بسم الله الرّحمن الرّحیم(۱)

بسیار مجلس معطّر و منوّرى است؛ معطّر است به عطر شهادت و منوّر است به نور بازماندگان شهداى عزیزمان که پدرها و مادرها و همسرها و فرزندان شهدا از لحاظ فداکارى و گذشت در راه خدا تالى‌تلو(۲) خود آن شهیدانند. امیدوارم که ارواح مطهّره‌ى شهیدان عزیز ما، هم در  دنیا براى ما راهنما و راهبر و تصحیح‌کننده‌ى خطاها باشند، و هم در پیشگاه پروردگار عالم در قیامت، شفیع و واسطه‌ى عفو و مغفرت پروردگار باشند.

آن چیزى که در کشور ایران واقع شد، بلاشک در همه‌ى ادوار تاریخ این کشور تا آنجا که ما خوانده‌ایم و دیده‌ایم، سابقه‌اى ندارد، یعنى فداکارى عمومى مردم در راه خدا در مقابل تجاوز و در مقابل نامردمى دشمنان که حقیقتاً در طول تاریخ، بنده سراغ ندارم که یکپارچه خود ملّت در مقابل دشمنان این‌طور ایستادگى کرده باشند. نقطه‌ى اوج این حادثه‌ى استثنائى و بى‌نظیر، همان حرکت درخشانى بود که از ستارگان آسمان انسانیّتِ زمان ما یعنى همین شهیدان عزیز ما سر زد. این جوانانى که این‌‌جور با شور و شوق بدون اینکه آرزوهاى جوانى را، شهوات یک جوان را کمترین اعتنائى بکنند، به جبهه‌ها رفتند و حقیقتاً با عشق و محبّت الهى جان دادند، به نظر بنده این برجستگان زمان ما از صدر اسلام به بعد در هیچ‌یک از دوره‌ها از لحاظ کمّیّت و کیفیّت نظیر ندارند؛ عدّه‌ى کثیرى از این عزیزان هم همین حرکت را، همین شجاعت را به خرج دادند و به‌ صورت جانباز درآمدند؛ عدّه‌اى به اسارت افتادند و در دوران اسارت هم از خود عظمت نشان دادند؛ عدّه‌اى هم که بحمدالله‌ کم نیستند، همچنان در میان مردم هستند و ذخیره‌هاى الهى هستند براى دفاع از این انقلاب. این مجموعه‌ى جوان ــ چه آن که شهید شد، چه آن که جانباز شد، چه آن که اسیر شد، چه آنهایى که هنوز مفقودالاثر هستند و از حال آنها کسى مطّلع نیست ــ جزو معجزات انقلاب در زمان ما هستند. چه کسى میتوانست این دلهاى پاک و مطهّر را این‌جور یکپارچه متوجّه به خدا بکند؟ این معجزه‌ى اسلام بود؛ اسلام انقلابى، اسلام پُرتپش؛ و ناشى بود از اخلاص آن مرد خدا، آن بنده‌ى صالح، آن رهبر واقعى و حقیقى که در خطّ رهبرى پیامبران حرکت میکرد؛ اخلاص او و راه او و نفَس او و عمل او این حادثه‌ى عظیم را آفرید.

عزیزان من، پدران شهدا، مادران شهدا که دسته‌هاى گلِ پروریده در دامان خودتان را در راه خدا داده‌اید و پرپر شدن آنها را تحمّل کردید، جوانان عزیز جانباز که سلامتى خودتان را در اوّل جوانى براى خدا و در راه خدا تقدیم کردید، همسران شهدا و فرزندان شهدا که مصائب مشکل را تحمّل کردید! این حقیقت را من به شما عرض کنم که اگر این معجزه اتّفاق نیفتاده بود، اگر این جوانهاى شما و نورچشمان شما این‌جور مجذوب حق به سمت مقتل خودشان نمیرفتند و فداکارى نمیکردند، امروز از اسلام در دنیا خبرى نبود؛ هدف استکبار این بود. اگر مى‌بینید امروز در دنیا پرچم اسلام بلند است، اگر مى‌بینید که ملّتهاى مسلمان احساس شخصیّت و احساس هویّت میکنند، اگر مى‌بینید نعره‌ى الله‌‌اکبر بچّه‌مسلمان‌ها در سرتاسر کشورهاى اسلامى، تختهاى قدرت استکبارى را به لرزه درآورده، اسلامْ عزیز است، اسلام در دنیا مطرح است، اگر اینها را مى‌بینید، بدانید این افتخار به‌ وسیله‌ى فرزندان شما، به ‌وسیله‌ى همین خونهاى پاک، به ‌وسیله‌ى همین گذشتها و ایثارها به ‌دست آمد؛ بدون اینها نمیشد. اگر نبود این تحوّل عظیمى که اسلام انقلابى و لطف الهى در دلها به وجود آورد و این‌جور همه را مشتاق به سمت جبهه‌ها کشاند و فداکارى‌ها را در بهترین وجه در مقابل چشم جهانیان قرار داد، قضیّه این‌طور نمیشد. امروز مستکبرین عالم از اسلام میترسند چون جوانهاى شما را دیدند، چون جبهه‌هاى شما را دیدند، چون بسیج را دیدند و دیدند که این مردم چطور مثل اقیانوسى خروشان به طوفان مى‌آید و از هیچ چیزى در راه خدا نمیهراسد، چون پدرها و  مادرها را دیدند و دیدند که مادر با آن عاطفه‌ى رقیق و جوشان ــ که هیچ مادرى حاضر نیست یک خارى به پاى فرزندش برود و نمیتواند تحمّل کند ــ از جوان خودش در راه خدا آن‌چنان آسان میگذشت که همه را به حیرت درمى‌آورد: یک شهید، دو شهید، سه شهید، چهار شهید، چهار فرزند! آن‌چنان تحمّل کردند این پدرها و مادرها و همسرها و کسان این عزیزان ما و جوانان ما که انسان از حیرت، از تعجّب و شگفتى، هر چه نگاه میکند، نظیرى براى آن پیدا نمیکند! این صبرها بود که لطف خدا را متوجّه این ملّت کرد.

برادران عزیز! هیچ کار بزرگى جز با فداکارى و صبر به ‌دست نمى‌آید؛ هیچ هدفى جز با تلاش و مجاهدت به‌ دست نمى‌آید. آن روزى که مسلمانها نشستند تا دنیا و آخرتشان تأمین بشود امّا هیچ حرکتى از خود نشان ندادند، دنیا را که در نقد از دست دادند، آخرت را هم خدا میداند! امّا انقلاب که مسلمانها را به حرکت درآورد، به فضل پروردگار، عزّت دنیا، شرف دنیا، پیشرفت دنیا را به ‌دست آوردند؛ وَ ما عِندَ اللهِ خَیرٌ وَ اَبقی.(۳) روشنى چشم آنها پیش خدا است و در آخرت است. من به شما جوانها بخصوص عرض میکنم که صحنه‌هاى مبارزه و انقلاب شاید به شکلهاى دیگر همچنان ادامه دارد. استکبار جهانى، دشمنان خونى اسلام، آنهایى که از اسلام میهراسند و میدانند که اسلام مانع غارتگرى‌های آنها است، بیکار ننشسته‌اند. از این اسلام عزیز و ناب، از این نظام جمهورى اسلامى ــ که براى اوّلین بار بعد از صدر اسلام در دنیا، نظامى بر پایه‌ى مقرّرات اسلام تشکیل میشود ــ از این حرکت عظیمى که موجب شد دست دشمن از این کشور کوتاه بشود، دشمنان بزرگ ما، دشمنان پُرمَکروفَنّ ما حاضر نیستند بگذرند.

ما باید بیدار باشیم، باید هوشیار باشیم، باید خود را همواره در جبهه‌ى کارزار حس کنیم. هر جا هستید ــ در مدرسه، در دانشگاه، در بازار، در حوزه‌ى علمیّه، در مسئولیّتهاى دولتى، در شهر، در روستا؛ هر جا هستید ــ باید احساس یک سرباز را داشته باشید؛ احساس یک بسیجى را داشته باشید. و امروز به فضل پروردگار این احساس با امید بیشترى همراه است زیرا ما تجربه کردیم و ملّت ایران تجربه کرد و دید که تلاش دشمن و کید دشمن نمیتواند مؤمنین را ناکام کند و اثرى نمیگذارد.

بحمدالله‌ امروز جمهورى اسلامى از سالهاى قبل بسیار قوى‌تر، بسیار آبرومندتر، بسیار آماده‌تر [است] براى حرکتهاى بزرگى که خداى متعال براى او مقدّر کرده است و همه‌ى اینها على‌رغم دشمنان، و همه‌ى اینها بر اثر صبر و تلاش دوستان مخلص و ملّت مقاوم و عظیم‌الشّأن ایران و همین جوانان و همین پدرها و مادرها [است]؛ و این نیست مگر فضل الهى و تفضّلات پروردگار.

راه شهدا که میگوییم باید ادامه بدهیم، یعنى این، یعنى این احساس که اسلام، انقلاب اسلامى، به تلاش و مجاهدت و صبر ما نیازمند است. این احساس، همان احساسى است که شهداى عزیز ما را از خانه و کاشانه و آسایش و درس و کار و تلاشهاى روزمرّه‌ى زندگى جدا کرد و به سمت جبهه‌هاى نبرد کشانید. این خاطراتى که از این عزیزان منتشر میشود، حوادث بسیار پُرشکوهى که امروز به قلم رزمندگان ما ــ و بعضاً شهداى ما ــ بر صفحه‌ى کاغذ نقش بسته است و در اختیار همه هست، درس است براى ما.

امیدواریم که روح مقدّس امام بزرگوارمان همواره پشتیبان شما باشد و قلب مقدّس ولىّ‌عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) از شما راضى و خشنود باشد. و به امید موفّقیّتهاى روزافزون نظام جمهورى اسلامى.

والسّلام علیکم و رحمة‌الله و‌ برکاته