حوزه‌های خواهران به حمایت جدی‌تری نیاز دارند

در دومین روز از ماه مبارک رمضان ۱۳۹۸ حدود دو هزار نفر از طلاب سراسر کشور، فضلا، اساتید و مدیران حوزه‌های علمیه، با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند. در ابتدای این دیدار ۱۲ نفر از نمایندگان طلاب برادر و خواهر به ارائه دیدگاه‌های خود پرداختند که بخش فقه و معارف پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR متن این سخنان را منتشر میکند.
خانم صدیقه بهرامی، استاد حوزه و مبلّغ، درباره موضوع «جایگاه اجتماعی بانوان طلبه» به ایراد سخن پرداخت که فیلم و متن کامل آن به شرح زیر است:


اشاره رهبر انقلاب به بخشی از این سخنرانی:

«یک مطلب دیگری که به نظرم مهم است، سؤال یکی از این خانمهای فاضل بود که جایگاه اجتماعی طلّابِ خواهر کجا است؟ بله، واقعاً سؤال بجایی است؛ البتّه به طور اجمال میدانیم. این خانمهای طلبه وقتی درس طلبگی میخوانند و ما این همه فاضل زن داریم، حضور اینها در بین خانواده‌ها، در اجتماعات زنان خیلی مغتنم است. یک روز یک بانوی اصفهانی بود، ملّای خوبی بود و در علوم عقلی و مانند اینها بیشتر تخصّص داشتند، خانم محترمی بود؛ مرحوم آقای طباطبائی دیدن ایشان رفته بودند، با ایشان ملاقات کرده بودند، مباحثه کرده بودند و مانند اینها؛ و خب افتخار میکردیم که یک بانوی فاضله‌ی عالمه‌ای داریم؛ حالا چند ‌ده هزار طلبه‌ی فاضل [داریم] که بینشان تعداد زیادی فضلای برجسته هستند -چه در زمینه‌ی علوم عقلی، چه در زمینه‌ی فقه و بقیّه‌ی دانشهای رایج حوزه- [این] خیلی چیز مهمّی است؛ [باید] جایگاه اینها معلوم بشود.» ۱۳۹۸/۰۲/۱۸

---

شکرگزار و قدردان لحظاتی هستم که در اختیارم گذاشته شده تا بتوانم به عنوان نماینده طلاب خواهر، عرایضی را محضرتان تقدیم دارم.

پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، تحولی در روحیه جوانان اعم از زن و مرد به وجود آمد که آتش اشتیاق خدمت به دین و آرزوی نقش آفرینی در عصر ظهور را در دلها شعله‌ور ساخت و این امر، طی چند دهه گذشته، ده ها هزار نفر از بانوان جوان را به سمت حوزه‌های علمیه کشانده است. سربازان بدون یونیفرم، بی نام و نشان و عاری از هر پیشوند و پسوندی که همواره در صحنه‌اند، با مردم عجینند و در به تصویرکشیدن چهره مهربانانه دین، مهارتی ستودنی دارند. دژهایی که  هرگز فرهنگ غرب قدرت تسخیرشان را ندارد، سدهای محکمی که خانواده را در هر وانفسای فرهنگی، با چنگ و دندان نگه می‌دارند و می‌توانند جامعه را مادرانه به سمت صلاح و سداد پیش برند. اما سؤال این است که جایگاه اجتماعی بانوان طلبه چگونه تعریف می‌شود؟ سازمان‌های دولتی، نهادهای رسمی و مجامع علمی و فرهنگی به چه میزانی از ظرفیت نهفته آنان اطلاع دارند و بهره می‌برند؟ آیا ساز و کارهایی برای اعتباربخشی به طلاب خواهر فراهم شده است؟ کدامیک از ساختارها و برنامه خواهران دین شناس است؟ شاید لازم باشد یک بار دیگر فرمایش رهبرمان را بشنویم که به پدیده عظیم و مبارک طلاب خواهر اشاره فرموده و ظرفیت موجود و قابل توسعه در حوزه خواهران را به مسئولانی که سکّان جامعه را در دست دارند و به ویژه متولیان تعلیم و تربیت، یادآور شوند.

اما عرض دوم:
حوزه  علمیه در طول تاریخ مفتخر است با حمایت های مردمی حریت خود را حفظ ‌‌‌‌‌‌‌کرده است و مردم با حمایت و پشتیبانی خود، مدارس علمیه را تاسیس و اداره کرده اند و از پرورش یافتگان آن بهره علمی و اخلاقی برده اند. بخشی از این اتکاء، در گرو هویت دینی حوزه و بخش دیگر در کسب وجاهت اجتماعی بوده که حوزه های علمیه خواهران از آن مستثنی نیست. و باید مردمی بمانند.

امروز این پایگاه‌های علمی و فرهنگی، به حمایت جدّی تر و بیشتری نیاز دارند. و با توجه به وحدت رسالت طلبگی در فهم و ابلاغ دین؛ بین خواهران و برادران که موجب شده است فعالیت‌های مقبولی را در متن جامعه و در تعامل با توده مردم داشته باشند؛ به نظر می‌رسد بهره‌گیری از منابع پشتیبانی مشترک از جمله وجوهات و موقوفات و منحصر ندیدن آن به طلاب برادر، ثمره این تلاش‌ها را پر رنگ‌تر و مؤثرتر گرداند.