بسم الله الرّحمن الرّحیم(۱)

این مراسم امسال هم مانند همه‌ی دوره‌های دیگر و سالهای دیگر، سرشار از مژده و نوید و امید به آینده است. این خصوصیّت هم امسال وجود دارد که ارتش جمهورى اسلامى ایران فارغ‌التّحصیلى جوانان برومند خود را، پس از جنگى که بحمدالله‌ به پیروزى منتهى شد، جشن میگیرد و بجا است که [یاد] همه‌ى شهداى گران‌قدر جنگ تحمیلى، مخصوصاً شهداى دانشکده‌ى افسرى، آن جوانهایى که بسیارى از همین تمرینها را در میدانهاى نبرد و در مقابله‌ى با دشمن انجام دادند و به شهادت رسیدند، گرامى بداریم. و همچنین از فرمانده شهید این دانشگاه، مرحوم شهید نامجوى(۲) که زحمت کشید و پایه‌ى مستحکمى را بنا نهاد یاد کنیم، و همچنین یاد فرمانده قبلىِ متوفّاى این دانشکده ــ که شنیدم از دنیا رفتند ــ مرحوم تیمسار سرتیپ‌دوّم مکّى را هم ــ که افسر لایق و مدیر و مدبّرى بود و خدمات او در این دانشکده خدمات باارزشى بود ــ گرامى میداریم.

خوشبختانه ملّت ایران و شما افسران و جوانان و دانشجویان، این تجربه را به چشم خودتان دیدید. فرق است میان این‌جور تجربه کردن و در کتابها خواندن. خودتان تجربه کردید که یک ملّت، یک سازمان نظامى وقتى مبارزه میکند، ایستادگى میکند، چه افتخارى نصیب او میشود؛ این پیروزى بدون شک مرهون ایستادگى‌ها بود. حوادثى که در منطقه اتّفاق افتاد و آنچه به مسائل بین‌المللى مربوط میشد، آن ‌وقتى میتوانست به پیروزى ملّت ایران منتهى بشود که نیروهاى مسلّح از خودشان قدرت و توانایى لازم را نشان داده باشند و [شما] نشان دادید و پیروزى را نصیب خودتان و ملّت قهرمان و شجاعتان کردید. ملّتى که نمیتواند از خودش دفاع بکند، در هیچ یک از حوادث عالم و در هیچ‌ گونه از معادلات جهانى چیزى نصیبش نخواهد شد. ملّتى که چشم به دست بیگانگان و دل به امید کمک آنها دارد، در هنگام خطر نمیتواند از خودش دفاع کند. آن ملّتى در خور احترام است که بتواند جوانهایى را در سِلک(۳) نیروهاى مسلّح خود منتظم کند و به آنها، آن قدرت، آن ایمان، آن باور و آن امید را ببخشد که بتوانند در روز خطر از او دفاع کنند. ملّت ما این عظمت را داشت و نیروهاى مسلّح ما این تجربه‌ى دشوار امّا شیرین را از سر گذراندند.

اگر کسى خیال کند که جایز است ما بعد از پیروزى، در کار تدبیر نیروهاى مسلّح و نظم و نَسَق(۴) آنها و افزایش کیفى آنها اندکى کوتاهى بکنیم، اشتباه کرده! ده سال، یازده سال است که نیروهاى مسلّح ما ــ چه ارتش و چه سپاه ــ این فرصت را پیدا نکردند که در محیطى به ‌طور صددرصد به سازمان‌دهى و افزایش کیفى و ترتیب و نظم و نَسَق دادن به گوشه‌وکنارهاى سازمانشان بپردازند. جنگ میدان تجربه بود، میدانى براى قوى‌تر شدن بود امّا همه‌ى فرصتها و اراده‌ها و نیروها را به خود جذب میکرد؛ این فرصت امروز در اختیار نیروهاى مسلّح ما است. آن دوران هشت‌ساله‌ى جنگ و دو سال حالت نه جنگ و نه صلح، تجربه‌هاى بسیار کم‌نظیر و کمیابى هستند در زندگى ملّتها و بسیار آموزنده؛ از آنها باید درس گرفت، آنها را نباید فراموش کرد، روزبه‌روز و ساعت‌به‌ساعتِ آن سالیان دشوار براى ما درس است امّا در عین استفاده‌ى از آن تجربه‌ها، امروز همه‌ى ابتکار و تلاش و مدیریّت مدیران نیروهاى مسلّح ــ چه ارتش و چه سپاه ــ باید صرف بشود در ایجاد یک نظم و ترتیب و کیفیّت بخشیدن و آماده‌سازى کامل نیروهاى مسلّح، تا قدرت دفاعى ملّت در چشم دشمنان و همچنین در چشم دوستان که از قدرت جمهورى اسلامى احساس قدرت میکنند، همواره در اوج قدرت باقى بماند.

چقدر خوب است ضمن اینکه درسهاى تدوین‌شده از روى عملیّات نظامى ــ عملیّاتى که خود نیروهاى مسلّح و همین مدرّسان و بسیارى از گذرانندگان دوره‌هاى والاى نظامى آنها را از نزدیک تجربه کردند و لمس کردند ــ به‌ صورت درس در مراکز علمىِ نظامى ارائه [میشود]، دانشجویان در موارد مناسب به خود مراکز آن عملیّات برده بشوند. این نامهایى که شما می‌شنوید، این عملیّاتهاى افتخارآفرینى که امروز براى یکایک آحاد نیروهاى مسلّح مایه‌ى افتخار و براى کسانى که بودند بسیار خاطره‌برانگیز است، اتّفاقهایى هستند که افتاده‌اند و سرزمین‌هایى شاهد آنها بوده؛ بسیار خوب است جوانهاى ما، دانشجویان دانشگاه علوم نظامى یا دانشکده‌ى فرماندهى و ستاد بروند از نزدیک این مناطق را ببینند، عملیّات را از روى زمین بشناسند؛ بگذارید آن چیزهایى که مایه‌ى افتخار ملّت ما شده، در سینه‌ى تاریخِ پُرشکوه ما بماند.

اسلام به نیروهاى نظامى ما و به ملّت ما عزّت و قدرت داد. اسلام سایه‌ى مطبوع خود را بر سر این ملّت گسترانید و امن و امانِ حقیقى را که خروج از سلطه‌ى قدرتهاى بزرگ جهانى است به ملّت ما بخشید. امروز بسیارى از ملّتهاى دنیا خودشان را اسیر در چنبر قدرت قدرتهایى مى‌بینند که بر دنیا یا بخشى از دنیا مسلّطند یا دارند میروند که مسلّط بشوند. ملّت ما آزاد است به برکت اسلام، و پرچم اسلام هم از این فداکارى و قدرتمندى ملّت ما برافراشته شد و لذا ملّتها امروز به نام قهرمانى‌هاى شما به هیجان مى‌آیند. این افتخار بزرگى است و این را همه‌ى ملّت باید حفظ کنند و در سازمانهاى نظامى، مخصوصاً مراکز آموزش باید با دقّت مورد توجّه و رعایت قرار بگیرد.

خوشبختانه امروز جوانهاى بسیارى در ارتش جمهورى اسلامى ایران حضور دارند که از آغاز خدمت، در دوره‌ى حاکمیّت اسلام و به عشق اسلام و براى امتثال فرمان امام امّت (رضوان الله‌ علیه) وارد ارتش شده‌اند و بسیارى دیگر هستند در نیروهاى مسلّح که عمر خدمت حقیقى آنها و تلاش آنها در میدانهاى نبرد در دوران حاکمیّت اسلام گذشته؛ اینها به اسلام عشق می‌ورزند. خوشبختانه ارتش جمهورى اسلامى پُر است از انسانهاى شجاع و نیرومند و فداکار و متعهّد و صادق که میتوانند آن را به ‌عنوان یک ارتش نمونه در دنیا معرّفى کنند. این عزّت را، این نشان جاودانه را، این فداکارى و اخلاص را هر چه بیشتر و هر چه بهتر حفظ کنید و در تمام تشکیلات ارتش، بخشها، قسمتها، یگانها، از بالاترین تا دورترین و کوچک‌ترین، تقیّد و تعبّد و پایبندى به اسلام و نشان دادن نشانه‌هاى اسلام را یک واجب، یک فریضه و یک پشتوانه و تضمین‌کننده‌ى عزّت و قدرت خودتان بدانید. ملّت ما شما را دوست دارد و باید هم دوست داشته باشد. امروز محبّت ملّت ما به یک افسر، به یک نظامى، به یک ارتشى و سپاهى فقط به خاطر زرق‌وبرق‌هاى ظاهرى نیست بلکه بیش از آن و پیش از آن، احترام و تکریم معنوى و تعظیم و تجلیل براى فداکارى‌هاى آنها دخالت دارد.

بار دیگر این دوره را به شما تبریک عرض میکنم. از مسئولین دانشگاه علوم نظامى و سایر بخشهایى که امروز یا فارغ‌التّحصیل داشتند، یا به ‌نحوى در اینجا شرکت داشتند تشکّر میکنم. وضع جدید دانشکده‌هاى فرماندهى و ستاد هم باید به پیشرفت هر چه بیشترِ این مرکز والا و عالىِ دانش در ارتش جمهورى اسلامى کمک کند. و امیدوارم که مسئولین ارتش جمهورى اسلامى در ادامه‌ى این راه پُرافتخار همواره موفّق و مؤیّد باشند.

والسّلام علیکم و رحمة ‌الله و برکاته