حزب‌‌الله جلوی سوءاستفاده از متن را می‌گیرد

سرمقاله‌ی نشریه‌ی خط حزب‌الله (پیش شماره‌ی هفتم)

«چه متن تصویب بشود و چه نشود» سیاست‌های جمهوری اسلامی در مبارزه با استکبار، منطقه و ... تغییر نمی‌کند. البته بدیهی است که همین اتفاق هم در اردوگاه نظام سلطه می‌افتد. آن‌ها هم سیاستشان تغییر نمی‌کند و دست از دشمنی‌شان برنخواهند داشت. تجربه‌ی مبارزه با استکبار هم  این را نشان داده است. مثلاً «در فتنه‌ی سال ۸۸ ... بعد از آنی که...خوشحال، خرسند که پای صندوق‌های رأی مردم جمع شدند و تا آخر شب رأی دادند... ناگهان از یک گوشه‌ای، فتنه‌ای شروع می‌شود؛ ما را بیدار می‌کند؛ می‌گوید: به خواب نروید... خطرهائی در مقابل شما وجود دارد... همه‌ی حوادث را اینجوری باید نگاه کرد.» (۱۳۸۹/۶/۲۵)

در همین ماجرای مذاکرات هسته‌ای هم هر جا که دستشان می‌رسید تلاش می‌کردند تا "نرمش قهرمانانه" را به "سازش" تبدیل کنند. عوامل داخلی آن‌ها نیز -که رهبری با تعبیر دولتمرد قاجاری از آن‌ها یاد کردند- با بزک‌کردن آمریکا سعی کردند تا چهره‌ی استکبار را بازسازی کنند و یا با تعریف ذلت‌بار از مذاکره، سعی کردند که اراده‌ی ملت انقلابی را نسبت به مقاومت سست کنند. مذاکره در این مورد خاص تمام شد. متنی آماده شده، انتقاداتی هم به آن مطرح شده و بررسی آن، فرایند قانونی خود را سپری خواهد کرد؛ اما هنوز مبارزه به پایان نرسیده است. به همین دلیل است که رهبر انقلاب فرمودند «اجازه‌ی هیچ‌گونه سوءاستفاده‌ای از آن داده نخواهد شد.» درون این جمله یک هشدار بسیار مهم نهفته است. هشدار درباره‌ی اقدام و نقشه‌های بعدی نظام سلطه. رخدادها اگر درست توصیف نشوند، آن وقت در اثر آن توصیف غیرواقعی، رفتارهای بعدی هم منحرف می‌شوند. عده‌ای که در این دو سال تلاش می‌کردند مذاکره را به سمت سازش منحرف کنند و نه نرمش قهرمانانه و مبارزه با استکبار، امروز به دنبال آن هستند که متن  فراهم‌شده را فارغ از محتوای آن، نمادی از عادی‌شدن روابط و پایان ستیز با استکبار بدانند.

با دشمنی روبه‌رو هستیم که خدعه‌گر و فریب‌کار است. می‌گویند شعبده‌بازها دستی را تکان می‌دهند تا چشم‌ها به آن متوجه باشد و با دست دیگر فریب شعبده‌ی خود را اجرا می‌کنند. باید هوشیار بود تا دست فریب دشمن را گم نکنیم. به عنوان مثال، تازه متن فراهم‌شده از مذاکرات به پایتخت‌ها ارسال شده بود و در داخل کشور بحث درباره‌ی این بود که متن تصویب بشود یا خیر که خبر دیگری بلافاصله آمد: "کمپانی مک‌دونالد در سایت رسمی خود برای پذیرش نمایندگی در ایران اعلام آمادگی کرده و فرم مخصوص را در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است." این خبر مهم، همان دست فریب بود؛ زیرا مک‌دونالد فقط یک اغذیه‌فروشی نیست. حضور مک‌دونالد یعنی همان توصیف غلط از صحنه‌ی مذاکرات. یعنی اینکه به افکار عمومی دنیا به غلط بگویی آمریکا توانسته است تسلط فرهنگ خود را بر ایران غلبه دهد. رهبر معظم انقلاب ۱۵سال پیش درباره‌ی نقش مؤثر نمادهای فرهنگی آمریکایی از جمله مک‌دونالد در جنگ سرد بین شوروی و آمریکا فرمودند: «سیل تبلیغات غربی و فرهنگ غربی و نمادهای غربی -سمبل‌های لباس و «مک‌دونالد»...- در شوروی راه پیدا کرد. این که من می‌گویم، تفکّر یک طلبه‌ی گوشه‌نشین نیست؛ در همان روزها بنده در خود مجلات آمریکایی -تایم و نیوزویک- خواندم که از این که ... «مک‌دونالد» در مسکو رواج پیدا کرده، این‌ها به‌عنوان یک خبر مهم و به‌عنوان پیشاهنگ فرهنگ غربی و فرهنگ آمریکایی در کشور شوروی یاد کرده بودند!» (۱۳۷۹/۰۴/۱۹)

مثال دیگر از خدعه‌ها و نقشه‌های آمریکا، خبر دیگری است که این روزها در لابه‌لای اخبار بیرون آمده است. رئیس جمهور آمریکا در گفت‌و‌گو با سی‌ان‌ان گفت که "می‌دانیم چطور با فعالیت‌های ایران در منطقه مقابله کنیم، مشروط بر اینکه کشورهای حوزه‌ی خلیج (فارس) همکاری کنند و الان هم به‌نحوی نظام‌مند داریم همین کار را می‌کنیم." به راستی "نحوه‌ی نظام‌مندی" که اوباما به آن اشاره دارد چیست؟ رهبر معظم انقلاب در روز عید فطر بلافاصله بعد از عبارت «چه تصویب بشود و چه نشود» فرمودند که «ما از حمایت دوستانمان در منطقه دست نخواهیم کشید.» و «سیاست‌های ما» را در منطقه برشمردند. تقابل این دو عبارت چه وظایفی را بر عهده‌ی امت حزب‌ا... خواهد گذاشت!؟

دریافت نشریه: نسخه تابلو اعلانات | نسخه مطالعه (اندازه A۴)  | نسخه چاپی (اندازه A۳)

روشنفکرنمایانی که مانند «دولتمردان قاجاری» سازش را تئوریزه می‌کنند، اگرچه نتوانستند مذاکرات را به سازش تبدیل کنند اما به دنبال بازکردن راه نفوذ نظام سلطه بر کشور هستند. امروز هم به دنبال سوءاستفاده از متن و حواشی آن هستند. مک‌دونالد نشد چیز دیگر، آن نشد این. این نشد آن تا که شاید به هدفشان برسند و رخنه را در داخل کشور ایجاد کنند. اخباری از این دست که به برخی از آن‌ها اشاره شد، بسیار هستند. اینجاست که هوشیاری برای مقابله با خط و برنامه‌ی جدید استکبار لازم است. هنوز تجربیاتی مانند سال ۸۸ از ذهن‌هایمان نرفته است که فرمود «مَن نامَ لَم یُنَم عَنه...» که دشمن بیدار است...