حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در محفل انس با قرآن کریم (۱۴۰۱/۰۱/۱۴)، در ضمن بیان جایگاه قرآن و توصیه‌هایی به قاریان، به آیاتی از قرآن استناد کردند که رسانه KHAMENEI.IR، این آیات و بیانات رهبر انقلاب درباره‌ی آنها را در این جدول مرور میکند.

عنوان	بیانات	ترجمه آیات
ویژگی ذکر و یادآورنده بودن قرآن	یکی از نامهای مبارک قرآن «ذکر» است. در خود قرآن چند جا تعبیر «ذکر» به کار برده شده و مراد، قرآن است؛ مثلاً «وَ هذا ذِکرٌ مُبارَکٌ اَنزلناه»(۱) در سوره‌ی انبیاء که قرآن به عنوان «ذکر» معرّفی شده، یا «اِنّا نَحنُ نَزَّلنَا الذِّکرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظون»(۲) ... ذکر یعنی «یاد»؛ «قرآن، ذکر است» یعنی «مذّکِر» است، یادآورنده است؛ قرآن، ما را به یاد می‌آورد.	۱) سوره‌ی انبیاء، بخشی از آیه ۵۰؛ و این [کتاب] که آن را نازل کرده‌ایم پندی خجسته است. ۲) سوره‌ی حجر، آیه ۹؛ بی‌تردید، ما این قرآن را به تدریج نازل کرده‌ایم، و قطعاً نگهبان آن خواهیم بود.
هشدار قرآن نسبت به مسأله غفلت	اگر یاد رفت، غفلت حاصل خواهد شد و این غفلت همان چیزی است که در قرآن مکرّر نسبت به این غفلت پرهیز و زنهار داده شده... در قیامت به کافر و منحرف میگویند: لَقَد کُنتَ فی غَفلَةٍ مِن هذا وَ کَشَفنا عَنکَ غِطائَک؛(۳) که مال سوره‌ی ق است، یا در سوره‌ی مبارک انبیاء [میفرماید]: یا وَیلَنا قَد کُنّا فی غَفلَةٍ مِن هذا؛(۴) کافر در قیامت این جور میگوید: یا وَیلَنا؛ وای بر ما؛ ما دچار غفلت بودیم. غفلت بلای خیلی بزرگی است.	۳) سوره‌ی ق، بخشی از آیه ۲۲؛ [به او می گویند:] «واقعاً که از این [حال] سخت در غفلت بودی و [لی] ما پرده‌ات را [از جلوی چشمانت] برداشتیم. ۴) سوره‌ی انبیاء، بخشی از آیه ۹۷؛ [و کافران می‌گویند:] «ای وای بر ما که از این [روز] در غفلت بودیم، بلکه ما ستمگر بودیم.»
تطهیر قلب، شرط تعلم و تفقه در قرآن	عالی‌ترین مفاهیم مربوط به زندگی انسان را قرآن میتواند به ما معرّفی کند که البتّه این، با تعلّم و تفقّه به دست می‌آید... البتّه شرطش هم تطهیر قلب است؛ باید دلهایمان را پاک کنیم، از خیلی از واردات قلبی خودمان را نجات بدهیم که این هم باز برای شما جوانها از امثال بنده بمراتب آسان‌تر است... لا یَمَسُّهُ اِلّا المُطَهَّرون؛(۵) بایستی تطهیر کرد دل را و قرآن را مس کرد.	۵) سوره‌ی واقعه، آیه ۷۹؛ که جز پاک‌شدگان بر آن دست نزنند.
توجه به افزایش ایمان مخاطب در تلاوت قرآن	این فقط یک هنر نیست؛ این، وسیله‌ی دعوت الی‌الله است؛ با این شکل بایستی به آن نگاه کنید. باید جوری باشد که «وَ اِذا تُلِیَت عَلَیهِم آیاتُهُ زادَتهُم ایمانا»؛(۶) وقتی شما قرآن میخوانید باید ایمان من افزایش پیدا کند؛ ایمان مستمعتان بایستی افزایش پیدا کند.	۶) سوره‌ی انفال، بخشی از آیه ۲؛ چون آیات او بر آنان خوانده شود، بر ایمانشان بیفزاید.
استعاذه و پناه بردن حقیقی به خدا در اول قرائت	شما قرائت را با استعاذه شروع میکنید؛ [باید] این استعاذه حقیقی باشد. با این استعاذه واقعاً به خدا پناه ببرید از شرّ شیطان: «فَاِذا قَرَأتَ القُرآنَ فَاستَعِذ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم‌»(۷) که در سوره‌ی مبارکه‌ی نحل است. اگر این تلاوت با استعاذه شد، در خدمت اغراض شیطانی قرار نخواهد گرفت.	۷) سوره‌ی نحل، آیه ۹۸؛ پس چون قرآن میخوانی، از شیطانِ مطرود به خدا پناه بر.
ایجاد تأثّر و اتّباع در مستمع قرآن	باید شما که تلاوت میکنید، جوری تلاوت کنید که تأثّر در مستمع شما به وجود بیاید و منشأ اثر بشود. اِنَّما تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکرَ وَ خَشِیَ الرَّحمٰنَ بِالغَیب؛(۸) اتّباع باید به وجود بیاید با خواندن شما؛ با تلاوت شما بایستی اتّباع به وجود بیاید.	۸) سوره‌ی یس، بخشی از آیه ۱۱؛ بیم دادن تو، تنها کسی را [سودمند] است که کتاب حق را پیروی کند و از [خدای] رحمان در نهان بترسد.