بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم‌

 

این عید سعید فطر را به همه‌ی امت بزرگ اسلامی و به ملت عزیز ایران و به شما حضار گرامی و میهمانان عزیز و سفرای کشورهای اسلامی که در جلسه حضور دارند، تبریک عرض میکنم. همچنانی که در دعای قنوت نماز عید بارها تکرار کرده‌ایم، خدای متعال این روز را برای پیغمبر برگزیده‌اش: «ذخراً و شرفاً و کرامتاً و مزیداً(۱)»، ذخیره قرار داد و مایه‌ی شرف و کرامت، و مایه‌ی افزایش نور و بهاء معنوی آن بزرگوار و دینش قرار داد. روز عید فطر، روز بزرگی است و روز امت اسلامی است. و امروز امت اسلامی به مایه‌های اشتراک و وحدت و احساس عزت و عظمت، بیش از همیشه نیازمند است. سالهای متمادی امت اسلامی را تحقیر کردند و میراث عظیم فرهنگی و عظمت شخصیت و هویت این امت را انکار کردند. با این تحقیر، خواستند ملتهای مسلمان را از صحنه‌ی سیاست و عمل و مجاهدت خارج کنند تا برای دست‌اندازی آنها به کشورهای اسلامی و منابع اینها عرصه خالی باشد. این سیاستِ چندین ده ساله‌ی قدرتهای استعماری و استکباری در دنیای اسلام بوده است و مدتها موفق هم شدند.

اگر امت اسلامی به هویت اسلامی خود توجه میداشت، معضلی به نام اسرائیل در منطقه به وجود نمیآمد. امت اسلامی را از عرصه‌ی تحولات منطقه - یعنی خانه‌ی خودش - کنار گذاشتند و در غیابش، بر علیه او تصمیم‌گیری کردند. امت اسلامی در طول سالهای متمادی به وظایفی که بر عهده‌ی او بود، عمل نکرده است؛ در این هیچ تردیدی نباید کرد. ما باید تقصیر خودمان را بفهمیم و بدانیم. اگر ما به تنبلی و راحت‌طلبی و ذلت تن نمیدادیم، دشمن نمیتوانست بر ما مسلط شود. ما عقب ماندیم و در این عقب ماندگی، مقصریم. لیکن امروز ورق برگشته است. امروز دنیای اسلام به هویت خود واقف شده است. این امت از همه‌ی عناصر عزت - که در متن دین شریف اسلام و قرآن کریم وجود دارد - باید استفاده کند. اول توجه به خدا و تمسک به قانون الهی است؛ توکل به خداست؛ اعتماد به خداست. خداوند متعال آن کسانی را که «الظّانّین باللَّه ظنّ السّوء(۲)»؛ سوء ظن به خدا دارند، ملامت میکند؛ میفرماید: «علیهم دائرة السّوء و غضب اللَّه علیهم(۳)»؛ آن کسانی که نصرت الهی را در صورت حضور در میدان عمل انکار میکنند، خودشان را باید ملامت کنند. اگر ما در میدان عمل وارد شویم، خدای متعال به ما کمک خواهد کرد؛ هم قول قطعی قرآن و وعده‌ی حتمی الهی است، هم مشاهدات دوران زندگی خودِ ماست. تاریخ اسلام هم برای مسلمین سرشار از تجربه است، که هر جا همت گماشتند، وارد شدند و متمسک به قدرت الهی شدند، خدای متعال آنها را کمک کرد. کمک و نصرت الهی حتمی است؛ منتها شرط این نصرت، حضور در میدان عمل است: «و لینصرنّ اللَّه من ینصره(۴)»؛ آن کسی که خدا را نصرت کند، خدا او را نصرت خواهد کرد. با نشستن، با تنبلی کردن، با توهمات دلخوش کردن، با مصالح امت اسلامی بازی کردن و هوای نفس را بر مصالح امت اسلامی ترجیح دادن، نصرت الهی خود را نشان نخواهد داد.

امروز دنیای اسلام بیدار شده است. ما باید این بیداری را قدر بدانیم. ما باید این بیداری را در جهت درست خود به جریان بیندازیم. ما باید به جای اعتماد به قدرتهای استکباری، به خدا اعتماد کنیم. هر جا این اتفاق افتاد، پیروزی به دنبال آن هست، لامحاله.

آنچه که مربوط به شما برادران و خواهرانِ عزیزی است که مسئولان این کشور اسلامی هستید، این است که قدر این ملت را بدانید. ملت ما ملت بزرگ، شجاع، مؤمن و باصفا و بااخلاصی است. قدر این ملت را بدانید؛ قدر خدمت به این ملت را بدانید؛ قدر خدمتگزار این ملت بودن را بدانید که افتخار بزرگی است. مسئولیتها را قبول کنید برای خدمتگزارىِ به این ملت، برای نوکرىِ این ملت؛ و این افتخار است. این ملت بزرگ، این ملت مؤمن و این ملتی که توانست با مجاهدت خود، با صبر خود، با آگاهی و هوشیاری خود و با روحیه‌ی بالای خود، به دنیای اسلام روحیه بدهد. خود شما هم جزو همین ملتید. در فضائل این ملت شما هم شریکید. اما امروز مسئولید. امروز بارهایی بر دوش گرفته‌اید که باید از عهده‌ی آنها بر آیید. اخلاص، جدّ و جهد، خستگیناپذیری، بیطمعی و ترجیح دادن مصالح عمومی بر مصالح شخصی را در عمل، راهنمای خودتان قرار دهید. این عمل شماست؛ این عبادت شماست؛ این بزرگترین عبادتهاست. البته اگر بخواهید این روحیه در شما باقی بماند، باید دلهای خودتان را با خدای متعال متصل کنید. ماه رمضان فرصت بزرگی است؛ عید فطر فرصت بزرگی است؛ همه‌ی روزهای سال و همه‌ی ساعات عمر برای ارتباط با خداوند متعال، فرصت بزرگی است. تلاوت قرآن، توجه به معارف و معانی قرآن، احساس وظیفه‌ی شکر در مقابل پروردگار، خضوع در مقابل خدای متعال، خشوع قلب، خشوع در مقابل ملت و تواضع، معیارها و ملاکهای کارهای من و شماست. باید اینها را رعایت کنیم. این، یعنی تو میدان بودن ما، یعنی کار کردن برای خدا، هوای نفس را در آن دخالت ندادن و خسته نشدن. که البته اگر برای خدا باشد، انسان احساس خستگی هم نمیکند. «و انّها لکبیرة الّا علی الخاشعین(۵)». خشوع که باشد، خستگی و ملامت دیگر از بین خواهد رفت. توجه به خدا که باشد، خستگیها از بین خواهد رفت. این مال من و شماست.

این ملت هم در صحنه است. جوانان ما در صحنه‌اند. در هر میدانی که این ملت احساس کرد که حضور او مورد نیاز کشور است، با همه‌ی شور و شوق وارد شد. در دوران دفاع مقدس، میدان جهادش را دیدید، میدان علمش را دارید میبینید، میدان سیاستش را دیدید، حضورش را در راهپیماییها دیدید و حضورش در انتخابات پیدرپىِ این کشور را دیدید؛ این ملت ماست و ملت بزرگی است. قدر خدمت به این ملت را باید بدانیم و خدا را شکر کنیم که ما را خدمتگزار این ملت قرار داده است؛ به این وظیفه عمل کنیم.

در دنیای اسلام هم مسئله همین است. امروز مسئله‌ی اول بین‌المللی دنیای اسلام، مسئله‌ی فلسطین است. البته مسئله‌ی عراق، مسئله‌ی لبنان و مسئله‌ی افغانستان، مسائل دنیای اسلام است؛ همه هم مهم است. در همه‌ی اینها هم که نگاه میکنیم، دست خاطی و گنه کار استکبار جهانی و امریکا و صهیونیسم را داریم میبینیم. وظیفه هم روشن است. ملتها و دولتهای مسلمان باید به فکر بازگشت به هویت خود باشند و قدرت پیدا کنند تا به آنها زور نگویند. امروز در منطقه‌ی خاور میانه برای قدرت امریکا مصلحت برتر، عبارت است از مصلحت صهیونیستها و اسرائیل. بعضی از دولتهای عرب و مسلمان هم با امریکا روابط خوب و نزدیکی دارند؛ اما مصالح آنها در درجه‌ی اول نیست. در مقابل مصلحت اسرائیل، مصلحت آنها اصلاً ملاحظه نمیشود. این را همه باید بفهمند و به آن توجه کنند. در خود فلسطین هم خیلی سعی کردند فلسطینیها را به جان هم بیندازند. خوشبختانه مسئولان فلسطینی هوشیاری به خرج دادند و ایجاد درگیری و خونریزی و نزاع و جنگ را مانع شدند. اما دشمن دست برنداشته است. دولت حماس یک دولت مردمی است. مواضعی که حماس اعلام کرده است؛ یعنی به رسمیت نشناختن و عدم مذاکره با اسرائیل، همان چیزهایی است که مردم فلسطین خواسته‌اند. آنهایی که میگویند حرف ما، حرف فلسطینیهاست، حرف فلسطینیها عبارت است از همان شعارهای دولتی که امروز با انتخاب فلسطینیها برسرکار است و این شعارها را داد و مردم هم او را انتخاب کردند. مسؤولان خودگردان هم بایستی در مقابل این خواست ملت فلسطین تسلیم شوند. باید با هم کنار بیایند و دولت مردمی حماس و مواضع آن را به رسمیت بشناسند.

مسئله‌ی لبنان هم همین‌طور است. لبنان و حزب‌اللَّه قهرمان نشان دادند که با ایستادگی و با همت والا میتوان در مقابل اسرائیل ایستاد و اسرائیل را شکست داد. چیزی که به مخیّله‌ی بعضی از سیاستمداران کشورهای اسلامی هم خطور نمیکرد، اما اتفاق افتاد؛ واقع شد؛ اسرائیل در سایه‌ی ایستادگی، مقاومت، توکل به خدای متعال و استفاده از همه‌ی ظرفیت و نیروی حزب‌اللَّه و مردم لبنان شکست خورد. این یک نسخه‌ی عمومی و متعلق به همه‌ی دنیای اسلام است؛ هیچ تفاوت نمیکند. شرطش این است که ماها که مسئولان کشورهای اسلامی هستیم، منافع، خواستها و هویهای شخصی خودمان را در قضیه دخالت ندهیم و مصلحت امت و مصلحت کشور را در نظر بگیریم اگر این شرط رعایت شود، این نتیجه قطعی و حتمی است.

در عراق هم همین‌طور است؛ دولت مردمی سرِ کار است. برخلاف میل اشغالگران و خواست آنها، و برخلاف آن نسخه و الگویی که آنها برای عراق در نظر گرفته بودند، آنچه اتفاق افتاده، این است. لذا شما میبینید که از اطراف، فتنه‌ها سر بلند میکنند. ایجاد این فتنه‌ها، کارِ همان کسانی است که نمیخواهند یک دولت حقیقتاً مردمی در عراق سرِ کار باشد که امروز سرِ کار است؛ میخواهند برای آن مشکل درست کنند. همه‌ی قرائن و شواهد، همین را نشان میدهد. ما امیدواریم که مسئولانِ برجسته‌ی فرهنگی، دینی، سیاسی، اجتماعی، مردمی و عشایری در عراق توجه کنند که علاج مشکل آنها «اتحاد کلمه» است. نبادا در دام دشمن بیفتند و با انگیزه‌های مذهبی و فرقه‌ای و سیاسی و جناحی و امثال اینها خودشان را تضعیف کنند و دشمن را تقویت؛ که نتیجه، تسلط دشمن خواهد بود.

امیدواریم خداوند متعال این عید را بر همه‌ی مسلمانان مبارک کند. برای همه‌ی کشورهای اسلامی مایه‌ی خیر و برکت را فراهم کند و ان‌شاءاللَّه دنیای اسلام را روزبه‌روز عزیزتر و سرافرازتر قرار بدهد. والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌

 

۱) أقبال، ص ۲۸۹
۲) فتح: ۶
۳) همان‌
۴) حج: ۴۰
۵) بقره: ۴۵