساً ضد ایران هستند. این واقعیت است. مسألهی اتمی هماکنون مهمترین و مناسبترین موضوع است، اما بدون آن، مسألهی دیگری مطرح خواهد شد، زیرا هدف اصلی، تغییر رژیم ایران است ...
فوکویاما با اشاره به ایدهی «جهان پساآمریکایی» زکریا مینویسد: این حس قوی را دارم که اقتصاد جهانی به شیوههایی دراماتیک در حال تغییر است... اولین نشانهی دنیای جدید، چندقطبی بودن آن است...
تقریباً همهی کارشناسان رابطهی ایران و آمریکا در این موضوع اشتراک نظر دارند که ایرانیها به آمریکاییها اعتماد ندارند. مثلاً جک استراو -وزیر پیشین امور خارجه انگلیس- چندی پیش گفت: «بسیاری از ایرانیها با گرایشهای مختلف سیاسی، به دلایل متعددی به آمریکا اعتماد ندارند.» اما چرا ما به آمریکا اعتماد نداریم؟
بن گوریون -اولین نخستوزیر رژیم اشغالگر قدس- معتقد بود: ما ملتی کوچک هستیم و امکانات و منابع ما اندک است و باید این خلأ را در برخورد با کشورهای عربِ دشمن، از طریق شناختن نقاط ضعف آنها بهویژه در روابط موجود بین گروههای نژادی و اقلیتهای طایفهای برطرف کنیم.
پل ولفوویتز در سال ۱۹۹۱به ژنرال کلارک میگوید که آمریکا برنامهی ۵ تا ۱۰ ساله دارد تا رژیمهای سوریه، عراق و ایران را پاکسازی کند. / در سال ۲۰۰۹ بروکینگز در گزارشی به نام «کدام مسیر به پرشیا؟» تأکید میکند که قبل از حمله به ایران، نفوذ سوریه باید خنثی شود.
هیلاری کلینتون چندی پیش در نشستی با برخی از اعضای کنگره، پیرامون چگونگی مواجههی آمریکا با القاعده در خاورمیانه با اذعان به این واقعیت که دولت رونالد ریگان برای مقابله با نفوذ شوروی در افغانستان، دو گروه القاعده و مجاهدین را به وجود آورد، صراحتاً گفت: این ما بودیم که القاعده را به وجود آوردیم.
قاهره در اولین سالگرد پیروزیِ نخستین رئیسجمهور منتخب مصر در انتخابات، شاهد برکناری و بازداشت او است. بار دیگر میادین شهرهای مختلف مصر -از پورتسعید و سوئز گرفته تا اسکندریه و قاهره- کانون توجه رسانههای خبری جهان قرار گرفته است.
به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران، با افول ائتلاف سازش در منطقه و رسیدن موج تغییرات به امیرنشینهای حاشیهی خلیج فارس، برخی کشورها به منظور منحرفساختن روند تحولات، سیاست تفرقه در منطقه را در پیش گرفتهاند.