من به کجا و مدیح حضرت زهرا | مدیحه‌سرایی آقای مهدی سماواتی

بر دیده ما ضیا بده مهدی جان
بر سینه ما صفا بده مهدی جان
دور سر مادرت بگردان چیزی
آن را صدقه به ما بده مهدی جان
 

ای به ظهورت مظاهر همه اشیا
اسم تو فتح طلسم اسم مسمّی
آینه‌دار جمال، چشم فرو بست
چون که گشودی تو روی و موی مصفا
از اثر همت تو نعمت هستی
وز ثمر نخله تو جنت مأوا
ریزه‌ای از سفره جلال تو رحمت
قطره‌ای از بحر لایزال تو دریا
صادره اولی و مصدر دوم
قائمه دومی، قدیمه اولا
ای صدف گوهر جلال محمد
وی دُرِ دریای عصمت نبی‌الله
شمع شبستان عقل و شعشعه عشق
خادمه‌ات راست بزم انجمن‌آرا
روی بتابد اگر ز کوی تو خورشید
جرم کثیفی بود ز بیضه بیضا
مجمع روحانیان به ذکر تو دائم
مجلس قدوسیان به یاد تو برپا
طاقی و جفت تو نیست در همه عالم
جز شه مردان علیّ عالی اعلا
دفتر ایجاد را به چشم تصور
خواندم یکباره باری از الف و یا
هیچ ندیدم به غیر مدح و ثنایت
من به کجا و مدیح حضرت زهرا
 

دلم از خون شده دریا و چشمم چشمه جویی  
خدا را تا بگریم بیشتر ای اشک نیرویی
قدم خم گشته در پای سرشک خود
بدان مانم که سروی قامتش در هم شکسته بر لب جویی
گرفتم در میان کوچه پاداش رسالت را
چه پاداش گرانقدری، چه بازوبند نیکویی
الهی انتقامم را از آن بیدادگر بستان
که نه دستی برایم مانده، نه سینه، نه پهلویی
 

گر آب ندارد پدر مظلومم
گر شیر ندارد مادر محرومم
از آب گذشتم و نمی‌خواهم شیر
بیرون بکشید تیر از حلقومم