نیم قرن توطئه و دشمنی

پیوندهای مرتبط

بيانات

1395/08/15

نگاهی به اقدامات خصمانه دولت آمریکا علیه ملت ایران در طول سال‌های متمادی

نیم قرن توطئه و دشمنی

https://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان با اشاره به توصیف «انقلاب دوم» از سوی امام خمینی (رحمه‌الله) برای واقعه‌ی «تسخیر لانه‌ی جاسوسی آمریکا» فرمودند: «این توصیف و نامگذاری به‌دلیل توطئه‌ها و خباثت‌های آمریکا در قبل و بعد از انقلاب، ضد ملت ایران بود؛ زیرا دولت آمریکا از هیچ تلاش و اقدام رسمی و غیر رسمی برای به شکست کشاندن انقلاب اسلامی فروگذار نمی‌کرد و جوانان انقلابی، در آن زمان، با تسخیر لانه‌ی جاسوسی، توطئه‌ی او را خنثی کردند.» حضرت آیت‌الله خامنه‌ای این واقعه را به‌عنوان واکنشی طبیعی به «سال‌ها توطئه و دشمنی آمریکا علیه ایران و چپاول منابع ملت ایران» دانستند.
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در گزارش «نیم قرن توطئه و دشمنی» به بازخوانی توطئه‌ها و دشمنی‌های دولت آمریکا علیه ملت ایران و انقلاب اسلامی پرداخته است.

از کودتا تا کُشتار مردم
موضوع دخالت‌های دولت آمریکا در ایران و نگاه خصمانه و زورگویانه‌اش نسبت به مردم ایران یکی از موضوعات چالش‌برانگیز و مهم تاریخ معاصر ما است. به روایت رهبر معظم انقلاب، دشمنی آمریکایی‌ها با ملت ایران از سال‌ها پیش از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شد. کودتای آمریکایی علیه دکتر مصدق آغاز مبارزه‌ی تاریخی مردم ایران علیه سلطه‌طلبی دولت آمریکا بود:
«مبارزه از قبل از سال ۴۳ شروع شد؛ یعنی از سال ۳۲ با کودتای ۲۸ مرداد که به وسیله‌ی آمریکائی‌ها در ایران انجام گرفت و حکومت دکتر مصدق را سرنگون کردند. مأموران آمریکائی رسماً آمدند ایران، با چمدانهای پر از دلار، الواط و اوباش و اراذل و بعضی از سیاستمداران خودفروخته را تطمیع کردند و کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ را در اینجا راه انداختند و حکومت مصدق را سرنگون کردند. جالب این است که بدانید حکومت مصدق که به وسیله‌ی آمریکائی‌ها سرنگون شد، هیچگونه خصومتی با آمریکائی‌ها نداشت.» ۱۳۹۱/۸/۱۰ [۱]

هرچند مصدق با کودتاییِ آمریکایی از قدرت حذف شد و دیکتاتوری برآمده از کودتا به تأمین منافع دولت آمریکا همت گماشت اما دخالت مستکبرانه‌ی آمریکایی‌ها در ایران پایان نیافت. با آغاز نهضت امام خمینی (رحمه‌الله) و وقوع قیام پانزده خرداد و شدت گرفتن اعتراضات مردم به رهبری امام (رحمه‌الله) علیه حکومت پهلوی و دخالت بیگانگان، باز هم آمریکایی‌ها علیه ملت ایران دست به توطئه زدند:
«حادثه‌ی قیام مردم در پانزده خرداد و انقلاب اسلامی و مبارزات اسلامی و نهضت اسلامی پیش آمد... اینجا هم طرف قضیه اگرچه حکومت ظالم طاغوت و حکومت پهلوی بود، اما آمریکائی‌ها پشت سر این حکومت قرار داشتند؛ آنها بودند که آن را تقویت میکردند و به وسیله‌ی او بر همه‌ی امور کشور ما مسلط شده بودند. این مبارزه ادامه پیدا کرد تا سال ۴۳؛ آمریکائی‌ها ناگزیر شدند مستقیماً داخل مسائل بشوند. امام بزرگوار را در سال ۴۳ تبعید کردند.» ۱۳۹۱/۸/۱۰ [۲]

در طول سالیانی که دیکتاتوری پهلوی بر ایران حاکم بود آمریکایی‌ها به عنوان «عقبه»ی این حکومت ایفای نقش کرده و غارت و چپاول‌گری کردند:
«بعد از سال ۴۳ که حکومت مطلقه‌ی محمدرضا پهلوی به پشتیبانی آمریکائی‌ها در کشور هزاران فاجعه آفرید و آمریکائی‌ها هم هرچه توانستند، به غارت و چپاول و توسعه‌طلبی و تجاوز در ایران ادامه دادند؛ ده‌ها هزار مستشارشان در ایران بردند، خوردند، پول گرفتند، شکنجه تعلیم دادند، هزاران جنایت در ایران کردند.» ۱۳۹۱/۸/۱۰ [۳]

در روزهای پُر تب و تاب انقلاب نیز مُهره‌های دولت آمریکا مستقیماً در کنار عوامل حکومت پهلوی قرار گرفتند تا به هر شکلی شده نهضت اسلامی و ضد استکباری مردم را سرکوب کنند:
«در هشتم بهمن، یعنی چند روز قبل از ورود امام به داخل کشور، در همین خیابانهای تهران، همین خیابان انقلاب، مردم اجتماع کرده بودند؛ ژنرال هایزر که فرستاده‌ی آمریکا بود و به ایران آمد برای اینکه شاید بتواند یک‌جوری از دست انقلاب رژیم را نجات بدهد و حفظ بکند، او در خاطرات خودش مینویسد -اینها اسناد تاریخی است- و میگوید من به ژنرال قره‌باغی گفتم که در مواجهه‌ی با مردم لوله‌ی تفنگهایتان را پایین بیاورید؛ یعنی مردم را بکُشید، تیر هوایی بیخودی در نکنید، مردم را قتل‌عام کنید. اینها هم همین کار را کردند، لوله‌ی تفنگها را پایین آوردند، عدّه‌ای جوان و نوجوان کشته شدند ولی جمعیّت عقب نرفت. هایزر میگوید؛ قره‌باغی بعد آمد به من گفت که این تدبیر تو فایده‌ای نکرد، مردم عقب نرفتند، آن‌وقت هایزر میگوید من دیدم این ژنرال‌های شاه چقدر کودکانه فکر میکنند؛ یعنی باید ادامه میدادند، باید مرتّب میکُشتند.» ۱۳۹۴/۸/۱۲ [۴]

اما علی‌رغم همه‌ی توطئه‌ها و جنایت‌های حکومت پهلوی و دولت آمریکا، انقلاب اسلامی ملت ایران به ثمر نشست.

از سازماندهی مخالفان تا کمک به صدام
با پیروزی انقلاب اسلامی فصل جدیدی در تاریخ ایران اسلامی گشوده شد. در این مقطع نیز بار دیگر آمریکایی‌ها آغازگر دشمنی و خصومت علیه ملت ایران بودند:
«بعضی خیال میکنند دشمنی‌هایی که با ما میشود به‌خاطر این است که ما ستیزه‌گری کرده‌ایم؛ ما دائماً انگشت در چشم اینها کرده‌ایم، [لذا] اینها از این جهت با ما دشمنی میکنند؛ نه، این هم خیال غلطی است، تصور غلطی است... ما شروع نکردیم، آنها شروع کردند؛ آنها از همان اول شروع کردند: با بدگویی، با تحریم، با طلبکاری، با پناه دادن به دشمن ملت ایران؛ شروع‌کننده آنها بودند.» ۱۳۹۵/۳/۲۵ [۵]

هرچند محمدرضا پهلوی به‌عنوان مهم‌ترین تأمین‌کننده‌ی منافع آمریکایی‌ها در ایران، سقوط کرده و فراری شده بود، اما این نقطه‌ی پایان خصومت‌گری دولت آمریکا علیه ملت ایران نبود:
«[آمریکایی‌ها] محمدرضا را که فراری ملت ایران بود، در آمریکا پذیرفتند و به‌عنوان یک میهمان پناه دادند. اموالی که در اختیار محمدرضا قرار داشت، بالغ بر میلیاردها دلار می‌شد که در آمریکا سرمایه‌گذاری کرده بود. در همه جای دنیا معمول است وقتی یک نفر که در رأس رژیمی قرار دارد، سرنگون شد، اموال شخصی‌اش که از آن مردم و دولت جدید بر سر کار آمده است، به آن دولت برگردانده می‌شود... هیچ جا سابقه ندارد که آن همه ثروت را که متعلق به ملت ایران بود، در حسابهای محمدرضا و کسانش در آمریکا نگه دارند. حتی یک ریالش را به مردم ایران ندادند و نگه داشتند.» ۱۳۷۳/۸/۱۱ [۶]

«تحریک مخالفان و کمک به حرکت‌های تجزیه‌طلبانه» در گوشه و کنار کشور، اولین اقدام خصمانه‌ی آمریکایی‌ها علیه انقلاب اسلامی بود:
«اولین کاری که از طرف آمریکائی‌ها انجام گرفت، تحریک مخالفین پراکنده‌ی جمهوری اسلامی و کمک به حرکتهای تجزیه‌طلب و تروریستی در کشور بود؛ از اول این کار را شروع کردند. در هر نقطه‌ای از نقاط کشور که حرکتهای تجزیه‌طلب در آنجا زمینه‌ای داشت، انگشت آمریکائی‌ها را ما دیدیم؛ گاهی پول آنها را، و حتی در مواردی عناصر آمریکائی را ما در آنجا دیدیم.» ۱۳۸۸/۱/۱ [۷]

آمریکایی‌ها به این بَسنده نکرده و به «حمایت از کودتاچیان» علیه انقلاب تازه پیروزشده پرداختند:
«در این‌جا کودتای نظامی راه انداختند. کودتای پایگاه شهید نوژه معروف است، که حتماً شنیده‌اید و شاید اطلاعاتی هم داشته باشید. البته ما در جریان ریز قضایا بودیم. کودتای نظامی بسیار خطرناکی بود که مقدماتش را هم چیده بودند اما نتوانستند آن را به جایی برسانند.» ۱۳۸۲/۲/۲۲ [۸]

چند ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان سفارت آمریکا در تهران باز بود اما تبدیل به «مرکز جاسوسی و سازماندهی مخالفان انقلاب» شده بود:
«سفارتشان در تهران مشغول کار و فعّالیت بود. شما ببینید! رفتار این انقلاب و این ملّت نجیب و آن امام کریمِ بزرگوارِ پر اغماض با آمریکاییها در ایران این‌گونه بود... [این سفارت] به مرکز سازماندهی مخالفین و دشمنان انقلاب تبدیل شد که بروند آن‌جا دستور بگیرند و در بیرون، علیه انقلاب و نظام اسلامی همکاری کنند.» ۱۳۷۳/۸/۱۱ [۹]

زمان زیادی از تسخیر لانه‌ی جاسوسی آمریکا در تهران نمی‌گذشت که توطئه‌ی بزرگ دیگری کلید خورد:
«به صدام چراغ سبز دادند؛ این یک اقدام دیگر دولت آمریکا بود برای حمله‌ی به ایران. صدام اگر چراغ سبز آمریکا را نمی‌گرفت، بعید بود به مرزهای ما حمله کند. هشت سال جنگ را بر کشور ما تحمیل کردند؛ قریب سیصد هزار جوانهای ما، مردم ما در این جنگ به شهادت رسیدند. در طول این هشت سال -بخصوص در سالهای آخر- همیشه آمریکائی‌ها پشت سر صدام بودند و به او کمک می‌کردند -کمک مالی، کمک تسلیحاتی، کمک کارشناسی سیاسی- خبرهای ماهواره‌ای می‌دادند و امکانات خبررسانی داشتند. تحرک نیروهای ما را در جبهه در ماهواره‌هایشان ثبت می‌کردند، بعد آن را همان شبانه برای قرارگاه‌های صدام می‌فرستادند که از آن‌ها علیه جوانهای ما و نیروهای ما استفاده کند. در مقابل جنایات صدام چشمهایشان را بستند... به صدام کمک کردند. این هم یکی از کارهای این دولت بوده است در طول این سالها با ملت ما و با کشور ما.» ۱۳۸۸/۱/۱ [۱۰]

از تحریم تا نفوذ
با پیروزی ایران اسلامی در جنگ تحمیلی و شکست دشمن در رسیدن به اهدافش، فصل جدیدی از توطئه‌گری آغاز شد. با ناکامی آمریکایی‌ها در اقدامات عملی، آنها عرصه‌ی جدیدی در دشمنی با ملت ایران و انقلاب آن گشودند:
«آمریکا بعد از این‌که سالهایی را در مقابل جمهوری اسلامی و ملت ایران با این روش عمل کرد، به این نتیجه رسید که تقابل عملی کافی نیست و باید در کنار آن، تقابل و تخاصم و مبارزه‌ی نظری را هم شروع کند. معنای تقابل نظری چیست؟ یعنی مبارزه با جمهوری اسلامی در صحنه‌ی اعتقاد و در زمینه‌ی فرهنگ و مسائل اخلاقی. البته قبلاً هم مبارزه‌ی آنها جدّی بود؛ منتها احساس کردند باید نقطه‌ی ثقل، این باشد.» ۱۳۸۲/۲/۲۲ [۱۱]

این «تخاصم نظری» در قالب «تهاجم فرهنگی» دنبال شد:
«هدف از این تقابل نظری و حمله‌ی اعتقادی، معلوم و روشن است. نظام جمهوری اسلامی متّکی به مردم است و مردم هم با ایمان و روحیه و اعتقادِ خود به این نظام علاقه‌مند و دلبسته‌اند و از آن دفاع میکنند؛ این حقیقت در طول این سالها فهمیده شد. اگر این ابزار از دست نظام اسلامی گرفته شود، بدیهی است برای کسی که فکری برای این کشور و این نظام در سر دارد، چقدر حائز اهمیت است. لذا دیدیم از همان سالهای هفتادوسه و هفتادوچهار روزبه‌روز این تقابل شدیدتر شد و رخنه‌افکنی در مبانی اعتقادی و ارزشی نظام در سطوح مختلف شروع گردید. حتّی در خود انقلاب و حتّی در ریشه‌های عمیق‌تر انقلاب -مانند اسلام، عاشورا، تشیّع و جدا نبودن دین از سیاست- که جزو مبانی مسلّم فکری در نظر متصدّیان انقلاب و روشنفکران کشور و پیشروان این حرکت عظیم بود، شبهه‌افکنی و تردیدافکنی به شکل همه‌جانبه و عمیق شروع شد.» ۱۳۸۲/۲/۲۲ [۱۲]

هرچند توطئه‌ی نابودی «زیرساخت اعتقادی مردم» و «از بین بردن حمایت مردم از نظام اسلامی» توطئه‌ای پُرقدرت و دامنه‌دار بود اما در این زمینه نیز دشمن نتوانست به هدف نهایی خود دست یابد.

«تحریم» و «جنگ روانی» برای تغییر محاسبات مردم و مسئولان و فلج کردن جمهوری اسلامی، اقدام خصمانه‌ی دیگری از طرف دولت آمریکا علیه ملت ایران بود:
«همه‌ی دنیای استکبار و دولتهای مستکبر دست روی دست هم گذاشتند، بلکه ملت ایران را تحریم کنند؛ با این تحریم، ملت ایران را خسته کنند و به ستوه بیاورند. خودشان هم میگویند که ما خواستیم ملت را در مقابل نظام جمهوری اسلامی به ایستادگی وادار کنیم تا مسئولان نظام جمهوری اسلامی محاسباتشان عوض شود!» ۱۳۹۱/۱۰/۱۹ [۱۳]

اما علی‌رغم تحریم‌های گسترده، روندِ «پیشرفت‌های مردم و نظام اسلامی» متوقف نشد:
«مرحله‌ی دیگری از مقابله و معارضه‌ی آنها، عبارت بود از حمله‌ی نرم. حمله‌ی نرم یک نوعش همین چیزهایی است که مشاهده کردید: تحریم اقتصادی، تبلیغات اغواگر و امثال اینها... به خیال خودشان تحریمهای فلج‌کننده‌ای را نسبت به جمهوری اسلامی اعمال کردند... میخواستند جمهوری اسلامی را با این تحریمها و با این محاصره‌ی اقتصادی فلج کنند، [ولی‌] جمهوری اسلامی فلج نشد. در همان دوران تحریم، کارهای بزرگی انجام گرفت.» ۱۳۹۵/۳/۶ [۱۴]

آمریکایی‌ها با ناکام ماندن توطئه‌ی تحریم به قصد در مقابل هم قرار دادن مردم و مسئولان ایران، در مقطع جدید توطئه‌ی «نفوذ» را پیگیری می‌کنند:
«جنگ نرم از نوع دیگر، این است که خیلی خطرناک است، این آن چیزی است که بنده مکرّر در مکرّر تذکّر میدهم به مسئولان مختلف و به جهات مختلف؛ و آن عبارت است از نفوذ در مراکز تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری؛ آن عبارت است از نفوذ برای تغییر باورهای مردم؛ آن عبارت است از نفوذ برای تغییر محاسبات.» ۱۳۹۵/۳/۶ [۱۵]