شعرخوانی علی محمد مودب

از نخستین نگاه نخستین سحرگاه عالم
در نگاه هراسیدۀ هرچه حوّا و آدم
از میان همه‌ دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها
آنچه گفتند و دیدند از شادی و غم
چشم تو خوش‌ترین رویداد جهان است
لحظۀ چشم‌هم‌چشمی عاشقان است





آیات، نام کوچک طوفان‌ها
نامی که در کتاب خدا زنده‌ست
نامی که تا همیشه نماز ما
در محضرش شکسته و شرمنده‌ست

آیات، شعر زلزله‌ها را گفت
حرف سطوح گمشده در گِل را
چون نخل طور شعله کشید آیات
آوازهای سوخته در دل را

با گردبادهای مهیب و سرد
بی‌ترس از نسیم و شکفتن خواند
در پیچش سیاهی عالمگیر
آن خطبه را چه محکم و روشن خواند

آیات، نام کوچک مهتاب است
نام بلند هر چه که خورشید است
سیلی‌خور کسوف نخواهد ماند
صبحی که صبح روشن امید است