1387/06/12
بیانات در دیدار قاریان قرآن در روز اول ماه مبارک رمضان
بسماللَّهالرّحمنالرّحیم
خیلی جلسهی خوبی بود؛ متنوع و تلاوتها هم خوب بود. ابتهالها و دعاها و همخوانیها هم بحمداللَّه خیلی خوب بود. یاد بگیریم که جلساتی داشته باشیم، فقط برای شنیدن کلاماللَّه. جلسه زیاد هست، لیکن احتیاج هست در میان مردم ما - که قلباً علاقهمند به قرآنند - جلساتی باشد، فقط برای شنیدن. غیر از جلسهای که در آن، جوان ما، نوآموز ما، روخوانی قرآن را فرا میگیرد، یا تجوید را یاد میگیرد، یا قرائات مختلف را تعلیم میبیند، خوانندهی قرآن، تالی قرآن بیاید بنشیند و همینطور که ما پای یک منبر جمع میشویم، پای یک مداحی جمع میشویم و به آن گوش میدهیم، پای تلاوت قرآن جمع بشویم و به آن گوش بدهیم و از آن بهره ببریم. همهی این حرفهای ما، استدلالها و برهانها و خطابهها و لفاظیها و حرّافیها و شعرها و نثرهای ما - اگر درست باشند - فروعند. اصل، کلام خداست؛ وحی الهی است. این الفاظ پاکیزه و مقدسی است که از غیب بر قلب مقدس پیغمبر نازل شد و پیغمبر اینها را در اختیار ما گذاشت.
و خدا را شکر میکنیم که قرآن ما دستنخورده باقی ماند و تا امروز تحریفنشده باقی ماند؛ از این استفاده کنیم. جوانها هم اگر معنای قرآن را - چون با عربی آشنا نیستند - نمیدانند، از این قرآنهای با ترجمه که امروز بحمداللَّه متنوع و متکثر و متعدد هم هست، ببرند، همینطور که آن خواننده دارد قرآن را میخواند، آیات را خط ببرند و ترجمهها را نگاه کنند، استفاده کنند، بفهمند. مستقیم از خود خدا بشنوید و کلام خدا را با دلهای خودتان آشنا کنید؛ دلها را مأنوس کنید. ما در این زمینهها کمبود داریم. در آموزش و پرورش باید تلاوت قرآن آنچنان به جوانها تعلیم داده بشود - ولو آیات برگزیده و انتخاب شده - که جوان ما که در کودکی این آیات را فرا گرفته، تا آخر عمر در همهی مواقع، این آیات مثل یک تابلوئی جلوی چشم او باشد؛ در مواقع مختلف از آنها استفاده کند. صدای اذان بلند شد.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته