علاوه بر نظامهای ورشکسته و متلاشی‌شده‌ی کمونیستی که در آن، حزب منحصربه‌فرد کمونیست، به جای مردم تصمیم میگرفت و علاوه بر نظامهای ارتجاعی مستبدانه که در آن، سلطنتهای موروثی و ریاستهای ناشی از کودتای نظامی، با آن زندگیهای قارونی و دیکتاتوریهای فرعونی، وبال جان و زندگی مردم محسوب میشوند، در کشورهایی هم که اسماً دارای نظام دمکراسیند و حکومتها علیالظاهر با رأی و انتخاب مردم بر سر کار می‌آیند، باطن کار چیز دیگری است و زمام همه‌ی کار، در دست کمپانیها و سرمایه‌داران استثمارگر است و این قدرت پول و سرمایه است که با در دست داشتن رسانه‌ها و قدرت تبلیغات، امر را بر خود مردم هم مشتبه میکند.۱۳۶۹/۰۳/۱۰
لینک ثابت
دشمن انقلاب، جامعه‌ی روحانیت را در صورتی تحمل میکند که روحانیون از دخالت در امور سیاست و حضور در صحنه‌های انقلاب کنار بکشند و مانند جمعی از روحانیون بیخبر و متحجرِ گذشته و حال، به کنج مدارس و مساجد اکتفا کنند و کشور و زندگی مردم را به آنان بسپارند و از جمله‌ی پدیده‌های پُرمعنی آن است که در تمام مدت مبارزات و نیز سالهای پس از پیروزی، علمای متحجر و بیخبر از حوادث کشور و دور از جریانهای سیاسی، هیچ‌گاه در معرض تهاجم دشمنان قرار نگرفتند؛ بلکه حتّی گاه مورد ستایش و تمجید نیز واقع شدند و حملات جسمی و تبلیغی و حتّی تهمت ارتجاع و واپسگرایی از سوی روشنفکرنمایان عامل بیگانه، تنها متوجه علما و روحانیونی شد که از لحاظ اندیشه‌ی سیاسی و نوآوریهای عرصه‌ی علم و عمل، درخشیده و به عنوان قشری پیشرو و مترقی و آگاه، شناخته شده‌اند.۱۳۶۹/۰۳/۱۰
لینک ثابت
در کشورهای اروپایی که خودشان را پیشرفته میدانند و در ادعا و تبلیغات، مسایل حقوق بشر و آرای انسانها برایشان حایز اهمیت است - یعنی فرانسه و انگلیس - اجازه ندادند که چند نفر زن یا دختر مسلمان، با حجاب اسلامی رفت و آمد کنند و به مدارس بروند! اینجا اجبار و الزام را جایز میشمارند و در آن ایراد و عیبی نمیبینند؛ اما جمهوری اسلامی به خاطر اینکه حجاب را در جامعه الزامی میداند، همه‌ی این محافل، آن را مورد اعتراض قرار میدهند! اگر الزام زنان به شکلی از لباس و زىّ ایراد دارد، ایراد آن بیشتر از الزام به حجاب است؛ زیرا این به سلامت نزدیکتر است. حداقل این است که این‌دو، با یک نظر دیده بشود؛ اما غرب این‌طوری عمل نمیکند.
غرب، جمهوری اسلامی را به عنوان کشوری که در آن، لباس زنان شکل الزامی دارد، مورد انتقاد قرار میدهد؛ اما آن دولتهایی که برهنگی و نبودن حجاب میان زن و مرد را الزامی میکنند، آنها را مورد انتقاد قرار نمیدهد! این برای چیست؟ برای همین است که این برخلاف فرهنگ پذیرفته شده‌ی غرب است. اینها روی این مسأله بشدت حساسند.
غرب، روی رواج مشروبات الکلی حساس است و آن را به عنوان یک نکته‌ی مثبت در ملتها و در عادات و آداب آنها میشمارد. اگر در یک کشور، مشروبات الکلی ممنوع بود و مصرف کردن آن مجازات داشت، غربیها حساسیت نشان میدهند و این را ارتجاع به حساب می‌آورند؛ اما اگر در کشوری مشروبات الکلی آزاد و مجاز و رایج باشد و حکومت نسبت به آن حساسیتی نشان ندهد، بلکه ترویج بکند، این را مستحسن میشمارند!
الزام و اجبار مردم به روشهای گوناگون زندگی، تا آن‌جایی که با فرهنگ غربی منافات نداشته باشد، برای غربیها مجاز است و هیچ ایرادی ندارد.۱۳۶۹/۰۱/۱۰
لینک ثابت
ما کشورى داریم با خصوصیّاتى که بسیار برجسته است این خصوصیّات: کشورى برانگیخته، مردمى شجاع، سرزمینى آماده براى عمران و آبادى و منافع و برکات، موقعیّتى از لحاظ جغرافیایى مؤثّر در ثبات یک منطقه‌ی عظیم بلکه به یک معنا در ثبات کلّ عالم، و نظامى مبتنى بر یک تفکّر مدرنِ مذهبى؛ [یعنى] تفکّرى که امروز ما داریم عرضه میکنیم به دنیا، هم کاملاً نو و بسیار نو است، هم مبتنى است بر یک پایه‌ی مذهبى. دنیا و تحلیل‌هاى مادّى و نگرشهاى مادّى دنیا عادت کرده بودند مدرنیسم را از تفکّرات الهى و معنوى جدا کنند و اینها را نقطه‌ی مقابل هم بدانند؛ هر چیز مذهبى و معنوى -چه اسلامى، چه غیراسلامى- متعلّق به گذشته و ارتجاعى به حساب می‌آمد. هر چیزى میگفتند نو است و مدرن است، معنایش این بود که حتماً ضدّمذهبى و غیر معنوى و مذهبى است؛ این یک برداشت غلط از مذهب بود. امروز بعکس، عدالت اجتماعی‌اى که ما مطرح میکنیم و حقوق بشر به سبکى که اسلام مطرح میکند، بمراتب راقی‌تر است از آنچه دنیاى دموکراسى آن را مطرح میکند. ما عدالت اجتماعی‌مان از دنیاى به‌اصطلاح سوسیالیسم پیشرفته‌تر است؛ حقوق بشرمان و آزادی‌هاى فردی‌مان از آنچه در دنیاى به‌اصطلاح دموکراسى مطرح میشود، پیشرفته‌تر است. این را هم دنیا قبول دارد؛ به این تبلیغات رادیوها یا مجلّات -که پول میگیرند چیز مینویسند، ارتجاع مِرتجاع میگویند- نگاه نکنید، اینها قابل ذکر و قابل توجّه نیست. کمااینکه گاهى آدم میبیند مرتجع‌ترین نظامهاى دنیا، نظامهایى که حتّى یک پارلمان صورى [یعنى] شکلى ندارند که اسم آن پارلمان باشد -الان نظامهایى هستند که حتّى چیزى که ظاهر آن پارلمان باشد و اسمش نماینده‌ی مردم باشد که دُور هم جمع بشوند آنجا و بعضی‌ها نظر بدهند ندارند؛ یعنى طاقت این را ندارند؛ نظامشان از بس پوسیده است برنمیتابد که حتّى یک چنین چیزى در آن وجود داشته باشد- این نظامهاى این‌قدر مرتجع، گاهى میگویند جمهورى اسلامى [مرتجع] یا نظام اسلامىِ مرتجع، نظام ملّاهاى مرتجع! خب پیدا است که این اصلاً یک شکل دیکته‌شده است، یک فرمى است که همه‌ی دنیا بر اساس یک تفکّر و یک پایه‌ی تبلیغاتى -که نشسته‌اند روى آن فکر کرده‌اند، روى آن یک سیاستى را تدوین کرده‌اند- بنا است جزو اتّهاماتى که به جمهورى اسلامى میزنند، همین تهمت واپس‌گرایى و مرتجع بودن باشد. خب بگویند، آنها محلّ بحث نیست؛ ما واقعیّات را که نگاه میکنیم و آن چیزى که خود آنها به آن اعتقاد دارند و به آن رسیده‌اند که در خلال بعضى از اظهار نظرها کاملاً آشکار میشود که متفکّرینِ امروز دنیا و سیاستمداران برجسته‌ی دنیا نسبت به جمهورى اسلامى چه نظرى دارند، نظرها کاملاً نظرهاى مثبتى است.۱۳۶۸/۱۲/۲۱
لینک ثابت
در بعضى کشورهاى اسلامى و در سایه‌ی دولتهاى خودباخته در برابر غرب، خالص‌ترین و غیورترین مسلمانان به چشم عناصر خرابکار نگریسته شده و با شدّت و خشونت و با حبس و زجر و اعدام با آنان رفتار میشود. در اروپا و در کشورهایى که خود را مهد تمدّن و دموکراسى میشمارند، مسلمانان دچار تبعیض و حق‌کشى و حتّى فشار و سرکوب قرار میگیرند و صریحاً به جرم پایبندى به اسلام محکوم میشوند. وقتى اعتراض علیه نویسنده‌اى است که وقیحانه به مقدّسات یک میلیارد مسلمان دشنام داده، آنان طرف‌دار آزادى بیان و عقیده‌ی فردى میشوند؛ امّا وقتى سخن از زن یا دختربچّه‌ی مسلمانى است که میخواهد برطبق عقیده‌ی مذهبى خود لباس بپوشد، دیگر آزادى فردى از یاد میرود و همه‌چیز رنگ دیگرى می‌یابد و هرگونه حرکت ضدّاخلاقى و ضدّ آزادی‌ها و حقوق فردى، نام مبارزه با ارتجاع میگیرد. اف باد بر ریاکاران دروغ‌گو و منافق!
در بسیارى از کشورهاى اروپایى، اقلّیّت مسلمان مورد آزار و تبعیض و تحقیر قرار میگیرد؛ امّا آنها که در همه‌ی امور کشورهاى دیگر زیر عنوان دفاع از حقوق بشر دخالت میکنند و حتّى از تحریک انگیزه‌هاى قومى و مذهبى در مواردى که لازم بدانند، اِباء نمیکنند، کمترین اشاره‌اى به حقّ تضییع‌شده‌ی این مظلومان نکرده، با سکوت و احیاناً عمل خود، به ستمى که بر مسلمین میرود، مهر تأیید میزنند. ۱۳۶۸/۰۹/۰۲
لینک ثابت
چون رابطه‌ی معنوى ملّت ما و انقلاب ما با ملّتهاى دیگر براى استکبار چیز خطرناکى است، استکبار سعى میکند این رابطه را قطع کند. چه‌جور این رابطه را میتواند قطع کند؟... [یک راه] این است که در تبلیغات جهانى جورى حرف بزنند که دل ملّتها از ایران سرد بشود، که این کار را البتّه از اوّل انقلاب تا حالا دارند میکنند. اینکه می‌بینید مرتجع میگویند، بنیادگرا میگویند و مرتّب آمار شکنجه و اعدام را از کشور ما پخش میکنند -قاچاقچىِ دشمنِ جان جوانها و انسانها وقتی‌که به مجازات میرسد، در تبلیغات استکبارى گفته میشود مخالفین سیاسى دولت کشته شدند؛ عفو به‌اصطلاح بین‌الملل که یک سازمان وابسته به محافل قدرتمند دنیا است، هر چند وقت یک بار براى تفنّن هم که شده لیستى از تعداد اعدامها و شکنجه‌ها و کشتارها و بگیروببندهایى که در ایران هست، [البتّه] آمارى که دشمنها ساخته‌اند و پرداخته‌اند و دست آنها داده‌اند، آنها هم منتشر میکنند- خب این براى چیست؟ براى همین است که ملّتهاى دیگر در کشورهاى مسلمان و غیرمسلمان این حرفها و این تبلیغات را وقتى شنیدند، نسبت به ملّت ایران و حکومت اسلامى دلسرد بشوند.۱۳۶۸/۰۸/۰۳
لینک ثابت
دشمن طرق مختلفى را براى ایجاد شکاف بین جامعه‌ی اسلامى به کار میزند؛ همیشه میزد، [امّا] امروز بیشتر؛ چون امروز در دنیاى اسلام، یک پرچمِ بلندى و یک صداى رسایى هست که همه‌ی مسلمین را به گرد خود دعوت کند و جمع کند و آن پرچم جمهورى اسلامى است؛ در سابق نبود. امروز به‌طور طبیعى دلهاى مسلمانها در اقطار عالم میتپد براى آن دولت و کشورى که شعارش اسلام است و عملاً قانون اسلام را در کشورش پیاده کرده و قانون اساسی‌اش تصریح میکند که هر قانونى برخلاف اسلام بود، اصلاً قانونیّت ندارد، و آن جمهورى اسلامى ایران است. جاى دیگرى امروز با این قاطعیّت و جدّیّت دنبال احکام اسلامى نیست. ملّتها چرا؛ ملّتها همه جا مسلمانند، همه جا عاشق اسلامند، همه جا آماده‌ی براى عمل به اسلامند؛ امّا سیاستها و نظامها و دولتها نه. اگر به نام اسلام هم شروع کردند، وقتى با امواج شدید تهاجمهاى جهانى مواجه شدند، پس زدند. همان‌طور که دیدید در این ده‌ساله به‌خاطر اسلام به ما همه‌چیز گفتند: کهنه‌پرست، مرتجع، واپس‌گرا، بنیادگرا، بی‌تمدّن، فناتیک؛ در دنیا هم براى اینکه با تفکّر اسلامى مقابله بکنند، از تمام وسایل استفاده میکنند؛ این فشارهایى که روى ما امروز هست، ناشى از اسلام است؛ این تجربه‌ی ما است، لمس کرده‌ایم.۱۳۶۸/۰۷/۰۵
لینک ثابت
