هیئت کانون مقابله با جنگ تبلیغاتی امروز است

 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در مراسم جشن میلاد حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها با اشاره به نقش هیئات در جنگ تبلیغاتی امروز فرمودند: «امروز ما فراتر از درگیری‌های نظامی.. در کانون یک درگیری تبلیغاتی و رسانه‌ای هستیم؛ با چه کسی؟ با یک جبهه‌ی وسیع. ما در جنگ تبلیغاتی قرار داریم، در جنگ معنوی قرار داریم. دشمن فهمید که تصرّف این مُلک و این خاک و این سرزمین الهی و معنوی با ابزار فشار و ابزار نظامی امکان ندارد. فهمید که اگر بخواهد تصرّفی بکند، دخالتی بکند، موفّقیّتی پیدا کند باید دلها را تغییر بدهد، باید مغزها و فکرها را عوض کند؛ رفتند در این خط. البتّه ما در مقابلشان محکم ایستاده‌ایم، امّا امروز خطر این است، خط این است، هدف دشمن این است. هدف دشمن در کشور ما محو کردن آثار مشعشع مفاهیم انقلابی است؛ هدفش این است که بتدریج مردم را از یاد انقلاب، از یاد هدف انقلاب، از یاد کارهایی که در انقلاب شد، از یاد امامِ انقلاب منصرف کند؛ برای این دارند کار میکنند، دارند تلاش میکنند؛ میلیاردها خرج میکنند؛ نمیگویند، لکن ما میدانیم. نویسنده، هنرمند، کتاب‌نویس، رمان‌نویس، هالیوود و غیر اینها را به کار میگیرند، از ابزارهای گوناگون استفاده میکنند برای اینکه ذهن جوان ایرانی را تغییر بدهند. جبهه‌ی فعّالِ در این قسمت در مقابل ما یک جبهه‌ی وسیعی است؛ البتّه مرکز آمریکا است، دُوروبَرش هم بعضی از کشورهای اروپایی‌اند و در حاشیه‌اش هم مزدورها و خائنها و بی‌وطن‌ها و اینهایی [هستند] که در اروپا و در جاهای دیگر جمع شده‌اند برای اینکه به نان و نوایی برسند، این را هم شیوه‌ی خودشان قرار داده‌اند. ما در مقابل اینها قرار داریم.
بنابراین جبهه‌ی انقلاب و کارگزاران مقاومت باید این وضع دشمن را بشناسند، آرایش خودشان را بر طبق این نظم دشمن و مقصود دشمن قرار بدهند. ما در مسائل نظامی، آرایش صفوفمان بستگی دارد به هدف دشمن؛ وقتی می‌بینیم دشمن به یک نقطه‌ای میخواهد حمله کند، نوعی آرایش نظامی میگیریم که دشمن را ناکام کنیم؛ این کار در باب تبلیغات باید انجام بگیرد. آرایش تبلیغاتی بایستی به سمتی برود که دشمن درست همان سمت را هدف قرار داده، و آن عبارت است از معارف اسلامی، معارف شیعی و معارف انقلابی؛ دشمن اینها را هدف قرار داده؛ باید در مقابل اینها ایستاد. البتّه کار آسانی هم نیست لکن خوشبختانه امروز ما فضلای زیادی داریم در حوزه‌های علمیّه که در این زمینه‌ها کار کرده‌اند، فکر کرده‌اند، محصول دارند و جامعه‌ی مدّاح کشور میتواند کاملاً از آنها بهره‌برداری کند.
شما مدّاحها میتوانید این هیئتی را که در آنجا هستید، تبدیل کنید به کانون پایبندی به ارزشهای انقلاب و [دیگر] ارزشها؛ بخصوص امروز که جوانها خوشبختانه اقبال به هیئت دارند. امروز اقبال جوانها به هیئت خیلی زیاد است؛ در گذشته این‌جور نبود. امروز جوانها در شهرهای مختلف ــ که ما هم اطّلاع پیدا میکنیم یا در تلویزیون می‌بینیم یا خبر میگیریم ــ خوشبختانه اقبال دارند و کار میکنند، تلاش میکنند؛ این را بایستی قدر دانست و نسل جوان را در مقابل هدف این دشمن لجوج و خبیث و متأسّفانه دارای امکانات، مصون‌سازی کرد.» ۱۴۰۴/۰۹/۲۰
رسانه KHAMENEI.IR برهمین اساس در یادداشتی به بررسی نقش هیئت در مصون‌سازی نسل جوان در برابر جنگ تبلیغاتی و رسانه‌ای دشمن پرداخته است.

 دوران مقدمه‌چینی سر آمده و اصل مطلب امروز روشن‌تر از همیشه است. هیئت، به عنوان محل گردهمایی شیعیان جهت اقامه‌ی شعائر دینی، چنان ریشه‌ای در فرهنگ جامعه‌ی ایرانی دارد که علی رغم تمام هجمه‌های گوناگونِ خارجی و داخلی، تاکنون نه‌تنها از سبک زندگی ایرانیان حذف نشده که حتی نشانه‌های رشد و تکامل کمّی و کیفی‌اش هم به وضوح قابل مشاهده است. 

هیئت‌های مذهبی، به نحوی گوی کنش‌گری و مخاطب‌گیری را از دیگر پایگاه‌های دینی مانند مساجد، نماز جمعه، سازمان‌های فرهنگی-تبلیغاتی و... ربوده‌اند و پویاتر از دیگران، توانسته‌اند در این وانفسای رسانه‌زدگی، مخاطب هدف را شناسایی، جذب و با خود همراه کنند.

شاید دلیل اصلی انتخاب هیئت‌ها به عنوان کانون‌ جهاد تبیین، از طرف رهبر معظم انقلاب هم همین باشد.

در اصل «مردم» بخش جداناپذیر و رکن حیاتی هیئت‌اند. به همین دلیل است که هیئات کماکان با مردم تخاطب دارند و سعی می‌کنند در فرم و محتوا ذائقه‌ی عمومی را نیز درنظر بگیرند که بتوانند با مخاطبشان ارتباط موثرتری برقرار کنند.

حالا فکر کنید هیئت، که مردم‌پایه است، نسبت به نگرانی‌ها و دغدغه‌های مردم محتوایی ارائه نکند. آیا این تناقضی مبنایی نیست؟ روشن‌تر بپرسم؛ اگر سخنران یک هیئت، برای مردمی که ۱۲ روز درگیر جنگ بودند چیستی و چرایی جنگ را تببین نکند و بعد مداح با فعال کردن عاطفه و حماسه به واسطه‌ نوحه‌خوانی، احساسات مخاطب را مدیریت نکند، آیا می‌توان آن هیئت را  هیئت «مردم‌پایه» نامید؟
پاسخ روشن است. خیر!

از آن‌سو، پرسش دیگری نیز مطرح است: هیئت را چه به سیاست؟ همان‌طور که گفتیم یکی از ارکان هیئت مردم‌اند، اما رکن هویتی هیئت اندیشه‌ و معارف‌ است. یعنی مجلس روضه برپا می‌شود تا محتوای الهی با هنرمندی در اختیار مردم قرار گیرد و بر ذهن و دلشان تاثیر بگذارد.

اساس مجلس روضه، اقامه‌ی عزا برای «امام شهید» است. آیا امام یک مفهوم سیاسی نیست؟ شهید چه‌طور؟ خود عزاداری چه؟ آیا عزاداری برای مظلوم، به معنای پذیرش وجود ظلم و ظالم نیست؟
اینجا نیز پاسخ روشن است؛ هیئتی که سیاسی نیست هیئت نیست.
پس؛ هیئت یک پایگاهِ دینیِ مردم‌پایه‌ی سیاسی است. 

همان‌طور که رهبر معظم انقلاب اشاره فرمودند، جنگ امروز بیش از آن که نظامی باشد، رسانه‌ای-تبلیغاتی است و مجدداً همان‌طور که قبل‌تر فرموده بودند هدف نهایی عملیات‌های رسانه‌ای علیه افکار عمومی جامعه‌ی ایرانی، پمپاژ ناامیدی و ایجاد اختلال در دستگاه محاسباتی است، علاج مقابله با این عملیات‌ها را هم «جهاد تبیین» معرفی کردند و وظیفه‌ی مرکزی این جهاد را نیز به عهده‌ی هیئات گذاشتند. آیا هیئات نیز بر همین مبنا فعالیت خود را پیش می‌برند؟

علی‌رغم تمام کم‌توجهی‌ها نسبت به این مطالبات، اگر منصفانه نگاه کنیم، حرکت‌های خلاقانه‌ی رو به رشد متعهدانه‌ای را نیز میبینیم که ذیل عزاداری برای حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام، چرایی قیام آن حضرت و چگونگی الگوبرداری ما از آن قیام را نیز در سخنرانی و مداحی و شاعری تبین می‌کنند.

لذا از ما هیئتی‌ها انتظار می‌رود با عنایت به مطالبات رهبر معظم انقلاب مسیر پیش روی خود را مبتنی بر پاسخگویی همه جانبه به شبهات فکری و انجام فعالیت‌های تبلیغاتی هنرمندانه علیه فرافکنی‌های دشمن طراحی کنیم.

هرگونه کوچک‌شماری اهمیت و کارکرد هیئات، ناشی از ناآگاهی تاریخی و معرفتی است. هیئتی که توانسته مبارزین انقلابی را تربیت و سازماندهی کند، آرمان انقلاب را با شور و شعور تببین نماید، بار محتوایی نهضت حضرت امام را به دوش بکشد و انقلاب اسلامی را بسترسازی کند. 

هیئتی که جنگ تحمیلی را در دو جبهه‌ی تربیت نیرو برای خط مقدم و تربیت فکری جامعه برای مواجهه با ناامیدی‌ها و شبهه‌ها مدیریت و امنیت روانی مردم را تضمین کرد. 

هیئتی که در غائله‌ها و فتنه‌های سال ۷۸ و ۸۸ تمام قد ایستادگی و کنش‌گری کرد. هیئتی که مدافعان حرم را تربیت و جریان‌سازی کرد و هیئتی که در جنگ ۱۲ روزه، تلاش کرد مسئولیتش را مانند گذشته به سرانجام برساند.

امید است با همت جمعی جامعه‌ی مذهبی، مأموریت محوله‌ی جدید، یعنی هجوم به نقطه‌ضعف‌های دشمن نیز با موفقیت انجام شود. مأموریتی که حتما متناسب با توانایی‌های هیئت و هیئتی‌ها به آن‌ها محوّل شده است.