رشته‌ای از چادرش آری شفاعت می‌کند ‌| مدیحه‌سرایی آقای ابوالفضل بختیاری

ای ابر نوبهار! ببار ببار ببار
شب‌ها با حال زار، ببار ببار ببار
 
ببار با اشک چشم حیدر
ببار روی زخمای مادر
ببار روی زخمای مادر
 
ببار که خونه تو آتیشه
ببار که زینب تنها میشه
 
ببار! به در شعله‌ورشده
ببار! که علی بی سپر شده
ببار! فاطمه بین کوچه بی پسر شده، ببار!
 
ای ابر نوبهار! ببار ببار ببار
شب‌ها با حال زار، ببار ببار ببار
 
ای ماه نیمه‌جون! بمون بمون بمون
زهرا هستی جوون، بمون بمون بمون
 
برای رفتن خیلی زوده
برای رفتن خیلی زوده
 
منُ با غم تنها میذاری
چهار تا طفل کوچیک داری
 
بمون! به پای عشق همسرت
بمون! دلشوره داره دخترت
بمون! تو رُ قسم به چادر مطهرت، بمون!
 
ای ابر نوبهار! ببار ببار ببار
شب‌ها با حال زار، ببار ببار ببار
 
ای دلخوشی من! مرو مرو مرو
حرف سفر نزن! مرو مرو مرو
 
نرو نریزم اشک حسرت
بلای جونم میشه غربت
بلای جونم میشه غربت
 
دلم می‌گیره بی تو زهرا
بدون تو می‌افتم از پا
 
نرو! همه لشکر علی
نرو! امید آخر علی
نرو! تویی قرار قلب مضطر علی، نرو!
 
ای ابر نوبهار! ببار ببار ببار
شب‌ها با حال زار، ببار ببار ببار
 

هر که با زهراست احساس سخاوت می‌کند
مور این وادی سلیمان را ضیافت می‌کند
دستپخت فاطمه نان است و نانش گشته است
هر که شد یک بار سائل کم‌کم عادت می‌کند
فرشیان نه، عرشیان هم رو به او می‌ایستند
در میان خانه‌اش وقتی عبادت می‌کند
هر چه مولا مدح خود را کرد، مدح فاطمه‌ست
آینه از شأن همتایش روایت می‌کند
روز محشر که بیاید کار دست فاطمه‌ست
مرتضی می‌ایستد زهرا قیامت می‌کند
رشته‌ای از چادرش هم دست ما باشد بس است
رشته‌ای از چادرش آری شفاعت می‌کند
 

سر مخفی خدا،‌ أبی‌عبدالله
حرمت قبله‌نما، أبی‌عبدالله
 
دل دریایی، خدایی آقایی
یا عزیزالله، عزیز زهرایی
 
هر کی سینه‌زنه، با من برادره
یک شب نگم حسین، خوابم نمی‌بره
 
ذکر تعجیل فرج، أبی‌عبدالله
عشق ثامن‌الحجج، أبی‌عبدالله
 
پر پروازم، با تو سرافرازم
تو سپاه تو، منم یه سربازم
 
ارباب بی سرم، از عالمی سره
یک نگم حسین، خوابم نمی‌بره
 
هر کی سینه‌زنه، با من برادره
یک شب نگم حسین، خوابم نمی‌بره