شعرخوانی محمد رمضانی فرخانی

چه حالی می‌کند درویش چشمان سحرخیزت
تو مولانای ما خواهی شد و ما شمس تبریزت
چه منعی دارد این افسانه در بازار دلجویان
چه افسوسی برانگیزد لبان مست پرهیزت
چه دف‌هایی که می‌آشوبی از تکرار دستانت
چه ساغرها که سرشارند از گلبانگ لبریزت
غزل با ماست، با آیات منصور خراسانی
فدای سوره‌های نصر ما شطح غزل‌خیزت
اگر نیلوفری از نغمه‌های بی‌لبت می‌رُست
چه‌ها می‌شد چه‌ها وقف کرامات دل‌انگیزت