نگویید نمی‌شود

سرمقاله‌ی نشریه‌ی خط حزب‌الله (شماره‌ی چهل‌ودوم)

یک سوم از سال «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» سپری شد. شاید برخی با این ابهام مواجه باشند که سیاست‌های اقتصاد مقاوتی می‌تواند صرفاً در درازمدت و یا در بهترین شرایط در میان‌مدت بر اقتصاد بیمار ایران اثربخش باشد اما در پاسخ باید گفت، درست است که «برنامه‌ها برنامه‌های بلندمدتی است، لکن نتایج آن خیلی زود به دست خواهد آمد ... یعنی شروع ثمرات این کار و احساس عمومیِ مردم برای شیرینی نتایج این کار ان‌شاءالله دیر و دور از دسترس نیست.»(۱۳۹۲/۱۲/۲۰)

رهبر معظم انقلاب در روز اول فروردین‌ماه امسال در حرم رضوی مطالبات اقتصادی ده‌گانه‌ای ذیل سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، عنوان کردند و تأکید کردند به شرط اجرای به‌موقع و مجدانه، «مسئولین محترم دولتی آخر سال ۹۵ ... می‌توانند به مردم گزارش بدهند، مردم هم ببینند و حس کنند. وقتی مردم حس کردند، آن‌وقت اعتماد و اطمینان پیدا می‌کنند.»(۱۳۹۵/۰۱/۰۱)

یکی از آن موارد ده‌گانه، این است که «با قاچاق مبارزه‌ی جدّی بشود؛ اینها دارد به اقتصاد کشور لطمه می‌زند و ضررش را مردم می‌برند.»(۱۳۹۵/۰۱/۰۱) باید اذعان کرد که از این «بلای بزرگ»، آسیب‌های قابل ملاحظه‌ای به اقتصاد کشور وارد شده است. «قاچاق از واردات دولتی و گمرکی بسیار بدتر است: اوّلاً سلامت جنس معلوم نیست؛ ثانیاً درآمدی از آن عاید دولت نمی‌شود؛ ثالثاً همان اِشکال واردات را دارد که کساد کردن بازار تولید داخلی است.»(۱۳۹۵/۰۲/۰۸) به‌همین دلیل، «خنجری است که به پشت نظام وارد می‌شود. یک عدّه‌ای برای خاطر منافع شخصی خودشان، منافع کشور را با قاچاق لگدمال می‌کنند.»(۱۳۹۵/۰۳/۱۶) با وجود اینکه قاچاق «سمّ تولید داخلی» است اما تا امروز، «در مبارزه‌ی با قاچاق خیلی جدّی عمل نکرده‌ایم.»(۱۳۹۵/۰۲/۰۸)

 

فارغ از دلایل به‌وجودآمدن این وضعیت، چه باید کرد تا بتوان در سال «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» کام مردم را به‌جهت آغاز یک حرکت بزرگ اصلاحی در اقتصاد کشور شیرین کرد؟ «البتّه ... این مقابله آسان نیست؛ برای خاطر اینکه آن کسانی که درآمدهای میلیاردی از قاچاق دارند، به این آسانی‌ها دست برنمی‌دارند.»(۱۳۹۵/۰۳/۱۶) به‌همین دلیل در «مسئله‌ی قاچاق ... با شوخی شوخی و آهسته‌کاری و مانند اینها هم کاری پیش نمی‌رود؛ باید یک کار جهادی قاطعِ انقلابی کرد.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵)
بر این اساس، برخی راه‌کارهای اصلاح وضعیت مقابله با قاچاق عبارت است از:
توجه به نهادهای مبارزه با قاچاق: «دستگاه مقابله‌ی با قاچاق را باید خیلی جدّی گرفت؛ قوی‌ترین آدم‌هایمان را باید بگذاریم برای این کار؛ و می‌شود؛ عقیده‌ی بنده این است که می‌شود؛ یا جلویش گرفته خواهد شد یا اگر بکلّی هم جلوگیری نشود، بخش مهمّی‌اش کاهش خواهد یافت. این یک مسئله‌ی بسیار اساسی است.»(۱۳۹۵/۰۲/۰۸)

اصلاح الگوی مصرف: «الگوی مصرف ما هنوز اصلاح نشده؛ ما بد مصرف میکنیم. همین مسئله‌ی جنس خارجی ... از همین قبیل است. این قاچاقهای ده‌ها و صدها میلیاردیِ وسایل لوکس، از همین قبیل است ... این را باید از کودکی به این جوان و نوجوان یاد داد.»(۱۳۹۵/۰۲/۱۳)

پیگیری همه‌جانبه: «قاچاق را از لب مرز و از پیش از مرز تا داخل مغازه دنبال کنید. این، یک قلم بسیار مهم است؛ یک کار بسیار مهم است. و آن کسانی که این کار را بکنند، آنها هم دارند مجاهدت می‌کنند.»(۱۳۹۴/۰۲/۰۴)

پشتیبانی مجلس از دولت: «دولت‌های مختلف از سال‌ها پیش همین‌طور مرتّب آمده‌اند رفته‌اند؛ خب، این کار یک کاری است که باید تحقّق پیدا کند و این هم ممکن است؛ نگویند نمی‌شود، کاملاً می‌شود؛ جلوی قاچاق را به‌طور قاطع بگیرند.»(۱۳۹۴/۰۲/۰۴) امّا در این بین باید توجه داشت که «پشتوانه‌ی این برخورد دولتی، مجلس است.»(۱۳۹۵/۰۳/۱۶)

اولویت مقابله با دانه‌درشت‌ها: «مراد من از قاچاق، فلان کوله‌بَرِ ضعیفِ بلوچستانی نیست که می‌رود آن‌طرف یک چیزی را برمی‌دارد روی کول خودش می‌آورد این‌طرف ... من قاچاق‌های سازمان‌یافته‌ی بزرگ را می‌گویم؛ ده‌ها کانتینر یا صدها کانتینر اجناس گوناگون قاچاق وارد کشور بشود؟ خب، باید برویم برخورد کنیم با اینها؛ ما دولتیم، ما قدرت داریم، ما می‌توانیم؛ به‌طور جدّی با اینها برخورد کنیم. چند مرتبه که برخورد جدّی بشود، یا جلویش گرفته خواهد شد یا لااقل بسیار کاهش خواهد یافت.»(۱۳۹۵/۰۲/۰۸)