
'فتح هندوستان کار دشواری نبود. من اگر با یک پا حرکت کنم هند را تصرف میکنم و اگر با دو پا حرکت کنم دنیا را میگیرم.' این جملات را کالوشکین، سفیر وقت روسیه در ایران اینطور از نادرشاه افشار نقل میکند. جملاتی بر محور قدرت مخرب، عاری از هرگونه شناخت تمدنی و امکان تبادل فرهنگی که بقای خود را در عدم وجود دیگری میداند و نه حفظ و تقویت وجود زمینههای مشترک تمدنی بین دو ملت. این رویکرد امروز دیگر جایی در هندسه و ادبیات دنیای کنونی ندارد؛ شمشیر و توپ، جای خود را به دیپلماسی فرهنگی داده است. از این رو با توجه به تاریخچهی روابط ایران و هند، دوران جمهوری اسلامی فصلی جدید در روابط دو کشور بوده است؛ نوع نگرش حکمرانان جمهوری اسلامی نسبت به هند همواره نگاه به حفظ و تقویت روابط تمدنی دو کشور بوده است. پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR همزمان با برگزاری کنفرانس بررسی اندیشههای رهبر انقلاب اسلامی در دهلینو، در گفتوگویی کوتاه با آقای دکتر غلامعلی حدادعادل مشاور عالی رهبر انقلاب اسلامی، نگرش حضرت آیتالله خامنهای را نسبت به مسائل هند و مراودات فرهنگی بین دو کشور، به صورت اجمالی بررسی کرده است.
آقای دکتر؛ مسئلهی اشتراکات بین تمدنی ایران و هند نقطهی شروع تبادلات فکری و سیاسی بین این دو کشور است، ترجمهی کتاب «مسلمانان هندوستان و استعمار انگلستان» و بالاخص سفر رهبر انقلاب به هند احتمالاً بنابر همین اشتراکات و تبادلات فرهنگی انجام شده است. بنظر شما ریشهی این پیوند تمدنی از کجاست و چه اشتراکات فرهنگی را سبب شده است؟
نخست حضور و نفوذ زبان فارسی در هند که نفوذ و حضور هزار سالهی این زبان در هند که در یک دورانی به اوج رسیده بوده و زبان رسمی و فرهنگی شبه قاره بوده.
دوم مبارزات ضداستعماری مردم هند در مقابل استعمار انگلیس که در آن مبارزات مسلمانها نقش برجستهای داشتهاند.
هندوستان یک سبقهی اثرگذار و ارزشمند مبارزهی با استعمار بریتانیا را داشته است، جریان فکری-فرهنگی جمهوری اسلامی ایران چه تاثیری در استمرار و تقویت این تبادلات عمیق فرهنگی بین دو ملت داشته است؟ تاثیر محسوس این تبادلات بین دو ملت را با توجه به قدرت نفوذ زبان فارسی در هندوستان در ادبیات این کشور مشاهده میکنیم. ظهور و بروز این جریان در ادبیات هند چگونه است؟
اینطور استنباط میشود که جریان انقلاب اسلامی یکی از مشخصترین حوزههای اثرگذاری خود در هندوستان را در حوزهی ادبیات و زبان فارسی میبیند، بالاخص در زبان فارسی. اگر زبان فارسی را مهمترین نمایندهی فعال و پویای جریان اصیل تمدن ایران اسلامی بدانیم و گشترش نفوذ زبان فارسی عامل حفظ تبادلات فرهنگی بین دو ملت، نقش جمهوری اسلامی ایران در حفظ و تقویت فراگرد آموزش زبان فارسی در هند چگونه است؟
ضمن تشکر ، نظر شما با موفقیت ثبت شد.