|یادداشت|
کنش فعال و اثربخشی در سیاست خارجی ایران
اولویت‌های اصلی هر کشوری را حوزه همسایگان و هم‌کیشان تشکیل می‌دهند. روندهای سیاست خارجی ایران بدون توجه به قالب‌های همسایگی، تمدنی و هویتی مطلوبیت و نتیجه چندانی نخواهد داشت. کشوری که سیاست خارجی سازنده دارد، قادر خواهد بود تا حوزه همسایگی را به عرصه کنش راهبردی پیوند دهد.
تحلیل پیام حج رهبر انقلاب؛
«وحدت» علیه «مهندسی تفرقه»
| ابراهیم متقی
گفت‌وگو با استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل
سیاست همسایگی و فرصت‌های موجود
سیاست خارجی که جمهوری اسلامی ایران دنبال می‌کند مبتنی بر منطقه‌گرایی است. مفهومی که در قالب سیاست همسایگی مطرح‌شده به این موضوع توجه و اشاره دارد که باید در مرحله اول سیاست خارجی و روابط خودمان را با بازیگرانی گسترش دهیم که دارای قالب‌های ادراکی، فرهنگی و ساختاری نسبتاً مشترکی با ما هستند
گفت‌وگو با استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل
وضعیت اوکراین نشانه افول آمریکا است
| ابراهیم متقی
گفت‌وگو با استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل
نیروی قدس؛ پیش‌برنده اهداف و منافع ملی ایران
| ابراهیم متقی
همبستگی‌های منافع ملی و ایدئولوژی در سیاست خارجی
| ابراهیم متقی
یادداشتی از دکتر ابراهیم متقی
اروپامداری؛ چرا غرب آسیا خاورمیانه نامیده شد؟
بابی‌سعید: «رهبران اسلامی در ایران تا حد زیادی در راستای تخریب منطق اروپامداری و غرب‌مداری در جهان تلاش نموده‌اند. بنابراین ظهور اسلام‌گرایی تنها در فضایی قابل فهم است که در آن، غرب و اروپا در وضعیت مرکزیت‌زدایی قرار گیرد.»
یادداشتی از دکتر ابراهیم متقی
اخلاق دیپلماتیک و فرهنگ راهبردی در ایالات متحده
مواضع رئیس‌جمهور آمریکا پس از دیدارش با نتانیاهو این موضوع را آشکار ساخت که اگرچه سیاست اعلام‌شده‌ی کارگزاران دیپلماتیک ایالات متحده معطوف به همکاری‌گرایی است، اما جهت‌گیری راهبردی آمریکا در برخورد با هر کشوری -ازجمله ایران- تابعی از سیاست قدرت است.
یادداشتی از دکتر ابراهیم متقی
پروژه جنگ صلیبی و خبری که به ایران داده شد
آمریکایی‌ها با ایجاد نشانه‌های دروغین کوشیدند مشروعیت سیاسی مؤثر برای حمله‌ی نظامی به کشورهای اسلامی را فراهم آورند. چنین اقدامی در چهارچوب برخورد تمدنی و رویارویی هویتی سازماندهی شد.
یادداشت دکتر ابراهیم متقی، استاد دانشگاه تهران
مذاکره در فرایند دیپلماسی اجبار
کشوری که جایگاهی هویتی دارد، تبعاً می‌کوشد تا انگاره‌های مقاومت و منافع را در فرایند دیپلماتیک پیگیری کند. تحقق چنین شرایطی هنگامی فراهم می‌شود که حداقل‌های سیاسی برای نظام و شهروندان ایرانی تأمین گردد.
