باور رایج در جهان اقتصاد این است که هفت صنعت کلیدی چند دههی آینده عبارت خواهد بود از: میکروالکترونیک، بیوتکنولوژی، صنایع تولید مواد جدید، هوانوردی غیر نظامی، مخابرات، رباتها، کامپیوتر و نرمافزار آن. استقرار این صنایع در هرکجا، بستگی به این دارد که چه کسی نیروی فکری لازم را سازمان دهد.