وب‌سایت «کانورسیشن» در یادداشتی درباره‌ی وقایع اخیر میانمار می‌نویسد: تفاوت‌های مذهبی و قومی به‌طور گسترده‌ای معیار آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. اما دشوار است که باور کنیم که عوامل دیگر در این مسئله نقش بازی نمی‌کنند...

اندیشکده صهیونیستی «بگین -سادات» در گزارشی می‌نویسد: «این عرصه موقعیت مبهمی را برای برندگان و بازندگان ایجاد می‌کند اما این ایران است که دست بالا را در امور سوریه دارد زیرا اسد هنوز در قدرت است و این بدان مفهوم است که ایران از نفوذ خود در دمشق استفاد کرده است. دمشق نیز کماکان محور اصلی به سوی بیروت است، مکانی‌که حزب‌الله لبنان، عامل نبردهای نیابتی ایران حضور مؤثر قدرتمندی دارد.»

علی‌رغم اذعان به رشد اقتصادی، توانایی‌ها و پتانسیل‌های ایران در سطوح مختلف و مخصوصا سطح اقتصادی و تجاری، اتخاذ برخی سیاست‌های اشتباه در سال‌ها اخیر، موجب تغییر نگرش غربی‌ها نسبت به ظرفیت و قدرت ایران شد. همین سیاست‌های اشتباه هم آمریکایی‌ها و برخی از لابی‌ها و گروه‌های فشار در داخل آمریکا را مجاب کرد که «سیاست فشار علیه ایران» تأثیرگذار است و...

وال‌استریت ژورنال نیز در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۱۷، مصاحبه‌ای را بازنشر داد با عنوان «جنگ اقتصادی ترامپ علیه ایران». در این مصاحبه به چالش‌های جنگ نظامی در منطقه اشاره شده و نهایتا به جنگ اقتصادی علیه ایران پرداخته می‌شود. این همان چیزی است که اسکات ریچارد، مقام ارشد سابق آمریکا آن را «مطلقا یک جنگ اقتصادی» علیه ایران قلمداد کرده است. همه‌ی اینها بیانگر آن است که دشمن...

اساسا آمریکایی‌ها بنای تعدیل سیاست‌های تحریمی خود علیه ایران را نداشته و ندارند. برای آمریکایی‌ها که یک عمر با سیاست تحریم‌ها تلاش داشته‌اند ایران را به اصطلاح «مهار» کنند، برچیده شدن تحریم‌ها، نه تنها مقبول نبوده بلکه نقض غرض همیشگی آن‌ها یعنی دکترین «مهار ایران» است.

از بهمن سال ۹۳ که حکمرانان جدید سعودی سر کار آمدند تا به الآن، عملکرد آن‌ها را که انسان نگاه می‌کند، می‌بیند ساختار سیاسی متعارفی که در دیگر کشورها وجود دارد، در آنجا حکومت نمی‌کند. زمانی که آقای ملک سلمان بر سر کار آمد، به‌دلیل رو به کاهش رفتن قیمت نفت و به وجود آمدن مشکلات اقتصادی برای آن‌ها، تصور این بود که...

یک سال از شروع برجام می‌گذرد. در این یک سال همان‌طور که آمانو اظهار داشت، «پایبندی ایران به تعهداتش فراتر از توافقات رسمی‌اش با آژانس بوده است.» بالعکس، طرف مقابل یعنی آمریکایی‌ها، همان‌طور که رهبرانقلاب پیش‌بینی می‌کرد، در بسیاری از موارد متعهد به این سند نبوده است. حالا بعد از گذشت یک سال از توافق برجام، بهتر می‌توان فهمید که...

طبق متنی که کنگره آمریکا در وب‌سایت خود گذارده است در عباراتی کاملا مداخله‌جویانه بیان شده است که «عملیات نظامی ایران به گونه‌ای انجام می‌شود که تنش‌ها را افزایش می‌دهد، موجب تضعیف ثبات در منطقه خلیج [فارس] شده و خطر تشدید ناخواسته تنش‌ها را بالا می‌برد، و خطر را برای نیروهای مسلح ایالات متحده در فراسوی مرزها افزایش داده است.»

در یک آوریل ۲۰۱۶ و در حاشیه‌ی نشست امنیت هسته‌ای واشنگتن اوباما اظهار داشت: «کشورش در نظر ندارد اجازه دهد از طریق نظام بانکی آمریکا با ایران معاملات دلاری انجام شود و شرکت‌های خارجی می‌توانند از طریق بانک‌های اروپایی با ایران همکاری داشته باشند.» به‌همین دلیل، همچنان تعامل اقتصادی ایران با سایر کشورها با مشکلات عدیده‌ای مواجه است.

اولین اظهارنظرهای اوباما درباره‌ی تغییر رفتار ایران، به پوسترهای او در کارزار تبلیغات انتخاباتی ۲۰۰۸ بر می‌گردد، آنجا که در کنفرانس با اعضای رسانه‌های یهودی و اسرائیلی عنوان داشت: «ما به‌دنبال مانع برای آرمان‌های ملی مشروع آن‌ها نیستیم، اما ایران مجبور به تغییر رفتار خود است.»

آمریکایی‌ها «هجوم به اقتصاد ایران» را به‌عنوان یکی از راه‌های مهار ایران در نظر گرفته‌اند. برای مثال «کلیفور دی می» رئیس بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها در خصوص مهار ایران معتقد است که آمریکا و کنگره‌ی این کشور به‌عنوان مخالفان توافق با ایران ‌می‌بایست با هجوم اقتصادی، بهره‌برداری اقتصادی ایران را کند کنند.

روزنامه‌ی آمریکایی «نیویورک تایمز» ‌می‌نویسد: «اعدام روحانی شیعه‌ی محبوب شیخ نمر باقر النمر و ۴۶ زندانی دیگر در روز شنبه بدترین روشی بود که عربستان سعودی می‌توانست با آن سالی تیره‌وتار و پرهیاهو را برای این کشور و سراسر خاورمیانه رقم بزند. تصور این امر سخت است که...

نامه‌ی رهبر انقلاب اما از موضع بوروکراتیک، و به نام یک مقام یا رهبر سیاسی نوشته نشده است. نامه‌ی رهبر انقلاب به جوانان غربی از موضع یک «رهبر دینی» و حتی از موضع یک انسان در «خانواده‌ی بزرگ انسانی»، آن هم درباره‌ی «درد مشترک» انسان‌ها نوشته شده است.

آمریکایی‌ها بیش از هر چیزی، از این پیوند بین روسیه و ایران، که سبب شده است سیستم موازنه‌ی قدرت قدیمی و نظم سنتی-آمریکایی در منطقه‌ی غرب آسیا (که همیشه به نفع آمریکا و متحدان منطقه‌ای او تصویر می‌شد) دچار تغییرات عظیمی شود، نگران‌اند.

هنوز جوهر امضای توافق‌نامه‌ی وین خشک نشده بود که اوباما، صراحتاً اعلام کرد: «تحریم‌هایی که مربوط به حمایت ایران از تروریسم، برنامه‌ی موشک‌های بالستیک و نقض حقوق بشر می‌شود را حفظ خواهیم کرد.» از همین‌ رو، رهبر انقلاب با اشاره به اعلام تضمین کتبی رئیس‌جمهور آمریکا، درصدد آن هستند که...

هفته‌ی پیش شهر قندوز، توسط نیروهای طالبان تسخیر شد. این در حالی است که آمریکا در طول ۱۴ سال گذشته، همواره بهانه‌ی مبارزه با طالبان را محور اصلی حضور خود در این کشور مطرح کرده است. حالا اما بعد از ۱۴ سال، و پس از سقوط قندوز توسط طالبان، مشخص شده که حتی توانایی انجام چنین کاری را هم نداشته است.

نیکلاس برنز، در تاریخ ۷ مرداد (۲۹ جولای ۲۰۱۵)  می‌گوید: «باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا و جانشین او و یا حتی جانشین رئیس‌جمهور بعد از اوباما، باید تلاش کنند قدرت ایران را در منطقه مهار کنند... بنابراین ما باید قدرت دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی خود را برای انسداد ایران در شرایط فعلی و مهار قدرت این کشور در منطقه در سال‌های آینده به کار بریم... »

نمود بارز و ترجمان برنامه‌ی نفوذ در ایران را می‌توان در اظهارات رئیس‌جمهور آمریکا، چند روز بعد از مذاکرات وین (۱۹ مردادماه) در مصاحبه با وب‌سایت مایک مشاهده کرد. وی در این مصاحبه گفت: در داخل ایران باید گذار صورت بگیرد، حتی اگر تدریجی باشد. گذاری که طی آن درک شود شعار مرگ بر آمریکا...

دانیل لاریسون در مطلبی با عنوان «جنگ در یمن بدتر را انتخاب می‌کند» بیان می‌دارد: جنگ علیه یمن از آغاز، مداخله‌ای ننگین و توأم با بی‌آبرویی بوده و ممکن است که حتی وحشتناک‌تر شود.

در گزارش راهبردی شاخص قدرت نظامی آمریکا در سال ۲۰۱۵، که وضعیت قدرت نظامی این کشور را بررسی کرده است، توان ارتش از لحاظ ظرفیت و قابلیت در سطحی حتی پایین‌تر از سطح متوسط «جزئی» قرار دارد. آن گزارش می‌افزاید ارتش آمریکا جهت انجام فعالیت‌هایی فراتر از این با مشکلاتی روبه‌رو خواهد شد و...

آبراهام لینکلن در چهارمین مناظرات مشهور خود در سال ۱۸۵۸ با استفان داگلاس که بخش زیادی از آن به برده‌داری اختصاص داشت، در پاسخ به داگلاس صراحتا می‌گوید: «مردم حق ندارند برده‌داری را از این سرزمین حذف کنند، اگر حتی یک نفر برده‌داری را در سرزمین انتخاب کند، همه‌ی دیگر افراد حق ندارند، وی را منع کنند.»