به این فکر می‌کنم که هر کدام از این شهدا، جایی در هیاهوی زندگی‌شان، از چیزی گذشته‌اند؛ اسماعیلِ خود را قربانی کرده‌اند؛ دوست‌داشتنی‌هایی داشته‌اند که برایشان عزیز بوده، امّا توانسته‌اند از آن‌ها عبور کنند؛ گویی خودشان به استقبال مرگ رفته‌اند؛ بعضی‌هایشان حتّی از چندین سال قبل، شهادت را انتخاب کرده‌اند و تلاش کرده‌اند شهیدگونه زندگی کنند.