قابی برای عبرت

 در میانه‌ی جنگ آنگاه که اخبار و روایت‌های گوناگون اوج می‌گیرند و خیز بر می‌دارند و حتی برخی متخصص رسانه‌ای را در خود غرق می‌کنند - اخبار و روایت‌هایی که بعضاً حتی صحت و سقم‌شان هم مشخص نیست - سخن گفتن و روایت کردن از واقعیات، آن‌گونه که هستند نه آن‌گونه که دشمن آن را بازنمایی می‌کند، اهمیت و ضرورتی مضاعف پیدا می‌کند. البته نه به شکل آنچه که در هجوم اخبار و اطلاعاتی می‌بینیم و امکان رمزگشایی‌ آنها برای مخاطب مشخص نیست بلکه به شکلی که اولویت‌ها را به شیوه‌ای منطقی برای مخاطب مشخص کند، ارتباط منطقی میان پدیده‌ها را تشریح کرده و توجه مخاطب به سمت و سویی رهنمون شود که در حالت عادی چندان مد نظر قرار نمی‌گیرند. 
«صدای ایران»، روزنامه اینترنتی رسانه‌ی KHAMENEI.IR که از روزهای آغازین جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونی علیه ایران با مأموریتی که ذکر شد آغاز به کار کرد، حال و در زمان توقف آتش سعی دارد تا به‌صورت روزانه همراه ملّت ایران باشد. محورهای مهم و مرتبط را از لابه‌لای سیل اخبار و اطلاعات درست و نادرست بیرون کشیده، سره را از ناسره جدا کرده و وضعیت راهبردی جمهوری اسلامی ایران را آن‌گونه که هست روایت کند. «صدای ایران» صدای ملّت ایران خواهد بود و راوی ایستادگی و مقاومت آنها.
شصتمین شماره «صدای ایران» به روح مطهر شهید مجتبی آقابابایی تقدیم شده است.
این روزنامه اینترنتی هر شب حوالی ساعت ۲۲ در رسانه‌ی KHAMENEI.IR منتشر خواهد شد.

دریافت روزنامه اینترنتی «صدای ایران»؛ شماره شصت

اما اوکراین، نمونه‌ای عینی و عبرت‌آموز از همین وابستگی است. کشوری که به امید حمایت آمریکا و ناتو، وارد یک بازی خطرناک شد. خیال کرد، غرب ناجی است. خیال کرد می‌تواند با تکیه بر وعده‌های واشنگتن، روسیه را مهار کند. اما واقعیت چیز دیگری بود. اوکراین خلع سلاح شد، بازدارندگی‌اش را از دست داد و به مهره‌ای سوخته در صفحه شطرنج ابرقدرت‌ها تبدیل شد.

در این بازی، قانون روشن است: قدرت‌های بزرگ حرکت می‌کنند، مهره‌های ضعیف قربانی می‌شوند. اوکراین قربانی شد. خاکش تجزیه شد، بیست درصد از سرزمینش به روسیه الحاق گردید، و معادن و منابعش به دست شرکت‌های آمریکایی افتاد. واشنگتن سود برد، مردم اوکراین ویرانی و آوارگی. این است واقعیت وعده‌های غرب؛ وعده‌هایی پر زرق‌وبرق که به جای امنیت، ناامنی می‌آورد.

این سرنوشت باید برای همه ملّت‌ها هشداری جدی باشد. هر کشوری که به وعده‌های آمریکا دل ببندد، دیر یا زود به همین نقطه می‌رسد؛ نقطه ذلت و وابستگی. تاریخ بارها این را نشان داده است. از برجام تا اوکراین، از اروپا تا جهان عرب، یک قاعده همیشگی تکرار می‌شود: غرب هیچ‌گاه به تعهدات خود پایبند نیست.

در مقابل، ایران راهی دیگر برگزید. ملّتی که با رهبری امام خمینی رحمه‌الله، به آمریکا «نه» گفت. هزینه‌ها سنگین بود: جنگ، تحریم، فشارهای بی‌امان. اما نتیجه، استقلال و عزتی بود که امروز در جهان کم‌نظیر است. ایران نشان داد که ایستادگی، حتی در برابر ابرقدرت‌ها، ممکن است. نشان داد که می‌توان در برابر فشارها مقاومت کرد و همچنان روی پای خود ایستاد.

ایران، با همه سختی‌ها، الگویی شد برای ملّت‌های آزاده. در حالی که اروپا و اوکراین به نماد وابستگی و تحقیر بدل شدند، ایران به نماد عزت و استقلال تبدیل گشت. این تضاد، پیام روشنی دارد: عزّت در استقلال است، ذلّت در وابستگی.

امروز بیش از هر زمان دیگر ملّت‌ها باید انتخاب کنند. انتخابی میان دو راه: یا ایستادگی و عزت، یا اعتماد به وعده‌های دروغین غرب و سقوط در گرداب وابستگی. اروپا خم شد، اوکراین فرو ریخت، اما ایران ایستاد. این تفاوت مسیرها، تفاوت سرنوشت‌هاست. یکی سقوط، دیگری عزت.

ملّت‌ها باید تصمیم بگیرند: عزّت و استقلال یا ذلّت و وابستگی.