به خدا گفتم مگر خودت در قران نگفته‌ای که یک جمع کوچک با کیفیت می‌تواند بر حجم بزرگی از دشمن پیروز شود؟ بیا برایت یک جمع متراکم با کیفیت پیدا کرده‌ام! این حجم از توکل و امید و شهادت‌طلبی را کجا می‌خواهی پیدا کنی! دو قطره اشک هم ضمیمه کردم که راضی شود با همین جمع کار صهیونیست را تمام کند...

جمعیت بلند شدند و حاشیه‌ها رقم خوردند. شعارها. گریه‌ها. لبخندها، ارادت‌ها، موج‌ها. برای روایت‌گر، ایستادن بهترین چیز است. آدم‌های نشسته هیچ اتفاقی را رقم نمی‌زنند. من هم ایستادم و به نسبتم با جست‌وجوی توحید فکر کردم. چقدر دنبالش بودم؟ همین‌قدری که از سر اتفاق از رواقی سردرآورده و خواسته باشم بیشترش کنند؟

اسم دوست جدیدیمان را می‌پرسم. برایم می‌نویسد çiğdem، ترکی بلد بودنم باز هم نجاتم می‌دهد. هر چند در بهترین حالت ۷۰ درصد حرف‌هایشان را می‌فهمم. سه تا دختر دارد و با همسرش به حج آمده. چطور در حالی که کاروان‌های ایرانی از زمان دقیق مراسم برائت اطلاع دقیقی نداشتند این گروه از ترکیه آمده‌اند اینجا؟ می‌پرسم: «شما هم مرگ بر آمریکا گفتید؟» با شور و شوق سر تکان می‌دهد و می‌گوید: «آمریکا دشمن اسلام و دشمن شیعه است».