کشور ما در شرایطی است که یک نسل جوان حاصل دههی ۶۰ را دارد که بزرگترین سرمایهاش است و این تا ۲۵ سال آینده پنجرهی جمعیتیاش باز است. اگر در طول این مدت، کشور رشد بالای اقتصادی پایدار به دست بیاورد عملاً دیگر به دورهی پیری جمعیت توأم با فقر مبتلا نمیشود.