نوبت علی داودی شد:
در لحظههای خسته این عصر دلتنگ آن رویای دیرینم
من سرگذشت تلخ یک قومم من رنج انسان نخستینم
رهبر بعد از شعر او آفرین گفت و ادامه داد: از آن شعرهایی است که آدم میخواهد بنشیند یکبار بخواند و تامل کند. ولی الفاظ خوب بود آفرین.1389/06/05
لینک ثابت
