احمد علوی از قم معرفی شد برای شعر خواندن. علوی اجازه گرفت و خواند:
[
بر آسمان شهر شما مردم! این سایه مستدام نخواهد ماند
این مِی‌ای که در غدیر خم آماده است، در جامتان مدام نخواهد ماند
رهبر یک بند آفرین گفت به شعری که علوی خطاب به مردم زمانه امام علی(ع) خواند. علوی بین شعر خواندن احساساتی شد و به گریه افتاد. آخر کار هم رهبر گفتند: خیلی خوب بود. کار نو و شسته رفته‌ای بود. موفق باشید.1389/06/05
لینک ثابت
