
همواره بخش مهمّی از جلسات مستمر و منظم رهبر انقلاب اسلامی با رؤسای جمهور در دورههای مختلف، پیگیری مسائل مهمّ کشور از جمله پیگیری مسائل و مشکلات معیشتی مردم بوده است. آقای دکتر مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری اسلامی ایران نیز پس از بر عهده گرفتن مسئولیّت ریاست جمهوری، در قالب همین جلسات، با رهبر انقلاب دیدار داشتهاند.
مطابق معمول همهی رؤسای جمهور در طیّ سه دههی گذشته، جنابعالی نیز برای پیگیری مسائل و موضوعات اصلی کشور جلسات منظّمی با رهبر انقلاب دارید. از این جلسات بگویید و جزئیّاتی که در جلسهی امروز مورد بحث قرار گرفت.
بسم الله الرّحمن الرّحیم. خدمت شما و بینندگان عزیز سلام عرض میکنم. یکی از اصولی که من از اوّل روی آن پافشاری کردم و بدان معتقدم، وحدت و انسجام داخلی است که طبیعتاً قدم اوّل آن در هماهنگی با مقام معظّم رهبری میتواند شکل بگیرد و این هماهنگی باعث میشود که ما خیلی از مسائل و مشکلاتمان را راحتتر در کشور حل کنیم و اختلافاتی هم که ممکن است به وجود بیاید، در این هماهنگی از بین میرود و دیگر به وجود نمیآید؛ همچنین، این هماهنگی میتواند قدرت بزرگی را برای حلّ مشکلات ایجاد بکند و تا حالا هم هر موفّقیّتی داشتیم به خاطر این انسجام و هماهنگی بوده و این جلسات، در حقیقت، این وحدت و انسجام را تقویت میکند. اگر بتوانیم به این شکل جلو برویم، من تصوّر میکنم مشکلات مملکت با وحدت خیلی راحتتر قابل حل است. امیدوارم که ما قوای سهگانه و بقیّهی سازمانها و ارگانهایی که هستند، عملاً در چهارچوب همان سیاستها و چشماندازی که مقام معظّم رهبری مشخّص فرمودهاند حرکت کنیم و آنها را اجرا بکنیم، نه اینکه فقط با کلمات با همدیگر بحث بکنیم.
به موضوع کنترل بازار، مهار تورّم و قیمتها و هدفمندی یارانهها اشاره کردید و اینکه بهرهمندان اصلیاش اقشار متوسّط و ضعیف جامعه هستند. برای اینکه این اقشار مردم مزهی شیرین ثمرات این طرحهایی را که چشماندازها و نتایج مطلوبی دارد احساس کنند، آیا اقدام عملیّاتیای در مجموعهی دولت صورت گرفته یا نه؟
ببینید، ما الان روی چند مسئله ــ که در حقیقت، باعث بیعدالتی در جامعه است ــ متمرکز شدهایم که یکی بحث معیشت است. امروز هم باز جلسهی شورای عالی تأمین اجتماعی بود و قرار شد موضوعبهموضوع، هر هفته یا هر دو هفته یک بار، ما جلسه داشته باشیم؛ خیلی وقتها این جلسات تشریفاتی است، ولی ما نهایتاً باید بنشینیم موضوع را دربیاوریم و به جای اینکه کلّیگویی کنیم، مثلاً فرض کنید بگوییم در رابطه با مسکن محرومین، معیشت محرومین، آموزش محرومین، سلامت محرومین و تغذیهی محرومین چه کار باید بکنیم و بعد، وقتی این مسئله را حل کردیم، به مسائل دیگر بپردازیم. اینکه برای همهی مسائل بخواهیم نسخه بنویسیم و بعد، هیچ کدام اجرا نشود، از نظر علمی شدنی نیست؛ آنچه شدنی است این است که یک مشکل را پیدا بکنیم، آن مشکل را حل کنیم و بعد برویم مشکل بعدی را حل کنیم. الان ما روی این مسئله متمرکز شدهایم. امروز در تأمین اجتماعی جلسه بود، کلّیّاتی گفته شد و قرار شد که برای جلسهی بعد، یک موضوع را بیاورند و بنشینیم راجع به آن موضوع بحث کنیم تا بتوانیم راهحلّ آن را پیدا کنیم. این را بدانید که قطعاً برای همهی این مشکلات راهحل وجود دارد. در رابطه با مدارس، الان ما نهضتی راه انداختهایم و داریم عملیّاتیاش میکنیم که مشکلات کمبود کلاسها و مدارس را در تمام نقاط کشور، بهخصوص مناطق محروم، با مشارکت مردم و خیّرین و کاری که خودمان باید بکنیم، در عرض یک سال حل کنیم. شعار این مسئله ساده است، ولی اجرایش یک بسیج و مشارکت همگانی میخواهد که امیدوارم هم در رابطه با سختافزار، هم در رابطه با نرمافزار و روش آموزش، این بیعدالتیها را از بین ببرد.
جنابعالی چند روز پیش اعلام کردید که از مشکل تأمین انرژی در فصل سرد گذشتیم. با توجّه به اینکه رهبر انقلاب هم در این مدّت چند بار این مسئله را پیگیری کردند، لطفاً جزئیّات پیگیریهای ایشان را توضیح دهید و بفرمایید که دولت در این مسیر چگونه توانست با همکاری مردم به موفّقیّت برسد؟
قدم اوّل این بود که وقتی این مسئله را با مقام معظّم رهبری مطرح کردیم، دفعهی بعد که من خدمت ایشان آمدم، دیدم چراغهای اتاق را نصف کردهاند و فرمودند ما روشنایی را نصف کردیم. این خیلی مهم است، برای اینکه اگر همهی مردم کشور ما دو تا چراغشان را خاموش کنند و دو درجه دمای محیطشان را پایین بیاورند، ما میتوانیم آن پول را به معیشت بدهیم، به اشتغال بدهیم، به حقوق بدهیم، به گندم بدهیم؛ وقتی آنجا خرج میکنیم، اینجا نمیتوانیم بدهیم. و لازم هم نیست؛ یعنی ما اگر در یک خانه لوستر روشن نکنیم و تنها دو تا چراغ روشن کنیم، مشکلی به وجود نمیآید؛ امّا از این طرف میتوانیم انرژی را صرفهجویی کنیم و حاصل این صرفهجویی را به معیشت مردم، به حقوق مردم و به روندهای دیگر اضافه کنیم.
با وجود تأکید جنابعالی بر واقعگرایی در مسائل کشور، خیلی هم امیدوارانه صحبت میکنید و تمام این مسائل را قابل مدیریّت و مهار میدانید.
ببینید، من از اوّل گفتم و الان هم معتقدم که قدم اوّل، وفاق و وحدت داخلی است. ما نماز که میخوانیم، وقتی میگوییم «اِهدِنَا الصِّراطَ المُستَقیم»، «صراط مستقیم» همان «وَ مَن یَعتَصِم بِاللهِ فَقَد هُدِیَ اِلیٰ صِراطٍ مُستَقیم» است؛ «کانَ النّاسُ اُمَّةً واحِدَة» است؛ همان «وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ» است؛ یعنی اگر ما با هم وحدت و انسجام و وفاق داشته باشیم، هیچ مشکلی نیست که نتوانیم حل کنیم. آن چیزی که ما را از رفتن بازمیدارد، اختلافات و دعواهایی است که با هم میکنیم: من نمیگذارم شما کار کنید، شما هم نمیگذارید من کار کنم؛ شما هم حرفهای خوب میزنید، من هم حرفهای خوب میزنم، ولی پیش نمیرویم. ما اگر با رهبری مقام معظّم رهبری در یک جهت حرکت کنیم، در آن مسیر بالاخره به اهدافمان میرسیم؛ ولی اگر صد تا حرف خوب بزنیم امّا من بگویم این راه درست است، شما بگویید آن راه دیگر درست است و وحدت نداشته باشیم، هیچ راهی را نمیرویم و میایستیم. اگر با رهبری و سیاست و اهداف همسو بشویم و به جهت مشخّصی حرکت کنیم، ما قادریم همهی مشکلات را حل کنیم و همهی این معضلات قابل حل است؛ یعنی ما اگر مردم را داشته باشیم، مردم باور کنند که ما برای آنها داریم تلاش میکنیم و این خودش را در عمل نشان بدهد و مردم با ما باشند، شما مطمئن باشید دشمن هیچ کاری نمیتواند بکند.
ضمن تشکر ، نظر شما با موفقیت ثبت شد.