در سالروز قیام نوزدهم دى(۱)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

خوشامد عرض میکنم به شما برادران و خواهران عزیز و تشکّر میکنم از اینکه در این روز تاریخى و خاطره‌ى ماندگار ملّت ایران، ما را به زیارت خودتان  عزیزان قم  مفتخر کرده‌اید. و همچنین لازم میدانم که مبعث باشکوهِ باعظمتِ حضرت ختمى‌مرتبت (صلّى الله‌ علیه و آله و سلّم) را به همه‌ى شما و به همه‌ى ملّت ایران و همه‌ى مسلمین جهان تبریک عرض کنم.

مسئله‌ى مهم این است که حوادث در تاریخ ملّتها زیاد است امّا آن حادثه‌اى که مسیر حرکت یک ملّتى را عوض میکند، آن حادثه مهم است و سزاوار است که بر روى آن تعمّق و دقّت انجام بشود؛ و حادثه‌ى نوزدهم دى از این ‌قبیل است. شانزده سال از این حادثه میگذرد؛ جوانهاى حزب‌اللهى قم که آن روز یک حماسه‌اى را در این خیابانهاى پُرشور شهر شهادت و قیام به ‌وجود آوردند، امروز مردان بزرگى هستند و نوجوانان ما آن حادثه را اصلاً به یاد ندارند ولى این حادثه به‌ قدرى باعظمت بود که مبدأ یک تحوّلى در کشور ایران شد. کسى باور نمیکرد که اختناق دستگاه وابسته و فاسد پهلوى در دل مردم چنین جرئتى را باقى گذاشته باشد امّا مردم قم ثابت کردند که با ایمان و عشق و اخلاص به دین و روحانیّت، همان احساساتى را دارند که مسلمین صدر اسلام در حوادث خونین و دشوار، آن احساسات را نشان دادند.

دستگاه جبّار پهلوى میخواست محبّتى را که ملّت ایران به امام بزرگوارشان  که آن روز در تبعید بودند  داشتند و روزبه‌روز آن را بیشتر ابراز میکردند، زایل کند و از بین ببرد؛ چه‌ جورى؟ با ترور شخصیّت، با کوبیدن شخصیّت آن بزرگوار، با متّهم کردن امام. امام را در معرض تهمتهایى قرار دادند و به آن بزرگوار اهانت کردند؛ صریحاً این کار را در مطبوعات کشور  که دربست در اختیار دستگاه جبّار و فاسد پهلوى بود نشر کردند و نوشتند.(۲)

این یک مقطعى بود؛ میشد ملّت ایران سکوت کنند و از سر این اهانت هم بگذرند، [امّا] نتیجه چه میشد؟ نتیجه این میشد که آن اهانت‌کنندگان جرى‌تر میشدند و این رشته ادامه پیدا میکرد و جبهه‌ى اسلام و دین و انقلاب بکلّى تضعیف میشد. میشد هم که در مقابل این حرکت خصمانه‌ى دشمن، با وجود خطراتى که داشت قیام کنند؛ مردم قم این دوّمى را انتخاب کردند و قیام کردند؛ البتّه خطرناک بود.

امروز جوانهاى ما و مردم ما درست نمیدانند که خفقان دوران پهلوى چه‌ جور چیزى بود. آن کسانى که آن روز را درک کردند و در میدان مبارزه بودند، آنها میدانند که چه خبر بود. به اندک‌چیزى یک جمعیّتى را تارومار میکردند. با حرف، با اعلامیّه، کسى گاهى خطر مرگ را براى خودش میخرید. مگر شوخى بود؟ در یک چنین اوضاع‌ و احوالى بود که مردم قم از خطر نترسیدند، از سلطه‌ى دستگاه پهلوى ملاحظه نکردند و به ‌خاطر دفاع از حقیقت، در یک اجتماع عظیمى شرکت کردند؛ دستگاه هم از روى خامى و نشناختن مردم فکر کرد آنها را بترساند که منجر به درگیرى شد؛ و در این حادثه اگرچه شهید را مردم دادند امّا شکست را دستگاه طاغوت خورد؛ چرا؟ چون مردم در میدان از هیچ مشکلى ملاحظه نکردند و نترسیدند؛ هدف براى آنها از جانشان و خطراتى که آنها را تهدید میکرد بزرگ‌تر بود. نتیجه این شد که حادثه‌ى قم ایران را تکان داد و دیوار ترس را در دلهاى آحاد مردم شکست. در دنباله‌ى این حادثه، در تبریز و در شهرهاى دیگر [هم اعتراض شد و] رهبرىِ هوشمندانه‌ى امام هم از بیرون همه‌چیز را هدایت میکرد و روحانیّون فعّال و مبارز و آگاه هم همه‌جاى صحنه را پُر کردند؛ نتیجه این شد که یک انقلاب عظیمى به ‌وجود آمد. از همین حادثه، از همین آغاز، آن‌‌چنان انقلابى پدید آمد که نه‌فقط رژیم سلطنت را در ایران بلکه آمریکا را در منطقه و استکبار را در دنیا و همه‌ى رژیم‌هاى مرتجع را در کشورهاى خودشان به لرزه درآورد و همه را وادار کرد که یک قدم عقب نشستند و حکومت اسلامى به ‌وجود آمد. این یک درس است.

ما نمیخواهیم حماسه‌سرایى کنیم، ما نمیخواهیم دائماً افتخارات بزرگ ملّتمان را فقط به ‌صورت لقلقه‌ى لسان بر زبان بیاوریم. عزیزان من! ما هنوز در وسطِ میدانیم؛ مبارزه تمام نشده است؛ لذا حوادث گذشته را وقتى‌ که بیان میکنیم، براى این است که در مسائل کنونى، در جریان فعلى کشور، در ادامه‌ى این مبارزه‌ى بزرگ و پُربرکت براى مستضعفین و محرومین عالم، بدانیم که چه کار کرده‌ایم و چه کار باید بکنیم. امروز هم همان‌جور است؛ با این تفاوت که امروز بحمدالله‌ ملّت ایران یکپارچه است، آگاه است، مسلّح است، یک دنیا افتخارات در کوله‌بار خود دارد و پشت سر خود دارد، دنیا را متوجّه به خودش کرده است [امّا] آن روز این خبرها نبود. امروز ملّت ایران حکومتى دارد از خودش و متعلّق به خودش [امّا] آن روز در مقابل ملّت ایران، دستگاه فاسد و وابسته‌ى یکى از عمّال استکبار بود؛ یعنى دستگاه سلطنت پهلوى که مملکت را حاضر بودند به مفت به اربابان خودشان بدهند و به فکر ملّت ایران نباشند، در مقابل اینکه چند صباح بیشتر سلطنت کنند؛ همین. امروز دیگر در مقابل ملّت ایران آن دستگاه ظالم و فاسد نیست، از بین رفته است، این مانع برداشته شده است، ملّت ایران یک سنگر جلو آمده است امّا پشتیبانان آن نظام جبّار و فاسد، امروز روبه‌روى ملّت ایرانند.

البتّه وضع ملّت ایران امروز بهتر از آن روز است؛ امروز ملّت هشیار است، امروز ملّت آزاد است، امروز جوانهاى ما احساس و فکرشان با ابتکار همراه است، امروز ملّت ایران نوکر کسى نیست، گوش‌‌به‌‌فرمان کسى نیست، این‌همه تجربه‌ى جنگ و پانزده سال حیات جمهورى اسلامى را دارد؛ امروز شما ملّت ایران قوى‌تر از آن روز هستید. دشمن هم آن‌جورى که آن روز میتوانست با شما مقابله کند، امروز نمیتواند. آن روز دشمن در خیابانهاى تهران و قم و مشهد و تبریز و شیراز و بقیّه‌ى شهرها تانک مى‌آورد؛ در خیابانها ملّت را با تانکى که از پول این ملّت تشکیل شده بود به آتش مى‌بستند و نابود میکردند. در همه‌ى شهرهاى بزرگ ایران چنین حادثه‌اى رخ داده است؛ در بسیارى از شهرهاى کوچک و درجه‌ى دو و سه هم در طول سالهاى ۵۶ و ۵۷ از این حوادث رخ داد؛ قبل از آنها هم که در سال ۴۲ اتّفاق افتاده بود. امروز دشمن از این غلط‌ها نمیتواند بکند با ملّت ایران. امروز مشت ملّت ایران آهنین است؛ مگر جرئت میکنند با ملّت ایران صریحاً دشمنى بکنند و اعلام جنگ بکنند؟ یک بى‌عقلى را پیدا کردند و هفت هشت سال با ملّت ایران به جنگ انداختند، از همه‌جاى دنیا هم کمکش کردند، آخر هم دیدند هیچ غلطى نتوانست بکند.

ملّت ایران امروز ملّتى نیست که یک قدرتى یا یک دولتى، به خودش جرئت بدهد که بیاید به میدانِ جنگ نظامى این ملّت؛ جرئت نمیکنند بیایند امّا در عین ‌حال کار شما تا یک مدّتى ادامه دارد؛ مبارزه‌ى ملّت ایران تا یک مدّتى ادامه دارد؛ چرا؟ چون دشمن اگرچه جنگ نظامى نمیتواند بکند، از راه‌هاى دیگر وارد میشود: در داخل لانه میکند؛ سعى میکند بین صفوف ملّت اختلاف ایجاد کند؛ سعى میکند دلهاى مردم را نسبت به مسئولین کشور و نسبت به جمهورى اسلامى دچار شک و تردید کند؛ اینها کارهاى دشمن است؛ هر چه شما مشاهده کنید  هر سخنى، هر نوشته‌اى، هر حرکتى  که ملّت ایران را نسبت به گذشته‌ى پانزده‌ساله‌ى باافتخار خود و نسبت به دوران امام و نسبت به عملکرد مسئولین و نسبت به حرکت و جهت‌گیرى انقلاب دچار تردید کند، آن حرف و آن نوشته مال دشمن است؛ [در حالى ‌که] بظاهر [ممکن است] هر کسى آن حرف را بزند. گاهى دشمن از زبان دوست نادان حرف میزند، از قلم دوست غافل حرف میزند. برادران و خواهران من! دشمنان شما از این کارها دارند میکنند.

هشیارى لازم است که بحمدالله‌ ملّت ایران دارند. بحمدالله‌ شهرهاى ما، مردم ما، جوانهاى ما، خانواده‌هاى ما، بعضى بیشتر، بعضى روشن‌تر، بعضى آگاهانه‌تر  که از جمله بهترین آنها به فضل الهى شما مردم قم هستید  نسبت به قضایا تحلیل دارند؛ میفهمند دشمن چه دارد میکند؛ میفهمند که آمریکایى‌ها رفته‌اند با دولتهاى اروپایى صحبت کرده‌اند که شما با ایران معاملات نکنید معاملاتى که دولت ایران به آنها احتیاج دارد آن چیزهایى را که ملّت ایران براى سازندگى کشور احتیاج دارد، به آنها نفروشید؛ رفته‌اند التماس کرده‌اند پیش دولتهاى اروپایى، البتّه آنها جواب رد داده‌اند. بعضى از دولتهاى اروپایى ممکن است که از روى غفلت، از روى تحلیل غلط، یک‌ وقتى وسوسه‌ى سردمدار استکبار یعنى آمریکا را گوش کنند امّا دولتهاى بزرگ، دولتهاى باشعور، دولتهایى که اهمّیّت ایران و جمهورى اسلامى را میدانند، معلوم است که به وسوسه‌ى آمریکا جواب رد میدهند و به سینه‌ى آنها دست رد میزنند امّا آنها دارند کارشان را میکنند. درست همان‌طورى که بعد از شورش و جوش اوّلیّه‌ى مسلمانان صدر اسلام، یک عدّه آمدند تا شاید بتوانند در دلهاى مردم نفوذ کنند، امروز هم همین‌جور است؛ با خودشان میگویند که آن شورش و جوش و حرکت انقلابى ملّت ایران فروکش کرده است، پس وقت این است که ما برویم و در دلها و ذهنهاى مردم وسوسه کنیم.

من عرض میکنم که ایمان ملّت ایران فروکش نمیکند؛ احساسات صادقانه‌ى ملّت ایران فروکش نمیکند؛ ملّت ایران پیوند خودش را با انقلاب قطع نمیکند. ملّت ایران یک ملّت انقلابى است و این انقلاب به فضل پروردگار خواهد توانست دنیا و آخرت این ملّت را آن‌چنان آباد کند که ملّتهاى دیگر از روى ایران الگو بگیرند. تلاش لازم دارد، صبر لازم دارد، همکارى و همدلى لازم دارد، دلسوزى لازم دارد، دشمن‌شناسى لازم دارد؛ دشمن را بشناسند، حرف دشمن را و دشمنى دشمن را بفهمند. بنده عرض میکنم که به لطف الهى، آنچه تا امروز از آغاز انقلاب پیش آمده است، براى هر تحلیلگرى حیرت‌انگیز است. آنچه تا امروز پیش آمده است جز با کمک پروردگار ممکن نبود پیش بیاید. ملّت ایران دارد پاداش ایمانش به خدا را میگیرد؛ و آن کمک پروردگار و کمک الهى است.

مشکلات در همه‌ى کشورها هست؛ امروز اغلب کشورهاى دنیا دچار مشکلات اقتصادى و مالى و تورّم و مشکلات [دیگر هستند]. در داخل کشور ما، دشمن مشکلات را بزرگ‌نمایى میکند براى تبلیغات علیه انقلاب. وقتى ملّتى سررشته‌ى کار در دست خودش بود، خودش توانست آینده‌ى خودش را رقم بزند و تعیین بکند، گوش‌به‌فرمان آمریکا و شرق و غرب نبود، باور کرد که میتواند زندگى خود را به کمک الهى درست کند، آن ملّت دیگر عقب‌ماندگى نخواهد داشت؛ آن ملّت دیگر پیش خواهد رفت. امروز بحمدالله‌ ملّت ما به این باور رسیده است.

آنچه امروز براى مردم عزیز ما لازم است، این است که تکیه‌ى خود و توکّل خود به خدا را از دست ندهند و نگذارند دلشان از امید خالى بشود؛ دشمن میخواهد مردم ما را ناامید کند. [مردم باید] وحدت خود را از دست ندهند. یکپارچگى بین همه‌ى قشرهاى مردم! این علاج اساسى کار است که مردم وحدت کلمه‌ى خودشان را حفظ کنند. همه‌ى قشرها وظایف خودشان را بخوبى انجام بدهند؛ روحانیّت وظایفى دارد، صنعتگران کشور وظایفى دارند، کشاورزان کشور وظایفى دارند، محصّلین و جوانان کشور وظایفى دارند، اداره‌کنندگان کشور وظایفى دارند، پیشه‌وران کشور وظایفى دارند. هر کسى در هر جایى که هست، از روى اخلاص و براى خدا حرکت کند و کار کند؛ این امروز وظیفه‌ى بزرگ همه‌ى ما است. و به فضل پروردگار ملّت ایران با پیمودن راه اسلام و دنباله‌رَوى از اسلام ناب، خواهند توانست آن‌چنان توى دهن دشمنان یاوه‌گو بکوبند که دل ملّتها را خنک کنند.

شهداى امروز هم جزو شهداى پیشرو ملّت ما هستند. امیدواریم که خداوند متعال مقام و مرتبه‌ى شهداى عزیز نوزدهم دى را عالى کند و آنها را با اولیائشان و با شهداى کربلا محشور بفرماید و به خانواده‌هاى آنها و بقیّه‌ى شهداى ما صبر عنایت کند و شما مردم عزیز قم را مشمول عنایات و تفضّلات دائمى خودش قرار بدهد.

والسّلام علیکم و رحمة‌الله و‌ برکاته