یک جهت لطیف و بسیار مهم... در کار مجموعه ی قهرمانهای ما... نشان دادن دینداری و علاقه مندی به ارزشهای اسلامی است؛ این خیلی باارزش است؛ هم در ورزش جانبازان و معلولان، انسان این مسأله را مشاهده می کند، هم در ورزش قهرمانهای دیگر. وقتی یک قهرمان کشور ما جلوِ چشم میلیونها و شاید صدها میلیون جمعیت دنیا، بعد از پیروزی خودش، خدا را شکر می کند و دستش را به آسمان بلند می کند یا سجده می کند، این را دست کم نگیرید؛ این پیام معنویت را در دنیا پخش می کند؛ دنیایی که با میلیاردها دلار سعی شده که معنویت در آن بی فروغ شود و چراغ معنویت آن خاموش شود. می دانید صهیونیست ها در این صد سال اخیر و بخصوص در این دهها سال اخیر چه خرجی کرده اند تا انسانها را بدون هویت معنوی بار بیاورند و به بی بندوباری و بی اعتقادی و لاابالیگری در عقیده و ایمان دینی بکشانند؟ شما وقتی بعد از پیروزی روی تشک کشتی یا محل وزنه برداری یا در هر نقطه ی دیگری، دست تان را بلند می کنید، خدا را شکر می کنید، به سجده می افتید یا نام بزرگان دین را بر زبان می آورید، در واقع دارید همه ی سرمایه یی را که آنها خرج کرده اند، با یک حرکت ساده دور می کنید؛ خدای متعال به شماها کمک و الهام می کند که این کار را انجام بدهید. حتماً این حسین آقای رضازاده آن روز اوّلی که فریاد کشید «یا ابوالفضل»، نمی دانست که این چقدر اثر می گذارد؛ او احساس دینی خودش را بروز داد؛ یا آن برادری که سجده می کند، یا آن که دستش را بلند می کند - که من بارها در ورزشهای قهرمانی خودمان این صحنه را از تلویزیون دیده ام - این ها در حقیقت معنویت را القا می کنند.
شما ببینید الان چقدر خرج می کنند و زحمت می کشند، برای این که حجاب را در دنیا از بین ببرند... حالا همه ی آن تشکیلاتی که با حجاب مبارزه می کنند یک طرف...، خواهر ورزشکارِ مؤمن و دخترِ جوانِ ما که با حجاب اسلامی و لباس محجّب - یا با چادر یا با آن شکل زیبای ارزشی - جلوِ دوربینهای دنیا ظاهر می شود و نشان می دهد که به این ارزش پایبند است و این صحنه در همه ی دنیا منعکس می شود، این یک طرف دیگر؛ او در واقع با این کار، همه ی آن تبلیغات را خنثی می کند.۱۳۸۳/۰۷/۱۴
لینک ثابت
من اعتقاد دارم که ورزش قهرمانی ... لازم است. اگر ورزش قهرمانی نباشد، این ورزش همگانی اصلاً تحقّق پیدا نخواهد کرد. همیشه بایستی یک قلّه داشته باشیم، تا در دامنه‌ها افراد زیادی حرکت کنند؛ لذا ورزش قهرمانی به این دلیل واجب و لازم است. البته ورزش قهرمانی و شرکت در میدانهای بین‌المللی، منافع دیگری هم دارد و آن، سربلندی و اشتهار ملت است. نشان دادن این است که ملت ما با عزم و اراده است؛ چنین جوانانی دارد، چنین کارهایی میکند، چنین برنامه‌ریزی ای میکند. این در واقع بروز ملی در یک میدان جهانی است. ورزشهای قهرمانی و شرکت در میدانهای بین‌المللی، این فواید را هم دارد۱۳۷۷/۱۱/۱۳
لینک ثابت
من از وضع کنونی ورزش در کشورمان رضایت کامل ندارم. البته حرکتی هست؛ اما نه «ورزش همگانی» خیلی همگانی است و نه «ورزش در میدانهای بین‌المللی» آن‌چنان که باید موفّق است. ...من اعتقادم این است که ایران نباید در میدانهای بین‌المللی ورزشی، جزو آن رده‌های آخر باشد؛ باید یکی از سه کشور اوّل در مجموعه ورزشهای جهانی باشد. نمیگویم حتماً اوّل یا دوم باشد؛ نه، طبعاً در صدر باید قرار گیرد. علّتش این است که ما سابقه زیاد ورزشی داریم؛ ما جوانان سالمی داریم؛ ما آب و هواهای مناسب رشد بدنی داریم؛ انسانهای با استعدادی داریم و باید در دنیا پیشرفت داشته باشیم.۱۳۷۷/۱۱/۱۳
لینک ثابت
در میدان ورزش... پرافتخارترین حضور ایرانی در یکی از میدانهای جهانی را جانبازان انجام دادند؛ یعنی در حضوری، این جانبازان بودند که هشتاد و نه مدال طلا را به کشور ایران هدیه کردند! معنای این پدیده چیست؟ معنای این پدیده این است که در میدان ورزش هم مثل میدان جنگ، مثل میدان علم و میدان سازندگی و میدان مدیریّت، آنچه تعیین کننده است، نیروی اراده و ایمان و خواست و همّت بلند و خلاصه نیروی معنوی است که نیروی جسمانی را هم به دنبال خود میکشد؛ ضعف جسمانی را هم جبران میکند۱۳۷۶/۰۶/۱۵
لینک ثابت
اگر میخواهید ورزش، عمومی و همگانی شود، باید ورزش قهرمانی را هم تقویت کنید. باید مردم از میان خودشان الگوها را پیدا کنند. رشته‌های مناسب ورزشی را باید تقویت کنید. من وقتی نگاه میکنم و میبینم که در برخی از رشته‌های ورزشی در صحنه جهانی، جوانان ما برترین حرف را میزنند و درخشانترین چهره‌ها را نشان میدهند - مثل رشته کشتی - تعجّبی نمیکنم. این ملت ایران است؛ شوخی که نیست! این ملت، با استعداد است. وقتی در برخی از میدانهای ورزشی و نسبت به بعضی از رشته‌های ورزشی میبینم که ورزشکاران ما حرف قابل گفتنی عرضه نمیکنند، متأسّف میشوم و حس میکنم اینجا در حدّ نیاز و در شأن ملت ایران کار نشده است۱۳۷۶/۰۶/۱۵
لینک ثابت
در هر کار دسته جمعی، قهرمان، یک رمز، نماد، سمبل و الگوست، بنا بر این بدون قرار دادن برگزیدگان رشته‌های ورزشی در برابر چشم جوانان، نمی‌توان آنان را به سوی ورزش سوق داد. ورزش قهرمانی در عرصه‌های جهانی نیز مسأله مهم و لازمی است زیرا ایستادن جوان ایرانی بر سکوی قهرمانی، برافراشته شدن پرچم کشور و نواخته شدن سرود ملی مایه تفاخر و مباهات ملت ماست۱۳۷۵/۱۰/۰۸
لینک ثابت
پیروزی در میدانهای ورزشی... نشان‌دهنده فعالیتهای سازمان یافته‌ای است که از قبل برای آماده‌سازی و پرورش ورزشکاران صورت گرفته و از این دیدگاه افتخارآفرینی در میدانهای ورزشی، قوت سازماندهی و مدیریت یک کشور را نشان می‌دهد و به همه سازمانها و دستگاههای مربوط و به طور کلی به دولت و ملت مربوط میشود۱۳۷۵/۰۶/۰۷
لینک ثابت
فرق است بین آن تیمی که در شب مسابقه، با توجّه و توسّل و ذکر و امید به خدا و خالص کردن نیّت، اوقات میگذراند و تیمی که آن شب را به خوشگذرانی میپردازد. اینها یکسان نیستند. در این‌باره، نقش کسانی که فدراسیون جانبازان را اداره میکنند، بسیار زیاد است... اراده و ایمان شما، اصلِ همه چیز است. اما اگر شما مسؤولان فدراسیون جانبازان، بچه‌های حزب‌اللّهی نبودید، باز هم این اراده و ایمان، بدین شکل وجود داشت؟ قطعاً جواب منفی است. از این‌رو، من معتقدم که باید در سرتاسر عرصه‌های ورزش، عناصر مؤمن، حزب اللّهی و با خدا را - که کم هم نیستند - بیاوریم و مورد توجّه و عنایات خودمان قرار دهیم؛ زیرا این، قطعاً در موفقیّت ورزش ما اثر خواهد گذاشت؛ شک ندارم!
مادّیاتِ انسان از معنویّات تغذیه میشود. امکان ندارد بتوانید نقش معنویّات را از زندگی بشر حذف کنید؛ چون عوامل معنوی، در زندگی بسیار اثرگذارند. البته ممکن است مثلاً در عرصه ورزش، در کنار این عواملِ معنوی، عوامل دیگری از جمله حسّ رقابت، پول، نام و نشان و این چیزها نقش داشته باشد؛ اما عوامل معنوی، از تمامِ اینها برتر و بالاتر و مؤثّرتر است. چرا خودمان را از این عوامل معنوی محروم کنیم!؟ ما که این همه ورزشکار مؤمن، خوب، حزب‌اللهی و جبهه رفته در عرصه ورزشمان داریم، باید از آنها به کمال استفاده کنیم. یقیناً در کارها و پیشرفتهای شما و این افتخاری که به خواستِ خدا کسب کرده‌اید، معنویّات، نقش اصلی را داشته است.۱۳۷۴/۰۶/۲۳
لینک ثابت
