بسم الله الرّحمن الرّحیم

الحمد لله‌ ربّ العالمین. الحمد لله‌ الّذى خلق السّموات و الارض و جعل الظّلمات و النّور ثمّ الّذین کفروا بربّهم یعدلون. نحمده و نؤمن به و نستهدى بهداه و نستغفره و نصلّى و نسلّم على حبیبه و نجیبه و خیرته فى خلقه سیّدنا و نبیّنا ابى‌القاسم محمّد و على آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّة‌ الله‌ فى الارضین. قال الله‌ الحکیم فى کتابه: وَ اَمّا مَن خافَ مَقامَ رَبِّه_ِ وَ نَهَی النَّفسَ عَنِ الهَویٰ . فَاِنَّ الجَنَّةَ هِیَ المَأویٰ.(۱)

عید سعید بزرگ اسلامى فطر را به همه‌ى مسلمین عالم، مخصوصاً آن مسلمانانى که در راه حاکمیّت اسلام و معنا بخشیدن به این روزها مجاهدت میکنند، مخصوصاً به شما ملّت بزرگ ایران و جمعیّت عظیم نمازگزاران فطر تبریک عرض میکنم. روز عید فطر همان روز بزرگ و عظیمى است که شما در نماز عید فطر خدا را به آن روز قسم میدهید: اَسئَلُکَ بِحَقِّ هٰذَا الیَوم؛ آن روزى که براى مسلمانها عید است و براى پیغمبر ذخیره است: ذُخراً وَ شَرَفاً وَ کَرامَتاً وَ مَزیدا.(۲) در طول تاریخ، امروز ذخیره‌ى پیغمبر خدا است؛ مایه‌ى شرف و کرامت او است؛ مایه‌ى افزایش نام و گسترش دعوت او است.

در روز عید، مسلمانان باید به خود بنگرند، به خود نگاه کنند، ببینند از ضیافت الهى در ماه مبارک رمضان چه استفاده و بهره‌اى برده‌اند. ماه رمضان ماه خودسازى است، ماه تقوا است. آیا با روزه‌ى آن ماه و با عبادات در آن ماه شریف، ما توانسته‌ایم بر خودمان چیزى اضافه کنیم و خودمان را بسازیم یا نه؟ امروز به این حساب رسیدگى کنید و اگر دیدید که در ماه رمضان، دستاوردى پیدا کرده‌اید، سعى کنید آن را در طول سال حفظ کنید.

عظمت اسلام در طول تاریخ به مسلمانانِ ساخته و پرداخته و حقیقتاً آماده‌ى براى بندگى خدا است. ملّت ایران اگر آماده‌ى بندگى خدا نبود، نمیتوانست این حرکت عظیم را انجام بدهد و امروز به ‌عنوان الگو و نمونه‌ى جامعه‌ى اسلامى در میان مسلمانان در سرتاسر عالم بلکه نمونه‌ى مجاهدت و فداکارى و بیدارى و آگاهى در میان همه‌ى ملّتهاى مستضعف معرّفى بشود. امروز هم اگر ملّت ایران بخواهد این بار سنگین امانت را بر دوش خود حمل کند و به سرمقصد مطلوب برساند، جز خودسازى هیچ راهى ندارد. ما باید به خدا اتّکاء و اتّکال(۳) کنیم و آن، چیزى جز بندگى خدا و تسلیم در مقابل خدا نیست. اتّکاء به خدا و اعتماد به وعده‌ى خدا از هر ‌کسى بر‌نمى‌آید؛ تنها کسانى میتوانند به خدا اتّکاء کنند که خدا در دل آنها باشد؛ خدا در یاد آنها باشد. اگر خدا در یاد انسان نباشد و فضاى جان او را پُر نکند، انسان به خدا هم اعتماد نخواهد کرد و در میدانهاى خطر نخواهد توانست با اعتماد به خدا حضور پیدا کند. قرآن راه را به ما نشان داده است؛ خوف از خدا و تقواى الهى و بندگى و تسلیم و خضوع در مقابل پروردگار، راه فلاح و رستگارى، هم در دنیا و هم در عقبا است.

امیرالمؤمنین در روز عید فطر، خطاب به مردم مسلمان در خطبه‌ى نماز میفرمود: اَلا فَلا تائِبٌ مِن خَطیئَتِهِ قَبلَ یَومِ مَنِیَّتِه؛ آیا کسى نیست که قبل از مرگ، قبل از فرا‌رسیدن میعاد همه‌ى انسانها و میعاد ناگزیر، از خطاهاى خود و گناهان خود در نزد پروردگار توبه کند؟ اَ لا عامِلٌ لِنَفسِهِ قَبلَ یَومِ بُؤسِهِ وَ فَقرِه؛(۴) آیا کسى نیست که قبل از روز تنگدستى ــ روز قیامت ــ و آن روزى که انسان هیچ وسیله‌اى ندارد جز رحمت خدا و اعمالى که از پیش فرستاده باشد، و قبل از آنکه آن روز فرا برسد، قبل از آنکه مرگ فرا‌برسد، عمل بکند؟ یعنى در روز عید فطر، امیرالمؤمنین، عید و شادمانى مردم را گره میزد به توبه و انابه و تصمیم به عمل و ارتباط با خدا.

برادران و خواهران! ما باید از همه‌ى خطاهاى خود توبه کنیم. آنجایى که امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) و امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) و این بزرگواران که در نورانیّت، در میان آحاد بشر ــ جز تعداد معدودى ــ بى‌نظیر بودند، استغفار میکنند و با زبانهاى گوناگون و با نفَسهاى سوزان توبه میکنند، بنده و امثال بنده هیچ لحظه‌اى را نباید از دست بدهیم براى بازگشت به خدا و طلب مغفرت و انابه‌ى به پروردگار. تقوا را پیشه‌ى خود بکنید در تمام اعمال شبانه‌روز؛ یعنى مراقب گفتار و کردار و عمل و تصمیم و اقدام خودتان باشید و نگذارید هواهاى نفسانى، شما را از راه خدا و از تکلیف الهى منحرف بکند. شیطان به اتّکاء نفس امّاره‌ى ما و هواهاى نفسانى ما و خودخواهى‌هاى ما و منیّتهاى ما و هوسهاى ما، ما را از صراط‌المستقیم الهى منحرف میکند؛ باید مواظب باشیم؛ مانند مواظبت آن کسى که در پیچ‌و‌خم‌هاى یک راه کوهستانى خطرناک، مراقب هر حرکت و هر قدم پیشرفت خود است؛ این تقوا است؛ مراقب بودن، خدا را در همه‌ى کارها شاهد و ناظر دانستن، از خطاها و اشتباهاتى که سر میزند، زود توبه کردن، به خدا اتّکاء کردن، از خدا کمک خواستن، به خدا التجاء(۵) بردن.

امروز چشم جهانى به سوى شما ملّت ایران است. امروز ملّتها حرکت عظیم خود را با یاد حرکت شما شروع کردند و به ایمان شما دارند اقتدا میکنند. شما اگر بخواهید ملّتها این راه را ادامه بدهند که راه خدا و راه اسلام است، باید این راه را با استحکام ادامه بدهید و این جز با تقوا ممکن نیست. لذا امروز تقوا بزرگ‌ترین وظیفه و مسئولیّت ما است. پروردگارا! همه‌ى ما را متّقى و پرهیزکار بگردان.

بِسمِ‌اللهِ‌الرَّحمنِ‌الرَّحیم . قُل هُوَ اللهُ احدٌ . اَللهُ الصَّمَدُ . لَم یَلِد وَ لَم یولَد . وَ لَم یَکُن لَهُ کُفُوًا اَحَدٌ .(۶)

خطبه‌ی دوّم

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الحمد لله‌ ربّ العالمین نحمده و نشکره و نستغفره و نتوب الیه و نصلّى و نسلّم على حبیبه و نجیبه سیّدنا و نبیّنا ابى‌القاسم محمّد و على علىّ امیرالمؤمنین و الصّدّیقة الطّاهرة سیّدة نساء العالمین و الحسن و الحسین سیّدى شباب اهل الجنّة و علىّ‌بن‌الحسین و محمّدبن‌علىّ و جعفربن‌محمّد و موسى‌بن‌جعفر و علىّ‌بن‌موسى و محمّدبن‌علىّ و علىّ‌بن‌محمّد و الحسن‌بن‌علىّ و الخلف القائم المهدىّ حججک على عبادک و امنائک فى بلادک و صلّ على ائمّة المسلمین و حماة المستضعفین و هداة المؤمنین. اوصیکم عباد الله‌ بتقوى الله‌.

در این خطبه‌ى دوّم مایلم تنها یک مطلب را به شما برادران و خواهران نمازگزار عرض کنم و آن تقدیر و تشکّر از این حرکت عظیم ملّت ایران در روز قدس بود. مسئله‌ى قدس از نظر غاصبان سرزمین فلسطین یک مسئله‌ى تمام‌نشده است. هیچ‌ کس نباید خیال کند که صهیونیست‌هاى غاصب و حامیان بین‌المللى آنها میخواستند فلسطین را بگیرند و حکومت تشکیل بدهند، گرفتند و حکومت تشکیل دادند و تمام شد؛ قضیّه این‌جور نیست. هدفهایى که در تشکیل اسرائیل ــ دولت غاصب صهیونیستى ــ در سرزمین فلسطین وجود داشته است، با این اسرائیل کنونى کاملاً تأمین نمیشود؛ هدف، بالاتر از اینها است. هدف، ایجاد کشورى است در سرزمینى بزرگ‌تر از آنچه امروز غصب کرده‌اند و با جمعیّت بیشتر. دیدید به مجرّد اینکه آمارهاى دولتىِ اسرائیل به آنها نشان داد که رشد جمعیّت مسلمانان در فلسطین اشغالى، از رشد جمعیّت مهاجرین صهیونیست به آن کشور بیشتر است، نقشه‌هاى قدیمى خودشان در زمینه‌ى مهاجرت را به کمک قدرتها و دولتهاى پشتیبانشان، باز شدّت و شتاب بخشیدند.(۷) مسئله‌ى اسرائیل از اینها بالاتر است. تصوّر میشد که دولتهاى عربىِ اسلامىِ مجاورِ سرزمین غصب‌شده خواهند توانست یا اراده خواهند کرد که لااقل از گسترش این غدّه‌ى سرطانى در قلب عالم اسلام و در آنجایى که سه قارّه‌ى آسیا و آفریقا و اروپا به یکدیگر متصل میشود، مانع بشوند. اوایل، فلسطینى‌ها و شاید بعضى دیگر این تصوّر را میکردند؛ امّا امروز ثابت شده است که جز حرکت ملّتها و اراده‌ى مردم مسلمان در سرتاسر آفاق اسلامى هیچ راه دیگرى وجود ندارد.

آن کسانى که مظلومانه در داخل سرزمین‌هاى اشغالى دارند مبارزه میکنند و رنج میبرند و کتکش را میخورند ــ که تنها امید براى آزادى فلسطین و محو دولت غاصب هم همان مبارزین داخلى هستند ــ باید احساس کنند و بدانند که در سرتاسر دنیاى اسلام، ملّتها به یاد آنها هستند و از آنها پشتیبانى مىکنند. اگر بخواهیم این احساس در آن مبارزین مظلوم که در خانه‌ى خودشان غریب هستند پیدا بشود، باید همین ‌گونه تظاهرات مردمى در دنیاى اسلام به وجود بیاید. این ابتکار روز قدس از سوى امام بزرگ و رهبر عظیم‌القدر ما (رضوان الله‌ تعالىٰ علیه)(۸) با توجّه به همین معنا بود، وَالّا معلوم است که مردمى که در خیابانهاى تهران راه میروند، از اینجا با اسلحه با اسرائیل نمیجنگند؛ امّا اسلحه‌ى مشت شما که گره میشود و شعار شما، امروز براى اسرائیل و حامیانش و بخصوص آمریکا از هر سلاح دیگرى کوبنده‌تر است. براى مقابله‌ى با سلاحهاى دیگر، آنها وسیله دارند. دیدیم که کشورهاى عربى در طىّ چند جنگ، این قدرت را پیدا نکردند که با اسرائیل با سلاح بجنگند و او را شکست بدهند. هر دفعه یا او کاملاً غالب شد یا بالاخره پیش برد؛ ولو در اوّلْ‌وهله‌ى جنگ هم غالب نشده باشد. هر چه کشورهاى عربى در اطراف اسرائیل و تا آنجایى که اسرائیل در بردِ تیر آنها قرار بگیرد، سلاح داشته باشند ــ سلاح آتشى، سلاح مدرن ــ قدرتهایى که این غدّه را در دل دنیاى اسلام کاشتند، او را چند برابر یا دو برابر مسلّح خواهند کرد؛ بنایشان بر این است. آن چیزى که جواب ندارد، آن سلاحى که آمریکا و شوروى و دیگر حامیان اسرائیل نمیتوانند در مقابل آن، سلاحِ برابر و مشابهى به میدان بیاورند، سلاح اراده و خواست ملّتها است.

باید سیاستمداران عالم بدانند که دنیاى اسلام اجازه نداده است و نمیدهد؛ باید بدانند ما حضور دشمن غاصب در خانه‌ى خودمان را فراموش نکرده‌ایم. این‌جور نیست که صهیونیست‌ها دائماً بتوانند دنیاى اسلام را در مقابل عمل انجام‌شده قرار بدهند؛ نخیر، ملّتها بیدارند؛ لذا مبارزه‌اى که از طرف حامیان رسمى اسرائیل و هم‌پیمانان آنها ــ که حامیانِ غیر ‌رسمىِ اسرائیلند ــ با این روز قدس شد، یک مبارزه‌ى تماشایى است. برایش رقیب درست کردند؛ سعى کردند روز قدس را از یادها ببرند. در هیچ جاى دنیاى اسلام، ما ندیدیم قدرتهاى جهانى اجازه بدهند که دولتهاى محلّى مردم را وادار کنند به این حرکت و راه‌پیمایى! متأسّفانه سیاست قدرتهاى متنفّذ و گردن‌کلفت دنیا در بسیارى از کشورهاى اسلامى، داراى نفوذ است و این از بدبختى‌هاى مسلمین و دنیاى اسلام است. چرا نباید دولتهاى مسلمان در کشورهاى اسلامى، در روز قدس، مردم را به راه‌پیمایى در خیابانها تشویق کنند؟ از آنها مگر چه کم میشود؟ اگر با آرمان فلسطین همراه و موافقند، چرا اجازه نمیدهند؟

امّا شما ملّت ایران حقّاً و انصافاً عظمت را مجسّم کردید و اراده‌ى ملّى را به معناى واقعى کلمه نشان دادید، و به دنیا فهماندید که حضور ملّت در صحنه‌ى سیاست یعنى چه؛ اعلام نظر یعنى چه؛ اعلام اراده‌ى ملّى یعنى چه. با حوادثى که در دنیا کم ‌و بیش در این یک سال اخیر دارد اتّفاق مى‌افتد، دنیا تازه‌تازه دارد میفهمد معناى قدرت ملّتها را و حاکمیّت آنها را بر نظامهاى گوناگون. امّا ملّت ما در تمام مراحل زندگىِ این یازده سال اخیر، این حضور را، این قدرت را، این اراده‌ى مسلّط را نشان داده؛ آن هم نه فقط در مسائل کشور خودش، بلکه در حسّاس‌ترین مسائل جهانى و بین‌المللى، که یکى همین مسئله‌ى قدس است. انقلاب اسلامى به برکت همین حضور شما مردم به پیروزى رسید و من امیدوارم و اطمینان دارم به برکت همین حضور شما و همین بیدارى شما خواهد توانست به تمام آرمانها و آرزوهایش برسد.

خداوند ان‌شاءالله شماها را موفّق بدارد؛ شما ملّت رشید و نیرومند و بااراده و یکپارچه و قوى را همواره بیدار و مسلّط بر خواستها و آرمانهاى خودتان و انقلابتان ‌ بدارد و خداوند از این اجتماع عظیم شما و از اعماق دل آحاد این ملّت، سلامها و درودهاى محبّت‌آمیز و ستایش‌آمیز را به روح مطهّر و منوّر امام عزیزمان برساند و خداوند همه‌ى آرزوهاى آن بزرگوار را در نزدیک‌ترین زمان ممکن برآورده کند.

بِسمِ‌اللهِ‌الرَّحمنِ‌الرَّحیمِ . وَالعَصرِ . اِنَّ الاِنسانَ لَفى خُسر . اِلَّا الَّذینَ ءامَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوا بِالحَقِّ وَ تَواصَوا بِالصَّبر .(۹)

والسّلام علیکم و رحمة ‌الله و برکاته


(۱ سوره‌ى نازعات، آیه‌ى ۴۰ تا ۴۱؛ «و امّا کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید، و نفْس [خود] را از هوس باز‌داشت، پس جایگاه او همان بهشت است.»