بیانات در دیدار جمعی از آزادگان

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌
 
به همه شما عزیزانی که از راههای دور و شهرهای مختلف، قبول زحمت کردید و تشریف آوردید و بنده را به زیارت خودتان مفتخر کردید، خوشامد عرض میکنم. امیدواریم که خدای متعال در دنیا و آخرت، ما را از شما جوانان صالح و شما بسیجیان و ایثارگران جدا نکند.
 
این روزها یکی از خاطره‌های بزرگ تاریخ انقلاب، بلکه تاریخ کشور ایران شکل گرفته است و آن خاطره بازگشت پیروزمندانه آزادگان سرافراز ماست. عقیده بنده این است که یکایک ملت ایران باید این خاطره و خاطره‌های شبیه آن را دائماً در ذهن خودشان داشته باشند. قضیه برگشتن اسرای ایرانی - که بحق لقب «آزاده» را به آنها داده‌اند - یک حادثه الهی بود. دست قدرت پروردگار بود که این حادثه را شکل داد و ایستادگی و مقاومت آزادگان سرافراز ما در طول سالهای سخت اسارت در دست دشمن، ملت ایران را روسفید و سربلند کرد. البته اجر این محنتها و سختیها را فقط شکرگزاری خدای متعال میتواند بدهد. ما قابل نیستیم که از آزادگان و ایثارگران تشکّر کنیم. اجر آنها با خداست؛ اما درعین‌حال همه ملت ایران در همه جای کشور، باید لحظه‌ای این فداکاریها را فراموش نکنند.
 
عزیزان من! یک نکته اساسی وجود دارد که همه باید آن را به خاطر داشته باشند. یک کشور اگر بخواهد آزاد و مستقل و بدون وابستگی و تبعیّت از قدرتهای ظالمِ عالم زندگی کند، به ایستادگی احتیاج دارد. در مواقع حسّاس برای یک ملت، ایستادگی را چه کسانی انجام میدهند؟ بهترین و فداکارترین و پاکترین و بااخلاصترین فرزندان یک ملت. اینها کسانی هستند که در مواقع سختی، فداکاری میکنند و ایستادگی نشان میدهند و از آبروی کشور و از استقلال و هویّت ملی خودشان دفاع میکنند. اینها در کشور و در نظام جمهوری اسلامی چه کسانی هستند؟ همان جوانان فداکاری هستند که در دوران جنگ تحمیلی و قبل از آن، توانستند در میدانهای جنگ در مقابل دشمن بایستند؛ یعنی شهدای گرانقدر ما، جانبازان عزیز ما، آزادگان سرافراز ما، خانواده‌های اینها، کسانی که هنوز مفقودالاثر هستند - بنابر این‌که مفقودالاثرهایی در داخل خاک بیگانه داشته باشیم - همه کسانی که در این راهها استقامت کردند؛ یعنی بسیجیان، یعنی نظامیان، یعنی پاسداران، یعنی نیروهای مؤمن و حزب‌الّلهی کشور. قدرتِ حقیقی کشور مربوط به اینهاست. توانایىِ کشور ناشی از اینهاست. هر کشور و ملتی که چنین جوانانی داشته باشد، هیچ قدرت جهانی نمیتواند به او زور بگوید، او را تحت سیطره درآورد؛ اوضاع او را به دست گیرد. در واقع چنین کشور و ملتی سرافراز خواهد بود.
 
همه ملت ایران وظیفه دارند که از عناصر فداکار و ایثارگر، قلباً و لساناً متشکّر باشند. ما همه زیر بار منّت این ایثارگران هستیم. البته غربزده‌ها و دلداده‌های به اربابان خارجی و کسانی که خواب دوران حکومت طاغوت را میبینند و دلشان میخواهد که با امریکا نَرد دوستی ببازند و مثل کشورهای دست‌نشانده، دور از نام اسلام و پرچم اسلام، زیر بار طواغیت عالم بروند، خوشبختانه در جامعه ما مطرود و دورافتاده و منفورِ مردمند. اینها سعی میکنند نام پاسدار و نام ارتشی و نام بسیجی و نام جانباز و نام شهید و نام آزاده و نام ایثارگر را مورد تحقیر قرار دهند. وقتی صحبت از ایثارگران میشود، چهره‌هایشان درهم میرود. وقتی صحبت از خانواده‌های شهدا، یا صحبت از نیروهای بسیجی، یا صحبت از نیروهای مؤمن حزب‌اللَّه - که متن عمومی ملت ایرانند - میشود، اینها چهره درهم میکشند. در حالی که کشور ایران را همین نیروها حفظ کردند. الان هم همین نیروها حفظ میکنند. الان هم در هر جبهه و در هر قسمتی، اگر خطری این کشور را تهدید کند، آن کسانی حاضرند پا در میدان بگذارند و فداکاری کنند و از خودگذشتگی نشان دهند، که روحیه ایمانی و روحیه ایثار دارند. آدمهای خودپرستِ منفعت‌طلبی که در همه عمرشان، به جز منافع شخصیشان چیز دیگری را نمیبینند، اینها که از یک کشور دفاع نمیکنند؛ از منافع ملت دفاع نمیکنند. وقتِ جنگ که بشود، جای اینها خالی است؛ وقتِ خطر که پیش آید، جای اینها خالی است؛ وقتی خطری نیست، زبان اینها دراز است: «سلقوکم باَلسنةٍ حداد».(۱)
 
کسی که این کشور را در همه مراحل نجات میدهد، از دولت حمایت میکند، از مسؤولان حمایت میکند، از انقلاب حمایت میکند، از نام امام بزرگوار حراست میکند، از ارزشهای انقلاب پاسداری میکند، حاضر است در روز خطر بایستد؛ یعنی همین جوانان مؤمن، همین نیروهای حزب‌اللَّه، همین بسیجیان؛ همینهایی که امثالشان در میدان جنگِ هشت ساله، امتحان خودشان را دادند. قدرت ملی، قدرت اینهاست. امروز هم بحمداللَّه در سرتاسر کشور ما، غلبه کامل با نیروهای مؤمن و علاقه‌مند به اسلام، علاقه‌مند به انقلاب، علاقه‌مند به امام، علاقه‌مند به راه جمهوری اسلامی و دشمنی با امریکا و شیطانهای گوناگونی است که در اطراف دنیا، چشم طمع به این آب و خاک دوخته‌اند.
 
این دشمنانی که در بیرون از مرزها مینشینند و به خیال خودشان برای این ملت خواب خوش میبینند، متن عظیم مردم را نمیبینند و در تحلیلهایشان، مثل همیشه اشتباه میکنند. لذا مثل همیشه هم ان‌شاءاللَّه تودهنی خواهند خورد. به همین خاطر است که من از اوضاع داخلی کشورمان هیچ نگرانی ندارم. بعضیها گاهی به بنده مراجعه میکنند، نوشته و حرفی را مطرح و اظهار نگرانی میکنند؛ اما من نگران نیستم. من میدانم که این ملت زنده است. میدانم که این ملت، ملت مؤمنی است. میدانم که جوانان ما در دلشان، خون عشق به اسلام و امام جریان دارد و دلشان به یاد امام و اسلام میتپد. ملت ما، ملت بیدار و مؤمنی است.
 
امریکاییها و تحلیلگران امریکایی و صهیونیستی و غربی، تاکنون بارها به خاطر این‌که متن ملت را ندیدند، در این کشور دچار اشتباه و معادله غلط شدند. آنها وقتی چهار نفر آدمهای زباندارِ مدّعی را که در گوشه و کنار موقعیتی به دست می‌آورند و منفذ و بوقی پیدا میکنند و بنا میکنند به حرف زدن، میبینند، خیال میکنند ملت هم اینهایند! در حالی که ملت، همان ملت عظیمی است که بنای نفوذ امریکا را در ایران ویران کرد و خاندان ننگین و فاسد پهلوی را از کشور بیرون راند. این ملت، همان ملت است. این ملت، همان ملتی است که هشت سال همه قدرتهای دنیا دست به دست هم دادند و از دشمن مهاجمش دفاع کردند تا شاید بتوانند او را به زانو درآورند؛ اما نتوانستند. این همان ملت است؛ این همان اسلام است؛ این همان انقلاب است. آن کسانی که خواب خوش دیدند که انقلاب تمام شد، بروند با دلخوشی خودشان، خوابشان را تعبیر کنند؛ اما واقعیت، واقعیت این ملت است. به همین خاطر است که بنده با بودنِ شما جوانان مؤمن و مردم مؤمن و خانواده‌های مؤمن در سرتاسر کشور، بحمداللَّه از اوضاع داخلی نگرانی ندارم.
 
البته آدمهای بددلی هم هستند؛ کسانی که از اوّل انقلاب هم دلشان با امریکاییها بود. سر سفره امام و انقلاب نشسته بودند، بعضی پستهای حسّاس را هم تصرّف کرده بودند؛ اما دلشان با امریکا بود. امام به پشتیبانی این ملت، دست اینها را قطع کرد. دست اینها قطع شده است، اما خودشان که نمرده‌اند؛ گوشه و کنار هستند و گاهی خیال میکنند که این ملت مرده است! اشتباهشان این است. خیال میکنند که این ملت مرده است؛ صدایی بلند میکنند، سری بلند میکنند، شکلک زشتی درمی‌آورند؛ بعد هم از ترس، سر جایشان مینشینند! قدرت، متعلّق به این ملت است. دولت، متعلّق به این ملت است. رئیس جمهور، از این ملت است. وزرا و مسؤولان کشور، از این ملتند. مجلس، متعلّق به این ملت است. قوّه قضاییّه، متعلّق به این ملت است. این ملت، ملت مقتدر و مؤمنی است؛ آنها بیگانه‌پرستند و مثل بیگانگان میمانند. حساب کار کشور را با آن بیگانگان نمیشود کرد.
 
آن چیزی که من از شما جوانان توقّع دارم میخواهم و همه‌تان بجدّ آن را فراموش نکنید، این است که در صحنه باشید و امیدتان را هم از دست ندهید. بدانید که امروز دشمن، تمام این تبلیغات پُرخرجی را که علیه جمهوری اسلامی انجام میدهد - رادیو امریکا، روزنامه‌ها، مجلّات، صهیونیستها و ... - برای این است که شما را از آینده خودتان ناامید کند. برای این است که به جوانان این‌گونه تفهیم کند که آینده اسلامی در این کشور ماندنی نیست و نمیشود کاری کرد. اینها این‌قدر نمیفهمند که بدتر از این وضع را نوزده سال پیش تصویر میکردند و این ملت با استقامت خود، با قدرت خود، با حرکت مستقیم خود و با رهبری امام بزرگوار، توانست همه این موانع را درنوردد. امروز ما یک ملت عزیز، یک ملت مقتدر، یک ملت باابهّت در دنیا هستیم؛ کارهایمان را انجام میدهیم، سازندگی میکنیم، نوآوری میکنیم، تکیه‌مان را به خارج از این مرزها روزبه‌روز کمتر میکنیم؛ از منابع داخلی خودمان، از منابع انسانی خودمان، از نیروی علم خودمان، حداکثر استفاده را میکنیم. در گذشته، دانشگاهها و مراکز ما، در خیلی جاها از لحاظ علمی به نیروهای غیرمعتقد به اسلام متّکی بود؛ اما امروز هزاران نیروی مؤمن، علاقه‌مند، عالِم و دانشمند، در کشور ما پرورش یافته‌اند. ما پیشرفت کرده‌ایم؛ به حول و قوّه الهی، روزبه‌روز هم بیشتر پیشرفت خواهیم کرد.
 
امریکاییها بدانند که با این جنجالها و شیطنتها و شرارتهایی هم که در کشور همسایه شرقی ما - افغانستان - راه انداخته‌اند، راه به جایی نخواهند برد. من البته برای ملت افغانستان خیلی متأثّرم. حیفِ این ملت؛ حیفِ این کشور افغانستان که دست یک مشت جهّال بیفتد که نه مصلحت خودشان را میدانند، نه اسلام را میشناسند، نه سیاست را میشناسند، نه توطئه و فریبهای بیگانگان و طواغیت را میفهمند چیست؛ همه چیز را بازیچه خیال میکنند. خون این همه مسلمان در افغانستان ریخته میشود. حقیقتاً بنده خیلی غصّه‌دار و ناراحتم از وضعی که در افغانستان هست. امیدوارم خدای متعال خودش تفضّلی کند و این ملتی را که توانست در مقابل شوروی، آن ایستادگیها را بکند، از دست جهّال و آدمهای خام نجات دهد.
 
بیگانگان در افغانستان دخالت میکنند؛ بعضی از کشورهای همسایه هم متأسّفانه به دخالت میپردازند و خیال میکنند به خیرشان است. در حالی که اگر آن کاری که آنها میخواهند بکنند، انجام شود - که خیلی هم بعید است بتوانند آن کار را انجام دهند - اوّلین کشور و دولتی که صدمه خواهد خورد، خود آن دولتی است که حالا اینها را کمک و حمایت میکند! خودِ آنها بیشتر متضرّر خواهند شد؛ اما حالا نمیفهمند. این تجربه ما در این‌گونه مسائل است. (۲)
 
عدّه زیادی از مردم از دست میروند. من شنیدم منطقه «بامیان» را که یک مشت مسلمان مظلوم و مؤمن در آن به‌سر میبرند، بمباران میکنند؛ چون زیر نفوذشان نیست! اینها کارهایی است که اسلام از آن متنفّر است؛ امّت اسلامی از این کارها بیزار است. ملت افغانستان ملت مسلمانی است؛ در مقاومت در برابر افراد ظالم و ستمگر، ملت ریشه‌دار و باسابقه‌ای است. اینهایی هم که امروز این کارهای خلاف را میکنند، نمیتوانند کار را به جایی برسانند. مطمئنّاً ضربه خواهند خورد و ضرر خواهند کرد. به‌هرحال، این کسانی که در افغانستان این کارها را میکنند، بدانند که پشت سر کارهایشان، دست سوء استفاده‌چىِ بیگانگان اعم از امریکا و غیر امریکاست. بعضی از کشورهای غیر امریکایی هم - استعمارگرانی که از قدیم در این منطقه مطامعی داشتند - وجود دارند. ملت چه گناهی کرده است که یک عدّه افرادِ خامِ نادان، بازیچه دست بیگانگان شوند و به جانش بیفتند؟ آن کشور، یک مرکزیت قوی و استواری ندارد که در چنین جاهایی بتواند آنها را نجات دهد. البته ما دستگیری کارمندانمان را در شهر «مزارشریف» کار خیلی زشتی میدانیم. به صلاح و صرفه آنهاست که هرچه زودتر این کار زشت خودشان را جبران کنند و با احترام آنها را به کشورشان برگردانند؛ چون ملت و دولت ایران و نیروهای مسلّح، شیطنت و شرارت را از امریکا هم تحمّل نمیکنند؛ چه برسد از این آدمهای کم‌ارزش و حقیر.
 
امیدواریم خداوند متعال امّت اسلامی را بیدار کند؛ دشمنان را به آنها درست بشناساند، که این‌طور فریب دشمنان را نخورند و بتوانند مصالح خودشان را بفهمند؛ همچنان که بحمداللَّه ملت عزیز و عظیم ایران، این راه را رفته است و با قدرت و استقامت، باز هم خواهد رفت.
 
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌
 
 
 
 
 
 
 
۱) احزاب: ۱۹
 
۲) اشاره معظمٌ‌له به اوضاع افغانستان در زمان تسلّط گروه طالبان و حمایت پاکستان از آنهاست.