| محمدرضا عابدینی

حضور پررنگ و در صحنه بودن، باعث می‌شود جامعه به استکانت و تسلیم کشیده نشود. اگر می‌خواهیم حضور در جامعه پررنگ باشد، باید از درون تقویت بشود، مایه‌های درونی شکل بگیرد، تا مانع ضعف بیرونی بشود. البته اینها رفت و برگشت دارند. یعنی وقتی ضعف درونی نبود، در کنار نبودن ضعف درونی، در صحنه‌ی بیرونی هم حضور پُررنگ محقق میشود.