بسم الله الرّحمن الرّحیم(۱)

به همه‌ى برادران و خواهران عزیز، بخصوص کسانى که از راه‌هاى دور و از شهرهاى مختلف تشریف آوردند و به خانواده‌هاى معظّم شهیدان و به رزمندگان عزیز و جانبازان عزیز و آزادگان عزیز و خانواده‌هاى محترم آنها خوشامد عرض میکنم و توفیق همه‌ى شما برادران و خواهران را از خداوند متعال مسئلت میکنم. جلسه‌ى امروز ما، به برکت وجود خانواده‌هاى محترم شهدا از نقاط مختلف کشور و بقیّه‌ى ایثارگران و فداکاران راه خدا، جلسه‌اى است باارزش و باشکوه.

آن نکته‌اى که همه‌ى ملّت ایران لحظه‌اى باید از خاطر نبرند، این است که نعمت خدا بر ما ملّت، نعمت بسیار عظیمى است. در عصر سیطره‌ى ظلم و فساد، در عصرى که قدرتهاى استکبارى، مردم دنیا را با انواع مختلف فشار و شکنجه و استعمار و تحمیق(۲) و روشهاى گوناگون استکبارى در فشار قرار داده‌اند، در عصرى که ملّتها جرئت نمیکنند در مقابل سلطه‌ى استکبارى نفَس بکشند و غول زر و زور سلطه‌ى خودش را تقریباً بر دنیا گسترده است، این ملّت در چنین دوران سخت و ظلمانى و دهشتناکى به نام خدا قیام کرد، با یاد خدا مبارزه کرد، کلمات خدا را سرمشق زندگى خود قرار داد، قرآن را و معارف الهى را از زبان یکى از برجسته‌ترین بندگان شایسته‌ى خدا ــ امام بزرگوارمان ــ شنید، آنها را به کار بست و توانست به عنوان یک ملّت نمونه در دنیا ظاهر بشود. شما امروز یک ملّت نمونه هستید. خیلى از ملّتها از شما سرمشق میگیرند، روشهاى شما را مطالعه میکنند، شجاعت شما را ستایش میکنند. این نعمت بزرگى بود که خدا به شما داد.

در این سالهاى سخت مبارزه‌ى طولانىِ دوران پس از پیروزى انقلاب، ملّت ما به بشریّت خدمت کرد. خیلى از چشمها را در دنیا شما باز کردید. پرچم معنویّت را این قدرتهاى استکبارى خوابانده بودند، در دنیا خبرى از دین و معنویّت و اخلاق و وظیفه‌ى انسانى نبود، خبرى از نام خدا نبود؛ شما اینها را زنده کردید؛ شما سختى مبارزه را قبول کردید براى عزّت اسلام، براى عظمت دادن به نام خدا. امروز اگرچه قدرتهاى استکبارى در یک میدان بى‌رقیب و بى‌منازعى چهاراسبه میتازند، امّا کار به جایى رسیده است در دنیا که امروز بزرگ‌ترین قدرتهاى استکبارى هم از احساسات معنوى و دینى ملّتها میترسند. در مقابلِ قدرت بى‌مهار و بى‌رقیب آمریکا، امروز تنها چیزى که ایستاده است و مقاومت میکند و آمریکا را میترساند، همین بیدارى معنوى انسانها بخصوص در مناطق اسلامى است. این روح دینى و گرایش به معنویّت را که در میان بسیارى از ملّتها پیدا شده است، شما کردید؛ مبارزه‌ى شما کرد.

جوهر خود را ملّت ایران نشان داد. این حرکتى که ملّت ایران شروع کرد و بحمدالله‌ با قدرت ادامه دارد، روزبه‌روز ملّتها را بیدارتر خواهد کرد، هشیارتر خواهد کرد، آنها را به وظیفه‌ى خودشان آشناتر خواهد کرد، آنها را به دشمنىِ ابرقدرت‌ها بیشتر واقف خواهد کرد. آینده‌ى ملّت ایران هم آینده‌ى درخشانى است ان‌شاءالله‌. هر ملّتى با این روحیه حرکت بکند، آینده‌ى درخشانى خواهد داشت. این، نعمت الهى است و شکر این نعمت لازم است.

آنچه ما باید فراموش نکنیم و همیشه به یاد داشته باشیم، این است که وظیفه‌ى ما در این برهه‌ى از زمان چیست و ما در مقابل نعمت الهى چه وظیفه‌اى داریم. بنده عرض میکنم، وظیفه‌ى بزرگ ملّت ایران، امروز جهاد معنوى است، جهاد اکبر است. نبىّ اکرم اسلام (صلّى ‌الله‌ علیه و آله و سلّم) بعد از آنکه از یکى از جنگهایشان برگشتند که در آن جنگ پیروز شده بودند و مسلمانها خوشحال بودند که کار بزرگى انجام داده‌اند، به آنها فرمودند که شما از جهاد کوچک برگشتید، حالا وقت جهاد بزرگ است. [مردم] تعجّب کردند که ما از جهاد با این سختى، راه به این دورى، گرماى تابستان و دشمن با آن عظمت برگشتیم، این تازه جهاد کوچک است؟ پس جهاد بزرگ چیست یا رسول‌الله‌؟ فرمود: جهاد با نفْس؛ این جهاد بزرگ است.

ما ملّت ایران باید همّت کنیم به تهذیب نفْس؛ خودمان را بسازیم؛ خودمان را تطهیر کنیم و پاکیزه کنیم؛ نفوس خودمان را با خدا آشنا کنیم. این جهاد، بزرگ‌تر است از هر جهاد ظاهرى و با هر دشمنى با هر عظمتى. همه‌ى انبیاى الهى آمده‌اند تا انسان را بسازند؛ انسان را از دست منیّتهاى خود نجات بدهند، انسان را از شرّ وسوسه‌هاى درونى خودش خلاص کنند. این شجاعت و این قدرت در ما باید به ‌وجود بیاید که بتوانیم با وسوسه‌هاى درونى خودمان، با هواى نفْس خودمان، با آن شیطانى که در وجود ما است و اسم آن «من» است [مبارزه کنیم]. هر کدام از ما شیطانى داریم در درون خودمان، از وجود خودمان: همان «منِ» ما؛ همان منیّت ما؛ همان خودخواهى ما؛ همان هوسها و هوس‌رانى‌هاى ما؛ ما را از دست آن شیطان چه کسى نجات خواهد داد جز اراده‌ى دینى و ایمان قوى و دلى که با تزکیه و اخلاق الهى آشنا شده باشد؟ این خیلى قوّت و شجاعت لازم دارد. شجاعت این مبارزه بیشتر است از شجاعت مبارزه‌ى با هر دشمن بیرونى.

گرفتارى بزرگ آنهایى که در مبارزه‌هاى با دشمنان بزرگ پیروز میشوند و کسانى را به خاک مى‌نشانند و قدرتهایى را نابود میکنند، در مبارزه با نفْس خودشان است. این غرورى که به ما دست میدهد، این هوس و شهوتى که به ما عارض میشود، این غفلت و نسیان از یاد خدا که ما را فرامیگیرد، این شیطان‌صفتى‌اى که به ما عارض میشود در معامله‌ى با برادرانمان، با جامعه‌مان، با حوادث دُوروبَرمان، آن شیطان درونى است؛ این است که باید آن را علاج بکنیم. و بشر بیشترین ضربه را از همین هوس درونى و منیّت خود خورده است؛ ذلّت انسان هم ناشى از این است؛ تکبّر انسان هم ناشى از این است؛ هم قدرتهاى استکبارى و فرعون‌ها ضربه‌ى این منیّت و فرمان نفْس خودشان را خورده‌اند، هم آنهایى که زیر بار فرعون‌ها رفته‌اند.

چرا انسانهایى تن به مبارزه‌ى با طاغوت نمیدهند؟ چرا کسانى جرئت نمیکنند با آمریکا بجنگند؟ چه چیزى مانع آنها است؟ همین شیطان درونى؛ اینکه میخواهد دو روز بیشتر زنده بماند، راحت‌تر زندگى کند، راحت‌تر بخورد و بپوشد. چرا در گذشته بسیارى از دانشمندان و افراد برجسته‌ى اجتماع در کشورهاى مختلف، اسیر و دستخوش خواست قدرتهاى استکبارى شده‌اند و حالا هم میشوند؟ چون اسیر نفْس خودشان و راحت‌طلبى خودشان هستند. کسانى که اسیر راحت‌طلبى و شهوات نفسانى خودشان میشوند، اگر عالِم باشند، دانا باشند، خطر و ضررشان بیشتر است، لغزششان خطرناک‌تر است. خداى متعال در قرآن کریم، بلعم باعورا را براى ما مثال میزند: وَلکِنَّه اَخلَدَ اِلَی الاَرضِ وَاتَّبَعَ هَوئه؛(۳) انسانى که با معارف الهى آشنا بود امّا به زمین چسبید؛ یعنى به زندگى خاکى، به هوسها، به خواستهاى نفسانى خود؛ براى دو روز بیشتر زندگى کردن، راحت‌تر خوردن، به هوسها رسیدن؛ و نتیجه، پَستى بود.

هم دولتهایى که در مقابل قدرتهاى استکبارى حرف خود را نمیزنند و از ملّتهاى خود دفاع نمیکنند، اسیر نفْس خود، اسیر دو روز بیشترْ سلطنت کردن، دو روز بیشترْ در تخت قدرت باقى ماندن هستند ــ اسیر این چیزها هستند ــ هم آن توده‌هاى مردمى که در مقابل قدرتهاى استکبارى قیام نمیکنند؛ آنها هم اسیر همان یک لقمه غذائى هستند که میخواهند از راه راحتى به آنها برسد و هیچ چیز دیگر برایشان مطرح نیست؛ این هم نفْس است. پس ببینید، جهاد اکبر این است. اگر ملّتى بخواهد راه عزّت را و شرف را، راه خدا را، راه زندگى بهتر را، راه رسیدن به آرمانهاى مادّى و معنوى را طى بکند، باید بر نفْس خود مسلّط باشد. امروز ملّت ما تجربه‌هاى بزرگى را گذرانده است، امّا یکایک ما آحاد این ملّت و بیش از همه، خود بنده ــ از همه محتاج‌تر، من ــ باید خودمان را اصلاح کنیم، باید با نفْس خودمان مبارزه کنیم، باید با شیطان درونىِ خودمان بجنگیم ــ این شجاعت، بالاترین شجاعتها است ــ تا آماده بشویم براى ادامه‌ى این راه باعظمت و باعزّت؛ راه پیغمبران.

خیال نکنید که دشمنان اسلام از دشمنى با اسلام فارغ شده‌اند؛ روزبه‌روز مشغول توطئه هستند، اگر جاى پایى پیدا کنند، هر لحظه یک قدم جلوتر میگذارند؛ باید به آنها فرصت نداد. هر لحظه‌اى که بتوانند یک قدم جلو بیایند، مى‌آیند. اگر به آنها بگویند که شما قصد این خیانت و این جنایت و این سلطه‌گرى را دارید، البتّه انکار هم میکنند؛ امّا اگر فرصت پیدا کردند، یک خاکریز جلوتر، یک سنگر جلوتر [می‌آیند]؛ دشمن این‌جور است. آن روزى که آمریکا نیروهاى خودش را وارد این منطقه کرد،(۴) ما از خلال حرفهاى اینها احساس کردیم که اینها قصد ندارند بیایند در این منطقه کارى بکنند و بروند؛ اینها میخواهند ژاندارم این منطقه باشند. گفتیم اینها میخواهند بیایند در این منطقه ماندگار بشوند؛ اینها میخواهند این منطقه‌ى مهم و حسّاس و حیاتى را که همه‌ى دنیا تا چند سال دیگر محتاج این منطقه خواهد بود، زیر دست خودشان داشته باشند. خلیج‌ فارس براى دنیا حیاتى است؛ اینها میخواهند مال خودشان باشد، زیر نظر خودشان باشد. این را ما آن روز گفتیم؛ فوراً یکى دو نفر از شخصیّت‌هاى آمریکا در سخنرانى و در مصاحبه گفتند نه، ما نمیخواهیم در کویت بمانیم؛ ما خواهیم رفت. امروز ملاحظه کنید که در کویت مشغول ساختن پایگاه هستند، مشغول طرّاحى براى ماندن هستند؛ آن روز دروغ میگفتند، امروز هم دروغ میگویند و وجود آنها و سیاست آنها بر اساس دروغ بنا شده است. دروغ میگویند که میگویند ما با اسلام طرف نیستیم؛ دشمنِ خطرناک اسلام همانها هستند. دروغ میگویند که ادّعاى طرف‌دارى از حقوق بشر میکنند؛ امروز بزرگ‌ترین دشمن بشر و حقوق بشر همین قدرتهاى استکبارى و شیطان بزرگ است. دروغ میگویند که میگویند ما قصد دشمنى با ملّتهاى منطقه را نداریم؛ میخواهند ملّتهاى منطقه را اسیر و برده‌ى خودشان کنند. دروغ میگویند که تکرار میکنند که ما ایران را دوست میداریم و با ایران مایل به روابط هستیم؛ اینها مایل به این هستند که مثل گذشته بر ایران حکومت کنند؛ اینها میخواهند همان بساط گذشته را در ایران درست کنند [امّا] هیهات! [آن زمان] گذشت؛ این ملّت دیگر آن ملّت نیست. این ملّت، بیدارشده‌ى اسلام است؛ این ملّت هر جا که احساس کند و در مقابل هر حرکتى که احساس کند میل و اراده‌ى قدرتهاى استکبارى است، خواهد ایستاد و تاکنون هم ایستاده است؛ بعد از این هم خواهد ایستاد و به فضل الهى و به حول و قوّه‌ى خدا پیروز هم خواهد شد. این وضع شیطانهاى دنیا است.

هیچ ریشخندى نسبت به ارزشهاى اسلامى تلخ‌تر و بالاتر از این نیست که آمریکایى‌ها ادّعا کنند که طرف‌دار بشرند، طرف‌دار حقوق بشرند! وضع فلسطینى‌ها را ببینید! توطئه‌ى اینها علیه فلسطینى‌ها را ببینید! اینها میتوانند طرف‌دار حقوق بشر باشند؟ خون در دل ملّتها موج میزند. هشیاران و بیداران ملّتها دلشان میخواهد فریاد بکشند، حرفى بزنند؛ میخواهند پرچم عصیان علیه قدرتهاى استکبارى را برافراشته ببینند و پشت سر آن راه بیفتند. امروز این پرچم دست شما است؛ آن را محکم نگه دارید. ملّت ما در راه انقلاب، در راه امام، در راه اسلام، در راه مبارزه‌ى با استکبار خون‌خوار جهانى و قلدرهاى دنیا باید با استقامت باشد، باید هوشیار باشد، باید متّحد باشد، باید یک لحظه در این اتّحاد عظیم ملّت ایران خدشه و خللى وارد نیاید. هر کدام هر جاى کشور که هستید، با هوشیارى و بیدارى، وظیفه‌ى اوّل خودتان را دفاع از اسلام و انقلاب بدانید و پشت سر مسئولین خدمتگزار و علاقه‌مند در راه ساختن این کشور بزرگ و در مقابله‌ى با استکبار بِایستید، خدا هم به شما لطف خواهد کرد.

امیدوارم خداوند ان‌شاءالله‌ به همه‌ى شما توفیق بدهد؛ ارواح طیّبه‌ى شهداى ما را با اولیاى خودش محشور کند و به جانبازان عزیز ما شفا عنایت کند؛ به خودشان و خانواده‌هایشان صبر عنایت کند؛ ان‌شاءالله‌ از اسرا و مفقودین عزیز ما، خبرهاى خوشى را به همه‌ى شما برساند و الطاف خودش را بر شما ملّت عزیز نازل کند.

والسّلام علیکم و رحمة‌الله و‌ برکاته