1375/06/07
بیانات در دیدار کارمندان و کارکنان دولت
به مناسبت روز کارمند
بسم الله الرّحمن الرّحیم
برادران و خواهران عزیز که مجموعه‌ای از قشر وسیع و زحمت‌کش و خدوم کارمندان سراسر کشور هستید، خیلی خوش آمدید. تعیین روزی هم به نام روز کارمند، کار مفیدی بود. امیدواریم در این روز و این مناسبت، برای دست‌اندرکاران فرصتی پیدا شود که برخی از مسائل مهمی را که مربوط به کارمندان دولت در سراسر کشور است، تبیین کنند؛ قدر کارمندی و اشتغال به کار در دستگاه‌ها را بشناسانند و اهمّیّت این کار را تبیین نمایند.
امروز به این مناسبت، در جمع شما عزیزانی که زحمت کشیدید و به اینجا تشریف آوردید، اوّلین مطلبی که عرض میکنم «خسته نباشید» به شما قشری است که بدنه‌ی عظیم و فعّال و پُرکار دولت جمهوری اسلامی را تشکیل میدهید. این، اظهار ارادتی از طرف ما به کارمندان است؛ ولی ثواب و قبول الهی و برکات و فضل الهی بر افراد خدوم و زحمت‌کش، به مراتب ارزشمندتر است. آنچه که مهم است، این است که هم خودِ قشر کارمندان و هم آحاد مردم بدانند که کارمندی، در نظامِ به‌حق و عادلانه و مردمی، چقدر اهمّیّت دارد. این، خیلی مهم است.
فرق میکند که انسان، کارمندِ چه کسی باشد و برای کدام دستگاه کار کند. وقتی فردی در هر پایه‌ای از تحصیلات، برای نظام اسلامی و یک نظام مردمی کار میکند که هدف آن، عبارت از گسترش عدالت و امنیّت و رفاه است، که همه‌ی اینها در اِعلای کلمه‌ی اسلام خلاصه میشود؛ یعنی حکومت اسلامی، آن حکومتی است که هم معنویّت انسانها را بالا میبرد، هم در جوامع بشری، عدالت و امنیّت را توسعه میدهد و رفاه قشرهای مختلف مردم را تأمین میکند؛ کار کردن برای چنین نظامی، خیلی حائز اهمیّت است و از نظر ارزشهای انسانی و اسلامی، کار خیلی برجسته‌ای است؛ حالا هر کاری میخواهد باشد.
البتّه بعضی از کارها، اهمّیّت و ارزشش بیشتر است؛ ثوابِ آن هم بیشتر است. بعضی از کارکنان، زحمت بیشتری متحمّل میشوند؛ دلسوزىِ بیشتری به خرج میدهند. البتّه ارزش کار اینها، قهراً پیش خدا بیشتر است. مجموعاً کار دولتی و کارمندی دولتی، در هر سطحی از سطوح برای نظام اسلامی که -همان‌طور که عرض کردیم- نظام مردمی و نظام عدالت و نظام اِعلای کلمه‌ی اسلام و نظام گسترش معنویّت و نظام ایجاد رفاه برای مردم است، افتخار است. جا دارد هر کسی سربلند باشد به اینکه در چنین مجموعه‌ای کار میکند. این کجا و کار کردن در مجموعه‌ای که اهداف خیانتکارانه دارد، یا وابسته به دشمنان اسلام است، کجا!؟ اینها، با هم خیلی متفاوت است.
امروز در نظام اسلامی، مسئله‌ی کارمندی، این است. امروز بحمدالله مردم ایران شاهد این هستند که دولت خدمتگزار، در فعّالیّتهای سازندگی خود در سراسر کشور، توفیقات فراوانی به دست آورده است. یعنی اگر کسی منصف باشد و دور و بَر خود را نگاه کند، در هر گوشه‌ای از این کشور، آثار و حرکت سازندگی، به‌طور محسوسی مشاهده میشود؛ بخصوص در زمینه‌ی مسائلی که برای آینده‌ی کشور، دارای آثار فراوان و بزرگی است. حتّی میتوان گفت برخی از آنها، زندگی یک ملّت را متحوّل میکند و پیش میبرد. این، جزو افتخارات دولت خدمتگزار است.
این کارها را چه کسی میکند؟ این، نکته‌ای است که همه‌ی ملّت ایران، باید به آن توجّه کنند. دستگاه اداری و کارگزاران امروز کشور در سطوح مختلف، چه کسانی هستند؟ همین مجموعه‌ای هستند که در دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های مختلف، مشغول تلاشند و کار میکنند و زحمت میکشند. مدیران یک طور، غیر مدیران یک طور و سطوح مختلف کارمندی، هر کدام به نحوی زحمت میکشند. یعنی در سطوح مختلف، از بالاترین سطح اجرایی کشور -رئیس‌جمهور و وزرا و مسئولان بالای دولتی- گرفته تا یکایک کارمندان این بخشها، همه در این افتخارات، سهیم و شریکند. مردم، به مسئله‌ی کارمندىِ دستگاه‌های دولتی، این‌گونه نگاه میکنند.
البتّه در همه‌ی قشرها، آدمهایی هستند که از موقعیّت خود، قدرشناسی نمیکنند و با یک حرکت و عملی، دیگران را بدنام میکنند. در روحانیّون هستند، در نظامی‌ها هستند، در قشرهای مختلف هستند، در کارمندان هم هستند که خود دستگاه کارمندی کشور و دستگاه‌های اداری و دولتی، باید مراقبت کنند، آدمهای ناباب را وادار کنند که با حرکات بد خود، هم مایه‌ی دلسردی مردم را از محیط کارمندی به وجود نیاورند، هم این‌همه انسان شریف و زحمت‌کش و آبرومند و خدمتگزار و دلسوزی را که در محیط کارمندی هست، با حرکات خودشان بدنام نکنند. محیط کارمندی، محیط شرافت و پاکدامنی و محیط کار برای اسلام و مسلمین است. این را بایستی توجّه داشت.
ماهیّت کارِ کارمند، خدمت است. البتّه در یک نظام سالم، حتّی کسانی که شغل آزاد هم دارند، ممکن است به نحوی به جامعه خدمت کنند؛ امّا آنها کجا و آن کسی که همه‌ی عمر و همه‌ی وقتش، برای جریان امروز کشور صرف میشود کجا؟ محیط کارمندی، چنین محیطی است. انسان کارمند -چه خواهران و چه برادران- یعنی آن کسی که همه‌ی زندگیش را در همان حدّی که در وسعت توانایی‌های اوست، برای اداره‌ی امور کشور صرف میکند. این، خیلی ارزش دارد.
البتّه من به شما عزیزان، دو توصیه میکنم که به آن توجّه کنید:
یکی این است که بدانید امروز دولت جمهوری اسلامی، یک دولت معمولی نیست؛ دولتی با هدفهای بزرگ و با کارهای برجسته است. فرق است بین آن کشوری که مسئولانش میخواهند امور جاری آن کشور را، «باری به هر جهت» اداره کنند، با کشوری که مسئولانش میخواهند یک تحوّل اساسی در کشور به وجود آورند و زندگی مردم را از وضع رقّت‌باری که سلطه‌های استبدادی و پادشاهی در طول زمان، بخصوص سلاطین وابسته و فاسد پهلوی و اواخرِ قاجار، به وجود آورده بودند، نجات دهند. واقعاً آبروی ایران و ایرانی را در دنیا برده و همه‌چیز این کشور را دچار انحطاط کرده بودند. در چنین زمینه‌ای، مردانی دامن همّت به کمر زده‌اند و اداره‌ی امور کشور را بر عهده گرفته‌اند و بارهای سنگین را بر دوش نهاده‌اند و میخواهند زندگی مردم را از آن وضعیّت، به وضع یک کشور پیشرفته‌ی آبرومندِ برخوردار از عزّت و کرامت در سطوح بین‌المللی، تبدیل کنند و این کشور و این ملّت بزرگ را به آن جایگاهی که شایسته‌ی اوست، برسانند؛ چون شما، هم ایرانی و هم مسلمان هستید. هم مسلمان بودن به معنای وجود امتیازات بسیار برجسته‌ای است و هم ایرانی بودن حاکی از استعدادها و امکانات درخشانی است.
آن چیزی که مقتضای مسلمان بودن و ایرانی بودنِ ماست، کجاست؟ در دنیا، در گذشته‌ی این هفتاد، هشتاد، صد سال تاریخ قبل از انقلاب، کجا نشانه‌های این عظمتها دیده میشوند؟ هر چه در تاریخ دوران هشتاد، نود ساله‌ی گذشته‌ی قبل از انقلاب نگاه کنید، یا فساد مسئولان است، یا خیانت دولتمردان است، یا دخالت بیگانگان است، یا تحقیر ملّت ایران است. در تاریخ گذشته‌ی ما در قرن جاری، از عظمت اسلامی و ایرانی خبری نیست. امروز نظامی اسلامی، به برکت انقلاب و به برکت دولتمردان خدوم و زحمت‌کش، به سرعت به سمتِ جایگاه برجسته‌ای که متناسبِ شخصیّت این ملّت است، میرود. شما، کارمندِ چنین دولتی هستید. این، با دولتی که یک زندگی روزمرّه‌ی معمولی را اداره میکند، فرق میکند. بنابراین، وقتی هدفها بزرگ است، کار حسّاس میشود.
من میخواهم به همه‌ی شما برادران و خواهرانی که در اینجا هستید و به همه‌ی کارمندان دولت در سراسر کشور عرض کنم: در محیط کار، سعی کنید از همه‌ی توان و استعداد و ابتکار خودتان استفاده کنید. این، لازم است. از همه‌ی قدرت فکری و عملی خودتان، در محیط کار استفاده کنید. نگذارید ساعتی از ساعات کار شما، به بطالت یا به کم‌کاری بگذرد. اجازه ندهید در محیط کاری که شما در آنجا مشغول هستید، چنین چیزی پیش بیاید. اگر همه‌ی آحادی که امروز در این دستگاه عظیم دولتی مشغول کارند، از ابتکار و نیرو و اخلاص و توانایی‌های فکری و روحی خودشان استفاده کنند، کار دولت، شتابان‌تر و بهتر و پیشرفتها، بیشتر و متناسب با همان قدمهای بزرگی که امروز دولت جمهوری اسلامی و نظام مقدّس اسلامی در پیش‌رو دارد، خواهد شد. این، توصیه‌ی اوّلِ من به شما کارمندان دولت است که از وقت و امکانات و استعدادها و توانایی‌های خود، استفاده کنید. یکایک کارمندان دولت در سطوح مختلف -در سطوح بالا و در سطوح پایین- حتّی در سطح آن کارمندِ دون پایه‌ای که کار خدماتی کوچکی در فلان اداره دارد، میتوانند دلسوزانه و با ابتکار و با دقّت، کار خود را انجام دهند و بازده کار را مضاعف کنند.
توصیه‌ی دوّم این است که: عزیزان من! کسانی که دشمنِ نظام جمهوری اسلامی هستند، اکتفا نمیکنند که مسئولان و برجستگان و چهره‌های نمایان نظام را مورد اتّهام قرار دهند. به همه‌ی دستگاه نظام اداری جمهوری اسلامی، اتّهاماتی را متوجّه میکنند. شما باید مراقب باشید، دستگاه اداری را از این اتّهامات مبرّا کنید. نگذارید افرادی که نه به فکر خدا و وجدان و شرافت و اخلاقند، نه به فکر سرنوشت خودشانند و -به طریق اولی- نه به فکر سرنوشت بقیّه‌ی کارمندان دولت هستند، این‌طور چهره‌ی کارمند را خدای نکرده در نظرها مخدوش کنند؛ به این عنوان که کارمند کار نمیکند؛ کارمند طمع‌ورزی میکند و ...!
البتّه، رسانه‌ها هم باید توجّه کنند. رسانه‌ها هم تحت عناوین مختلف، هر یاوه‌ای را نباید در مورد کارمندان پخش کنند و این قشر زحمت‌کش و خدوم را که این‌همه زحمت میکشند و این بارِ سنگین اداری کشور را متحمّل میشوند و چرخ و پَر کارهای دولت را میگردانند، با عناوین مختلفی لکّه‌دار کنند. خودِ شما مسئولیّت بزرگ‌تری دارید. مراقب باشید و نگذارید در محیط کار، آدمهای طمّاع، این قشر قانع و شریف و زحمت‌کش و دلسوز را خدای نکرده مورد اتّهامات قرار دهند. دشمن، منتظر بهانه است که دشمنی کند.
در نظام منحوس و فاسد پادشاهی، از بالا تا پایین -مگر در افراد معدود- فساد جریان داشت. البتّه در محیط کارمندىِ آن روز هم، انصافاً انسانهای شریف بودند. ما کسانی را -چه در بخشهای اجرایی، چه در بخشهای قضایی و چه در نیروهای مسلّح- میشناختیم که انسانهای پاکدامن و شریفی بودند؛ امّا آن انسانهای شریف، در محیط کار خودشان، برای حفظ شرافت خودشان مبارزه میکردند. یعنی چه؟ یعنی اقتضای عمومىِ دستگاه‌ها در آن وقت، فساد بود. چرا؟ چون از بالا تا پایین فساد بود. وقتی وزیر فاسد است؛ وقتی مقاطعه‌کارِ درجه یک کشور، با بیگانه‌ها دستش روی هم است؛ وقتی رئیس کشور -که خود پادشاه وقت باشد- رشوه‌بگیرِ از بیگانگان و از مردمِ خود و از بقیّه‌ی کسانی است که میشود از آنها رشوه گرفت، حالِ بقیّه‌ی مردم معلوم است!
آن روز، دستگاه را به‌طور تعمّدی فاسد میکردند. در آن نظامِ فاسدِ مفسدی که عفونت او همه‌جا را فرا میگرفت، هیچ‌کس از این منتقدان بین‌المللی، لب از لب باز نمیکرد؛ امّا امروز شما به رادیوهای بیگانه‌ای که مزدوران صهیونیست‌ها هستند و برای آنها کار میکنند، نگاه کنید، میبینید که در غالبِ حرفهایشان، نیش به قشر کارمند و طبقه‌ی مأموران دولتی را فراموش نمیکنند! چرا؟ چون با این نظام مخالفند؛ چون میخواهند طبقه‌ی کارمندان را که دست و بازو و انگشتان این دولت خدمتگزار هستند، مأیوس کنند و از کار بیندازند.
امروز استکبار جهانی، به‌جِد علیه مردم ایران کمر بسته است. به اینکه ما دشمن ملّت ایرانیم، تصریح نمیکنند، امّا حقیقت همین است. در چند سال قبل از این، یک وزیر دولت آمریکا صریحاً گفت که ما بایستی ملّت ایران را ریشه‌کن کنیم! این چه حماقتی است؟! مگر میشود این ملّت را ریشه‌کن کرد؟ استکبار، طبیعتش این است دیگر. در آنجا نشسته‌اند و هوس خام در سر میپرورانند که یک ملّت را ریشه‌کن کنند! خودِ شما ریشه‌کن خواهید شد، استکبارِ شما ریشه‌کن خواهد شد.
امروز نمیخواهند صریحاً بگویند که ما با ملّت ایران طرفیم. میگویند ما با دولت و نظام جمهوری اسلامی طرفیم! امّا طرفیّت آنها با نظام جمهوری اسلامی، برای این است که میخواهند این حرکت عظیمی که ملّت ایران بعد از انقلاب، برای ایجاد تحوّل بر اساس تفکّر اسلامی، برای بنای یک جامعه بر اساس تعالیم عادلانه‌ی قرآن، برای بالا بردن سطح زندگىِ یک ملّت بر اساس تفکّر توحیدی و الهی شروع کرده است، در دنیا نباشد؛ چون بساط زورگویی و قلدرىِ آنها را در دنیا متزلزل میکند و بنای امپراتوری استکبار را در هم میریزد؛ با این، دشمنند. برای -به تعبیر خودشان- مجازات ایران، قانون میگذرانند! شما چه کسی هستید که مجازات کنید؟! شما مگر رئیس دنیا هستید که میخواهید مردمِ دنیا را مجازات کنید؟! استکبار، یعنی این.
ما به این کسانی که امروز در مقابل قانون تحریم نفتی ایران و لیبی -که در مجلس آمریکا گذشته است- ایستادگی کردند -این دولتهای اروپایی و آسیایی که تقریباً در سطح دنیا در مقابل این قانونِ آمریکایی ایستادند- میگوییم پیام انقلاب اسلامی، پیام ضدّیّت با استکبار، یعنی همین. محتوا و مضمون انقلاب اسلامی را بفهمید. انقلاب اسلامی در سطح بین‌المللی، پیامش این است که معنا ندارد یک دولت، و یک ملّت، از چارچوب مرزهای خود، پا را فراتر بگذارد و برای آحاد ملّتهای دیگر و شرکتهای کشورهای دیگر، تکلیف معیّن کند! ما میگوییم استکبار، یعنی این. ما با این مخالفیم و مبارزه میکنیم.
ملّت ایران به کمک پروردگار، این رشد و آگاهی و بینایی را پیدا کرد که در مقابل استکبار بایستد و با عربده‌های استکبار، از جا در نرود. به کمک پروردگار، ملّت و دولت ایران، در مقابل این‌همه هیاهویی که دستگاه‌های استکبار به راه می‌اندازند، با متانت راه خود را ادامه میدهد.
امروز، یک حرکت متین، حساب‌شده و قوی، در کشور آغاز شده است. یعنی از اوّل انقلاب، به اقتضای دوره‌ها و حالات؛ چه آن روزی که به مرزهای ما حمله کرده بودند و دفاع مقدّس ملّت ایران بود، چه بعد از دوران جنگ تا امروز، ملّت راه خود را میرود، مسئولان با متانت و بدون اعتنا به این سر و صداها، حرکت خود را ادامه میدهند و قدمهای محکم را برمیدارند.
یک روز میگفتند: بدون کارشناسِ خارجی، نمیشود. یک روز میگفتند: شماها نمیتوانید. یک روز میگفتند: ایرانی عُرضه ندارد. البتّه الان هم مزدوران خارجی‌ها در داخل و خارج، همین حرفها را میزنند؛ امّا ملّت ایران و مسئولان کشور، ثابت کرده‌اند که به برکت اسلام، هم توانایی دارند، هم عُرضه دارند، هم ابتکار دارند، هم شجاعت دارند، هم قدرت نظامی دارند و هم قدرت سیاسی دارند. حرکت میکنند و این راه را ادامه خواهند داد. ملّت ایران و مسئولان کشور، به فضل پروردگار، با کارِ سازنده و استقامت و شجاعت خود، این بار هم مشت محکم انقلابی و سیاسی خود را بر دهان یاوه‌گویان بین‌المللی خواهند کوبید.
امیدواریم خداوند به همه‌ی شما توفیق دهد. امیدواریم خداوند روح مطهّر امام بزرگوار را -که این راه را در مقابل ملّت ایران، آن مردم بزرگ باز کرد- مشمول برکات خود قرار دهد و شهدای این راه را مخصوصاً شهدای دولت و مرحوم شهید رجایی و شهید باهنر که دو چهره‌ی برجسته این راه هستند، مشمول مغفرت و رحمت و لطف خود قرار دهد.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
