شعرخوانی محمد جواد محبت

با دوست چرا به یاد غیـری باشیم
همّت‌طلب بلنـــــدسِیری باشیم
وقتی صلوات بر نبی کار خداست
بگذار شریک کار خیـــری باشیم

 
 


ای آینه‌گردان نگاه تو سحرگاه!
با صبح تو همسایه و با ماه تو همراه

هر چند لب از لب نگشایی به کلامی      
آغاز نگاه تو چه زیبا و چه دلخواه

در حنجرۀ‌ سهره و در نای قناری
انگار صدای تو نشسته ا‌‌ست سر راه

هر چند فروبست دهان، شهر از آواز      
آوازه درانداخت نگاهت به سحرگاه

من تشنۀ آن آب که راز تو شنیده‌ست
آن آب، نه هر آبی و آن چاه، نه هر چاه

از خاک تو ای کاش نسیمی به تبرّک
آید به سراغ دل کم‌حوصله گه‌گاه

خواهند مدد از تو که خیبرشکنی تو
آن در که ز جا کنده شد از قوّتِ الله

نام تو بلند است همان‌گونه که قَدرت
ماییم و همین زمزمۀ ساده و کوتاه