حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی (۱۴۰۳/۱۱/۰۹)، پیرامون مسئله بعثت به آیاتی از قرآن اشاره کردند که رسانه  KHAMENEI.IR، این آیات و بیانات رهبر انقلاب درباره آنها را در این جدول مرور میکند.

عنوان	بیانات	ترجمه آیات
تأکید قرآن درباره عقل	عقل یک قوّه‌ی ویژه‌ای است که خدای متعال در همه‌ی انسانها به ودیعت گذاشته که بعضی از انسانها آن را فعّال میکنند، از آن استفاده میکنند، بسیاری هم آن را فعّال نمیکنند... در قرآن، حالا مثلاً در مورد عقل، شواهدی قرآنی که بخواهیم عرض بکنیم، ده‌ها بار تکرار شده است: اَفَلا یَعقِلون،(۱) لَعَلَّکُم تَعقِلون‌،(۲) لَعَلَّهُم یَتَفَکَّرون،(۳)‌ اَ فَلا یَتَدَبَّرون‌،(۴) وَ قالوا لَو کُنَّا نَسمَعُ اَو نَعقِل.(۵) یعنی مسئله‌ی عقل، توجّه به عقل و به کار بردن عقل در قرآن یک قلم برجسته‌ی از تعلیم قرآنی است. هر کسی مسلمان است بداند که سروکارش باید با عقل باشد، با عقل کار کند، از عقل استفاده کند، عقل خودش را رشد بدهد، تربیت کند.	۱) سوره‌ی یس، بخشی از آیه‌ی ۶۸؛ «... آیا نمى‌اندیشند؟» ۲) از جمله، سوره‌ی بقره، بخشی از آیه‌ی ۲۴۲؛«... باشد که بیندیشید.» ۳) از جمله، سوره‌ی اعراف، آیه‌ی ۱۷۶؛ «... شاید که آنان بیندیشند.» ۴) از جمله، سوره‌ی نساء، آیه‌ی ۸۲؛ «آیا در [معانى‌] قرآن نمى‌اندیشند؟...» ۵) سوره‌ی ملک، بخشی از آیه‌ی ۱۰؛ «و گویند: «اگر شنیده [و پذیرفته‌] بودیم یا تعقّل کرده بودیم‌ ...»
توحید، شاکله جهان‌بینی اسلامی	توحید، شاکله‌ی جهان‌بینی اسلامی است. جهان‌بینی اسلامی را از هر طرف که نگاه کنیم به توحید میرسیم و همین‌ توحید، شاکله‌ی جامعه‌ی اسلامی را هم تشکیل میدهد. لذا شما ملاحظه کنید مثلاً در سوره‌ی اعراف، آنجایی که راجع به پیغمبران و دعوت آنها ــ حضرت نوح، حضرت هود، حضرت صالح و غیره ــ مطالبی بیان میفرماید، اوّلین حرفشان این است که «یا قَومِ اعبُدُوا اللَهَ ما لَکُم مِن اِلهٍ غَیرُه‌»؛ توحید. البتّه در کنار توحید، بحث معاد هم مطرح میشود؛ در همین آیه‌ی شریفه: یا قَومِ اعبُدُوا اللَهَ ما لَکُم مِن اِلهٍ غَیرُهُ اِنّی اَخافُ عَلَیکُم عَذابَ یَومٍ عَظیم‌،(۶) آن یوم عظیم، قیامت است. یا در سوره‌ی شعراء، آنجا هم باز همین‌جور، اسم پیغمبران یکی‌یکی آمده، اوّلین حرفشان این است که «فَاتَّقُوا اللَهَ وَ اَطیعون»‌؛(۷) تقوای الهی. اطاعت از پیغمبر هم به خاطر این است که وقتی که خدای متعال پیغمبر را مبعوث کرد، او کمک میکند به عقل انسان برای اینکه خطا نکند، اشتباه نکند، عوضی نبیند، سراب را آب نپندارد؛ انبیا [کارشان این است]. لذا «اَطیعون» هم دنبال این می‌آید به خاطر همین که [انسان] یک راهنمایی داشته باشد تا کمکش کند.	۶) سوره‌ی اعراف، بخشی از آیه‌ی ۵۹؛ «... اى قوم من! خدا را بپرستید که براى شما معبودى جز او نیست، من از عذاب روزى سترگ بر شما بیمناکم.» ۷) سوره‌ی شعراء، از جمله آیه‌ی ۱۰۸؛ «از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید»
بعثت، یک جریان مستمر و همیشگی	به نظر من بعثت یک حادثه‌ی دفعی نیست. یک وقت یک برقی میزند و خاموش میشود؛ بعثت این‌جوری نیست؛ البتّه چرا، برای منافق این‌جور است: ذَهَبَ اللَهُ بِنورِهِم وَ تَرَکَهُم فی ظُلُماتٍ لا یُبصِرون؛(۸) آدمی که از ته دل ایمان ندارد، یک برقی میزند، یک روشنایی‌ای برایش پیش می‌آید، بعد در زیر اهواء، هوسها، فراموشکاری‌ها، غفلتها و بقیّه‌ی عیوبی که دارد خاموش میشود. امّا در غیر منافق، در جریان طبیعی عالم، کلّ بعثت یک جریان است، یک امر مستمر است؛ مال یک زمان خاص، مال یک روز خاص نیست، مال همیشه است؛ نه‌فقط بعثت رسول اکرم، [بلکه] همه‌ی انبیا؛ حرف اصولی انبیا [مال] همیشه است. در قرآن کریم به کفّار میگوید: خب شما که ادّعا میکنید، یک کتابی بیاورید که از این دو کتاب هدایت‌کننده‌تر باشد؛(۹) «دو کتاب» یعنی یکی قرآن و یکی تورات. ما به انبیا ایمان داریم؛ به همه‌ی انبیا ایمان داریم؛ منتها وقتی یک نبیّ بعدی آمد، حرف نبیّ قبلی را تکمیل میکند، پس [حرف] او منسوخ میشود. نسخ به این معنا است: [حرف] او را تکمیل میکند، یک چیزهایی‌اش را عوض میکند و یک چیزهایی‌اش را بر طبق زمان تکمیل میکند.	۸) سوره‌ی بقره، بخشی از آیه‌ی ۱۷؛ «... خدا نورشان را بُرد و در میان تاریکی‌هایی که نمی‌بینند رهایشان کرد.» ۹) سوره‌ی قصص، آیه‌ی ۴۹؛‌ «قُل فَأتوا بِکِتابٍ مِن عِندِ اللَهِ هُوَ اَهدى‌ مِنهُما اَتَّبِعهُ؛ بگو: [بنا بر ادعای شما چنانچه تورات و قرآن از جانب خدا نیست] اگر راست می گویید کتابی از نزد خدا بیاورید که هدایت کننده تر از این دو باشد تا آن را پیروی کنم.»
لزوم عمل به مفهوم بعثت	امروز مخاطب این حرف، خود ما دولتهای مسلمان و ملّتهای مسلمان هستیم؛ همه‌ی ما مخاطبیم. باید بدانیم اگر در دنیا چیزی مطالبه میکنیم یا امید به لطف الهی در آخرت بسته‌ایم، باید به مفهوم بعثت و مقتضای بعثت و حرکت بعثت متشبّث بشویم. مَن کانَ یُریدُ العِزَّةَ فَلِلَّهِ العِزَّةُ جَمیعًا؛(۱۰) عزّت آنجا است. عزّت یعنی کسی دارای حالتی باشد که هیچ عامل بیگانه‌ای نتواند بر روی او اثر سوء بگذارد؛ این عزّت است. اِنَّ العِزَّةَ لِلَّهِ جَمیعا.(۱۱) نه دشمن، نه عوامل گوناگون فکری، روحی، خارجی، جسمانی، روحانی ــ همه‌جور ــ نمیتوانند اثر بگذارند وقتی که عزّت وجود داشته باشد. یا در آیه‌ی شریفه[ی دیگری میفرماید]: وَ لا تَهِنوا وَ لا تَحزَنوا وَ اَنتُمُ الاَعلَونَ اِن کُنتُم مُؤمِنین‌؛(۱۲) اگر ایمان باشد، شما برترین هستید، بالاترین هستید.	۱۰) سوره‌ی فاطر، بخشی از آیه‌ی ۱۰؛ «هر کس سربلندى مىخواهد، سربلندى یکسره از آنِ خدا است...» ۱۱) سوره‌ی یونس، بخشی از آیه‌ی ۶۵؛ «... عزّت، همه از آنِ خدا است...» ۱۲) سوره‌ی آل‌عمران، آیه‌ی ۱۳۹؛ «و اگر مؤمنید، سستى مکنید و غمگین مشوید، که شما برترید.»
نحوه مواجهه با دشمن	قرآن توصیف روشنی دارد: [میفرماید:] «وَدّوا مَا عَنِتُّم»؛ هر چیزی که شما را دچار مشکل میکند، دشمنان شما، کفّار، و کسانی که تابع شیطان هستند و شیطانی حرکت میکنند، آن را دوست میدارند. «قَد بَدَتِ البَغضاءُ مِن اَفواهِهِم وَما تُخفی صُدورُهُم اَکبَر»؛(۱۳) دشمنی در زبانشان هم پیدا است؛ حرف هم که میزنند، نطق هم که میکنند، دشمنی‌شان را نشان میدهند؛ حرکت هم که میکنند، دشمنی را نشان میدهند، امّا آنچه در دلشان هست بیشتر است؛ آنچه دشمنی آنها را [ایجاد میکند] گاهی اوقات، در یک مواردی این دشمنی‌ها ظاهر میشود؛ یعنی یک جاهایی همان ضمایر خصمانه‌ی خبیث در مواردی خودشان را نشان میدهند... اینها همیشه پشت لبخندهای دیپلماسی پنهان است؛ پشت لبخندهای دیپلماسی، این‌جور دشمنی‌ها، این‌جور کینه‌ها، این باطن خبیث، پنهان است. چشمانمان را باز کنیم: وَ فَهماً فی خَلقِک‌. چشمانمان را باز کنیم؛ «تُسِرّونَ اِلَیهِم بِالمَوَدَّة»(۱۴) نباشیم. حواسمان باشد که با چه کسی مواجهیم، با چه کسی معامله میکنیم، با چه کسی داریم حرف میزنیم؛ این را بدانیم. انسان وقتی که طرف خودش را شناخت، ممکن است معامله هم بکند امّا میفهمد که چه‌ کار باید بکند. باید بشناسیم، بدانیم.	۱۳) سوره‌ی آل‌عمران، بخشی از آیه‌ی ۱۱۸؛ «... آرزو دارند که در رنج بیفتید. دشمنى از لحن و سخنشان آشکار است؛ و آنچه سینه‌هایشان نهان میدارد، بزرگ‌تر است‌...» ۱۴) سوره‌ی ممتحنه، بخشی از آیه‌ی ۱؛ «... [شما] پنهانى با آنان رابطه دوستى برقرار میکنید...»
مؤمنین برترند	شما نگاه کنید به غزّه! غزّه‌ی منطقه‌ی محدودِ کوچک، رژیم صهیونیستیِ تا دندان مسلّح و دارای پشتیبانی کامل آمریکا را به زانو درآورد؛ غزّه رژیم صهیونیستی را به زانو درآورد! این شوخی است؟ این همان رشحه‌ای از بعثت است... حزب‌اللهِ سرافراز خسارتی در حدّ فقدان شخصیّتی مثل سیّدحسن نصرا‌لله میبیند؛ این شوخی نیست... دشمن و دوست خیال میکردند حزب‌الله تمام شد؛ حزب‌الله نشان داد که نه‌فقط تمام نشده، در یک مواردی انگیزه‌اش بیشتر هم شده و توانست در مقابل رژیم صهیونیستی بِایستد؛ این همان [رشحه‌ی بعثت] است... در خود آمریکا عدّه‌ای جمع شدند ــ که آمریکایی بودند ــ گفتند: «مرگ بر آمریکا»؛ در خود آمریکا! این همان تحوّل ادراکی است؛ این همان چیزی است که انبیای عظام به آن همّت گماشتند، و بزرگ‌ترین و مهم‌ترین و شگفت‌انگیزترین نوع آن را رسول مکرّم اسلام (صلّی‌ الله علیه و آله و سلّم) در زمان خود و تا آخر دنیا به وجود آورد، و امروز مقاومت هم دارد آن را نشان میدهد. بنابراین حواسمان به این حقایق باشد و این آیه‌ی قرآن را فراموش نکنیم که «وَ لا تَهِنوا وَ لا تَحزَنوا وَ اَنتُمُ الاَعلَونَ اِن کُنتُم مُؤمِنین‌».(۱۵)	۱۵) سوره ال عمران آیه ۱۳۹؛ « و [در انجام فرمان هایِ حق و در جهاد با دشمن] سستی نکنید و [از پیش آمدها و حوادث و سختی هایی که به شما می رسد] اندوهگین مشوید که شما اگر مؤمن باشید، برترید.»