بیانات در دیدار جمعی از آزادگان/ 2

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

در این ایامی که ملت ایران، به پاداش صبر و مقاومت و مجاهدت خود، روزهای شیرین تاریخ خویش را جشن میگیرد، هر روزی که بر ما میگذرد، بیشتر احساس میکنیم که حقیقتاً جای امام عزیزمان خالی است. حوادث و قضایا، چهره‌ی ملکوتی آن بزرگوار را بیشتر درخشنده میکند. آن مرد عظیمی که مثل پیامبران و منادیان آسمان، بشریت را مخاطب میکرد، حقایقی را بیان مینمود که ذهن اغلب مردم، از فهم آن حوادث ناتوان بود. حقایقی را میگفت که پس از گذشت سالها، ملتها و مردم دنیا و انسانهای معمولی، قادر بودند آن حقایق را بفهمند و ببینند.

یقیناً شما عزیزان هم بعد از دوران طولانی اسارت، جای خالی امام را بخوبی حس میکنید. شما خوب حس میکنید که پدر بزرگوار این امت، آن طبیب درد آشنا، اگر میبود، چه‌قدر امروز برای ملت ما و برای آن بزرگوار شیرین بود. البته این نکته را هم باید همه توجه کنیم که امام راحل ما، در ملکوت اعلی با فرشتگان و اولیا و ارواح طیبه محشور است و بر حوادث عالم مسلط، و به حال من و شما بصیر است و راه و درس آن بزرگوار و خط انقلاب هم پیش روی ماست.

آن مسأله‌ی اساسی که شما عزیزان و همه‌ی ملت ایران باید به آن توجه داشته باشید و داشته باشند، این است که اسلام مبارز، اسلامی که متکی به اراده و نیرو و مبارزه‌ی ملت است، پیروز است. این، دیگر شعار نیست؛ یک حقیقت متکی به واقعیت است. ما در طول این ده سال، کدام درس را گویاتر از درسهایی که گرفته‌ایم، میخواهیم؟ قدرتهای بزرگ عالم، پشت‌به‌پشت و دست‌به‌دست هم دادند، شاید بتوانند این ملت را به زانو در بیاورند. یک روز و دو روز هم نبود؛ هشت سال جنگ تحمیلی، این‌طور گذشت.

البته تعداد بسیار معدود و بیاثر یا کم‌اثری از دولتها و دولتمردانِ بعضی از کشورها، نسبت به انقلاب ما، حمایتهای زبانی داشتند که در حکم هیچ بود. یکطرف، ملت و ایران اسلامی پشت سر آن رهبری، یک طرف هم تمام قدرتهای دنیا - امریکا، شوروی، ناتو - ارتجاع و خرده‌ریزهای گوشه و کنار عالم، پشت در پشت هم، در مقابل ایران اسلامی ایستاده بودند. قصد آنها این بود که بتوانند ایران اسلامی را از اسلام پشیمان کنند. قصد ایران اسلامی هم این بود که به آنها نشان بدهد، ملتی متکی به نام و یاد خدا، از هیچ‌چیز نمیترسد و در مقابل هیچ تهدیدی عقب نمینشیند.

این کشمکش، هشت سال به صورت جنگ ادامه پیدا کرد. قبل از این هشت سال و بعد از آن، کشمکش بود؛ اما در میدان جنگ نظامی نبود. اگر درست نگاه کنیم، درگیری بین ملت مسلمانِ مقاومِ پُرشورِ ما با آن دشمنان کذایی، دوازده سال - از اول انقلاب تا حالا - طول کشید. بعد از این مدت طولانی و بعد از هشت سال جنگ، نتیجه چه شد؟ چه کسی پیروز شد؟ کدام طرف، حرف خود را به کرسی نشاند؟ جبهه‌ی ضد اسلام، مجبور شد عقب‌نشینی کند و عقب‌نشینی کرد. یک نمونه از این عقب‌نشینی آن است که امروز اسرای عزیز ما بر میگردند. یک نمونه از این عقب‌نشینی آن است که امروز در گوشه و کنار عالم، نام انقلاب اسلامی، همه جا به عظمت یاد میشود. این طرف، ملت ایران را نگاه کنید؛ مصمم، پُرشور، خسته‌نشو، آماده و ایستاده برای دفاع از مقدسات اسلامی. در استقبال از خودتان، نمونه‌اش را دیدید.

در تمام مراسم این ده سال - روز قدس، روزهای سالگرد جنگ، روز بیست‌ودوم بهمن - و در هرجایی که انقلاب و نظام جمهوری اسلامی، از مردم توقع کرد که اظهار نظر بکنند، این ملت مؤمن و پُرشور، مثل کوه، استوار و سربلند ایستادند. شما هم پاره‌ی تن این ملت هستید که در اردوگاههای عراق، مقاومت کردید. شما هم فرزند خلف این ملت بزرگ هستید که شکنجه و تحقیر و فشار دشمن، نتوانست شما را وادار به تسلیم بکند. امروز، همان‌طور که رفتید، برگشتید. مسلمان و پُرشور و مجاهد فی‌سبیل‌اللَّه رفتید، مسلمان و پُرشور و مجاهد فی‌سبیل‌اللَّه برگشتید. مگر این شوخی است؟ شما هم فرزند همین ملتید. این ملت هم در این ده، دوازده سال، همین‌طور عمل کرده است.

امام ما از میان این مردم رفت، در حالی که از این مردم راضی بود. ما که نزدیک بودیم، ما که میشنیدیم، میدانیم که امام از این مردم راضی بود و راضی رفت. بیانات عمومی امام هم، از این مطلب پُر است. این مردم توانستند پابه‌پای امام، حرکت کنند. امامِ استثنایی، امتِ استثنایی.

برادران عزیز، آزادگان، جوانان، همه‌ی ملت عزیز ایران! این راه را باید با سربلندی ادامه بدهید. دشمن اسلام - هر کس باشد - ضعیف است. به قدرتهای ظاهری و سروصدایشان نگاه نکنید. آنها در مقابل مثلِ خودشان قویند؛ در مقابل اسلام و معنویت و نیروی ایمان و اتکای به خدا، ضعیفند. تجربه‌ی ده، دوازده ساله، این را به ما نشان داده است. ما در راه حاکمیت بخشیدن به دین خدا و عزت بخشیدن به مسلمانان، فروگذار نکرده‌ایم و ملت ما باز هم فروگذار نخواهندکرد.

اگر میبینید کسانی با نام اسلام، در مقابل دشمنان اسلام کوتاه میآیند، به خاطر این است که آنان اسمشان، اسم اسلام است، ولی باطنشان از اسلام خبری ندارد. بعضی از این مرتجعان منطقه - این مسلمان‌نامها، این مدعیان مسلمانی - با نیرنگهای گوناگون، برای فریب دادن اذهان ملتها، اسم اسلام و ادعای آن را بر زبان جاری میکنند، ولی از اسلام خبری ندارند! معلوم است که این‌گونه کسان، در مقابل قدرت کفر، متزلزل و مرعوب میشوند؛ اما اسلام واقعی و ناب، در مقابل هیچ‌چیزی مرعوب نمیشود و هیچ‌چیز نمیتواند او را شکست بدهد.

ما باید مملکت خودمان - این سرزمین اسلامی - را از جهت مادّی و معنوی، آن‌چنان بسازیم و آباد کنیم که همه‌ی ملتهای دنیا تصدیق کنند که اسلام، قادر به سازندگىِ یک ملت و یک کشور به بهترین وجه است. باید عدالت اجتماعی در این کشور، به همان شکل اسلامی کامل، استقرار پیدا کند. امروز هم خیلی پیش رفتیم و خیلی از دستهای ظالم کوتاه شده؛ لیکن باز هم راههایی در مقابلمان داریم.

باید طبقات محروم و پابرهنه‌ی جامعه احساس کنند که اسلام، پشتیبان و نجاتبخش آنان است. باید از همه‌ی جهات مادّی و معنوی و صنعتی و کشاورزی و فرهنگی، این کشور در حد شایسته‌ی مسلمانی رشد کند. بحمداللَّه مسؤولان، دلسوزند و با جانفشانی، مشغول کار و خدمتند. ملت هم با کمال صمیمیت، در این راه تلاش میکنند. شما عزیزانی که این تجربه‌ی مرارتبار را در مدتی طولانی گذراندید، در هرجا که ان‌شاءاللَّه خواهید بود، میتوانید سهم وافری ایفا کنید.

امیدواریم که خداوند چشمها و دلهای شما را همیشه روشن بدارد. امیدواریم که خداوند دلهای همه‌ی منتظران را در سرتاسر کشور - که در انتظار عزیزان اسیر و دربندشان و یا مفقودان بیخبرشان هستند - شاد کند. خداوند به همه‌ی ما توفیق ادای وظایفمان در مقابل اسلام را عنایت کند. خداوند قلب مقدس ولىّ‌عصر(ارواحنا فداه) را از همه‌ی ما خوشحال کند. خداوند روح مقدس امام عزیزمان را از ما شاد نماید.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌