در قالب سلسله دیدارهای آزادگان به دنبال اجرای قطعنامه‌ی ۵۹۸ و تبادل اسرا

بسم الله الرّحمن الرّحیم(۱)

در این ایّامى که ملّت ایران به پاداش صبر و مقاومت و مجاهدت خود، روزهاى شیرین تاریخ خود را جشن میگیرد، هر روزى که بر ما میگذرد، بیشتر احساس میکنیم که حقیقتاً جاى امام عزیزمان خالى است. حوادث و قضایا چهره‌ى ملکوتى آن بزرگوار را بیشتر درخشنده میکند؛ آن مرد عظیمى که مثل پیغمبران، مثل منادیان آسمان، بشریّت را مخاطب میکرد و حقایقى را بیان میکرد که ذهن اغلب مردم از فهم آن حوادث ناتوان بود؛ حقایقى را میگفت که پس از گذشت سالها آن حقایق را ملّتها و مردم دنیا و انسانهاى معمولى قادر بودند بفهمند و ببینند. یقیناً شما عزیزان هم بعد از دوران طولانى اسارت، جاى خالى امام را بخوبى حس میکنید. شما خوب حس میکنید که اگر پدر بزرگوار این امّت و آن طبیب دردآشنا میبود، چقدر امروز براى ملّت ما و براى آن بزرگوار شیرین بود. البتّه این نکته را هم باید همه توجّه کنیم که امام راحل ما، در ملکوت اعلىٰ و با فرشتگان و اولیا و ارواح طیّبه محشور است، مسلّط بر حوادث عالم و بصیر به حال من و شما؛ و راه آن بزرگوار و درس امام و خطّ انقلاب هم پیش روى ما است.

آن مسئله‌ى اساسى که شما عزیزان و همه‌ى ملّت ایران باید به آن توجّه داشته باشند و داشته باشید و توجّه دارید، این است که اسلام مبارز، اسلامى که متّکى به اراده و نیرو و مبارزه‌ى ملّت است، پیروز است. این دیگر شعار نیست؛ این یک حقیقت متّکى به واقعیّت است. ما کدام درس را میخواهیم گویاتر از درسهایى که در طول این ده سال گرفتیم؟ قدرتهاى بزرگ عالم پشت به پشت هم دادند، دست به دست هم دادند، شاید بتوانند این ملّت را به زانو دربیاورند؛ یک روز و دو روز هم نبود، هشت سال جنگ تحمیلى این‌جور گذشت. البتّه تعداد بسیار معدودى و بى‌اثر یا کم‌اثرى از دولتها و دولتمردان بعضى از کشورها نسبت به انقلاب ما [به‌ صورت] زبانى حمایتهایى داشتند که در حکم هیچ [بود]؛ یک طرف ملّت ایران اسلامى پشت سر آن رهبرى، یک طرف هم تمام قدرتهاى دنیا: آمریکا، شوروى، ناتو، ارتجاع، خرده‌ریزهاى گوشه ‌و کنار عالم پشت در پشت هم در مقابل ایران اسلامى؛ قصد آنها این بود که بتوانند ایران اسلامى را از اسلام پشیمان کنند. قصد ایران اسلامى این بود که به آنها نشان بدهد که ملّتى متّکى به نام خدا و یاد خدا از هیچ چیز نمیترسد و در مقابل هیچ تهدیدى عقب نمى‌نشیند.

هشت سال این کشمکش به صورت جنگ ادامه پیدا کرد. قبل از این هشت سال و بعد از این هشت سال [هم] کشمکش بود که در میدان جنگ نظامى نبود. اگر درست نگاه کنیم، درگیرى بین ملّت مسلمان مقاوم پُرشورِ ما با آن دشمنهاى کذایى دوازده سال طول کشید؛ از اوّل انقلاب تا حالا. بعد از این مدّت طولانى، بعد از هشت سال جنگ نتیجه چه شد؟ چه کسى پیروز شد؟ کدام طرف حرف خود را به کرسى نشاند؟ جبهه‌ى ضدّ‌اسلام مجبور شد عقب‌نشینى کند و عقب‌نشینى کرد. یک نمونه از این عقب‌نشینى این است که امروز اسراى عزیز ما بر‌میگردند. یک نمونه از این عقب‌نشینى این است که امروز در گوشه‌ و کنار عالم، نام انقلاب اسلامى همه جا به عظمت یاد میشود. این‌ طرف، ملّت ایران را نگاه کنید: مصمّم، پُرشور، خسته‌نشو، آماده و ایستاده‌ى دفاع از مقدّسات اسلامى. در استقبال خودتان، نمونه‌ى آن را دیدید.

در تمام مراسم این ده سال، در روز قدس، در روزهاى سالگرد جنگ، در بیست‌ودوّم بهمن، در هر جایى که انقلاب و نظام جمهورى اسلامى از مردم توقّع کرد که اظهار نظر بکنند، این ملّت مؤمن و پُرشور مثل کوه، استوار و سربلند ایستادند. شما هم پاره‌ى تن این ملّت هستید که در اردوگاه‌هاى عراق مقاومت کردید. شما هم فرزند خلف این ملّت بزرگ هستید که شکنجه‌ى دشمن و تحقیر دشمن و فشار دشمن نتوانست شما را وادار به تسلیم بکند. همان‌جور که رفتید امروز برگشتید؛ مسلمان رفتید، پُرشور رفتید، مجاهد فى‌سبیل‌الله‌ رفتید؛ مسلمان و پُرشور و مجاهد فى‌سبیل‌الله‌ برگشتید. مگر این شوخى است؟ شما هم فرزند همین ملّتید؛ این ملّت هم همین‌جور عمل کرده در این ده دوازده سال.

امام ما از میان این مردم رفت در حالى که از این مردم راضى بود. ما که نزدیک بودیم، ما که می‌شنیدیم، میدانیم؛ بیانات عمومى امام هم پُر است از این مطلب. امام از مردم راضى بود و راضى رفت. این مردم توانستند پابه‌پاى امام حرکت کنند. امام استثنائى، امّت استثنائى! برادران عزیز، آزادگان، جوانان، همه‌ى ملّت عزیز ایران! این راه را با سربلندى باید ادامه بدهید. دشمن اسلام هر کس باشد ضعیف است؛ به قدرتهاى ظاهرى‌شان نگاه نکنید، به سروصدایشان نگاه نکنید، اینها در مقابل مثلِ خودشان قوى‌اند، در مقابل اسلام، در مقابل معنویّت، در مقابل نیروى ایمان و اتّکاء به خدا ضعیفند؛ تجربه‌ى ده دوازده ساله این را به ما نشان داده. ما در راه حاکمیّت بخشیدن به دین خدا و عزّت بخشیدن به مسلمانها فروگذار نکرده‌ایم و ملّت ما باز هم فروگذار نخواهند کرد. اگر مى‌بینید کسانى با نام اسلام در مقابل دشمنان اسلام کوتاه مى‌آیند، به خاطر این است که اسم آنها اسم اسلام است، [امّا] باطنشان از اسلام خبرى ندارد. بعضى از این مرتجعین منطقه، این مسلمان‌نام‌ها، این مدّعیان مسلمانى، با فریبهاى گوناگون، براى فریب دادن اذهان ملّتها، [فقط] اسم اسلام و ادّعاى اسلام را بر زبان جارى میکنند؛ از اسلام خبرى ندارند! خب بله، این‌جور کسانى معلوم است در مقابل قدرت کفر متزلزل و مرعوب میشوند؛ امّا اسلام واقعى، اسلام ناب، در مقابل هیچ چیزى مرعوب نمیشود و هیچ ‌چیز نمیتواند او را شکست بدهد.

ما باید مملکت خودمان را، این سرزمین اسلامى را، از جهت مادّى و معنوى، آن‌چنان بسازیم و آباد کنیم که همه‌ى ملّتهاى دنیا تصدیق کنند که اسلام قادر به سازندگىِ یک ملّت و یک کشور به بهترین وجه است. باید عدالت اجتماعى در این کشور به همان شکل اسلامىِ کامل استقرار پیدا کند. امروز هم خیلى پیش رفته‌ایم، خیلى دستهاى ظالم کوتاه شده، لکن باز هم راه‌هایى در مقابلمان داریم. باید طبقات محروم و پابرهنه‌ى جامعه احساس کنند که اسلام پشتیبان آنها است، اسلام نجات‌بخش آنها است؛ باید از همه‌ى جهات مادّى و معنوى و صنعتى و کشاورزى و فرهنگى، این کشور در حدّ شایسته‌ى مسلمانى رشد کند. بحمدالله‌ مسئولین دلسوزند، مسئولین با جان‌فشانى مشغول کار و خدمتند، ملّت هم با کمال صمیمیّت در این راه تلاش میکنند و شما عزیزانى که این تجربه‌ى مرارت‌بار را در مدّت طولانى گذراندید، میتوانید سهم وافرى را ایفا کنید در هر جا که ان‌شاءالله‌ خواهید بود.

امیدواریم خداوند چشمها و دلهاى شما را همیشه روشن بدارد. امیدواریم که خداوند دلهاى همه‌ى منتظران را در سرتاسر کشور که در انتظار عزیزانشان و آزادگان اسیر و دربندشان و یا مفقودین بى‌خبرشان هستند، شاد کند؛ خداوند به همه‌ى ما توفیق اداء وظایفمان در مقابل اسلام را عنایت کند؛ خداوند قلب مقدّس ولىّ‌عصر (ارواحنا فداه) را از همه‌ى ما خوشحال کند؛ خداوند روح مقدّس امام عزیزمان را از ما شاد کند.

والسّلام علیکم و رحمة ‌الله و برکاته


(۱. در ابتدای این دیدار ــ که به‌ دنبال اجرای قطعنامه‌ی ۵۹۸ و تبادل اسرا و پس از بازگشت جمعی از آزادگان از اسارت رژیم بعثی عراق و به منظور بیعت با معظّمٌ‌له برگزار شد ــ آقای سیّدعلی خالقی (از آزادگان) مطالبی بیان کرد.