«دلم به حال بچه‌های کمونیست می‌سوخت»

بنده در دوره‌ی مبارزه، گاهی که در سلول خیلی فشار می‌آمد، دلم به حال بچه‌های کمونیست می‌سوخت؛ می‌گفتم چون اینها خدا ندارند. وقتی اوضاع بر ما خیلی تنگ می‌شود و فشار می‌آید، با خدا درد دل می‌کنیم؛ حرفی می‌زنیم و قطره‌ی اشکی می‌ریزیم و چیزی می‌خواهیم و امیدی در دل ما می‌درخشد؛ اما اینها آن را ندارند. انسان وقتی خدا را داشته باشد، امید و افق روشنی دارد.

بیانات در دیدار معلمان کرمان ۱۳۸۴/۲/۱۲