مساجد در سراسر زمین، هر کدام شعبهای از مسجدالحرام هستند و نسبت امام جماعت با مسجد همان نسبت حضرت ابراهیم(ع) و حضرت اسماعیل(ع) است با مسجدالحرام. چنانچه خدای متعال فرمود: «أَن طَهِّرَا بَیتِی لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکفِینَ وَالرُّکعِ السُّجُودِ»1 یعنی این محور هدایت و ارشاد مردم است و مقام آنان خدمتگذاری به مردم است که باید در خدمت رکوعکنندگان و سجودکنندگان باشند. روایتی نیز از رسول مکرم اسلام(ص) نقل شده که وقتی پیامبر اکرم(ص)، حضرت علی(ع) را برای تبلیغ اعزام میکردند، فرمودند: «یا علی! اگر خداوند بهوسیلهی تو یک نفر را هدایت کند، همین یک نفر برای تو بهتر است از آنچه خورشید به آن تابیده است و یا بر آن میتابد.» این همان نقش مهم امام جماعت است و نیز میدانی که برای کار در اختیار دارد.
از سوی دیگر نیز روایتی زیبا داریم که «المؤمن فی المسجد، کالسمک فی الماء» یعنی مومن در مسجد مثل ماهی در آب است. بنابراین همانطور که زندگی، آرامش و رشد ماهی در آب است، حضور مؤمن نیز در مسجد این اثرات را درپی دارد و از این رو نمازگزاران باید سعی کنند تا سایر دوستان و مرتبطان خود را به سمت مسجد جلب کنند.
بهطور قطع تمام کسانی که دچار ناهنجاریهای اجتماعی هستند، بهنحوی در دوری از معنویت و مساجد به این مشکلات گرفتار شدهاند. این یک وظیفهی همگانی است که باید پای دیگران، خصوصاً جوانان را به مساجد باز کنیم که باز این نکته هم در پیام رهبر معظم انقلاب مورد توجه جدی قرار گرفته بود.
وظیفه امامان جماعت
البته خود نمازگزاران نیز به وظایف خود در قبال سایر مؤمنان توجه داشته باشند. همهی ما باید دقت کنیم که در میان دوستان، اقوام و همسایگان، کسانی که زمینههایی برای جذب و حضور در مسجد را دارند، بتوانیم آنها را بهتدریج به حضور در مسجد ترغیب کنیم تا مشمول فرمایش نبی مکرم اسلام(ص) در خصوص هدایت افراد شویم.
این راه و روش بزرگان دین ماست که این وظیفه زمینهساز و بسترساز این امر در مساجد امامان جماعت هستند، همانطور که در آغاز حرکت انقلاب اسلامی این محوریت را در عرصهای دیگر به منصهی ظهور رساندند. این روحانیون آگاه در مساجد بودند که موجبات بیدارسازی مردم را فراهم آوردند. همین مجاهدتها باعث شد تا طاغوت ۲۵۰۰ ساله با محوریت مساجد شکست خورد و مردم چنان توفیقی پیدا کردند که در دنیا بیمثال شدند. امید است که بتوانیم به تمام منویات رهبر معظم انقلاب را محقق کنیم.
پینوشت:
1. سوره بقره، آیه 125